Darjeeling

Het spel …

De doos van Darjeeling is groot en vol met spelmateriaal, waaronder grappige houten theeplukker-pionnen. Op basis hiervan verwachtte ik een stevig spel. Het tegengestelde bleek echter het geval, Darjeeling lijkt wat spelbeleving en spelduur betreft meer op een kort, tactisch kaartspelletje dan op een groot, zwaar en lang bordspel. Als je iets heel anders krijgt dan je verwacht is het moeilijk om te bepalen wat je er van vond en dat is nou dan ook precies de reden dat je een spel altijd een paar keer moet doen voor je er een recensie over kunt schrijven.

Darjeeling gaat over het verzamelen van fiches met één, twee of drie halve kratten thee er op. Dit doe je door tijdens je beurt met je theeplukker-pion naar een volgend veld te lopen en het fiche dat hier ligt op te rapen. Aangrenzende theefiches die voor of naast je theeplukker liggen mag je gratis oprapen, wil je een tegel die achter je ligt of meer dan één stap van je is verwijderd, dan moet je hier punten voor betalen.

Zodra je met je verzamelde fiches complete kratten kan maken, mag je deze verschepen. Je legt dan houten blokjes (theekratten) in een houten bootje. Aan het begin van je volgende ronde krijg je dan punten voor de blokjes in de boot. De theekratten die het recentst zijn ingeladen zijn drie punten waard en dat loopt (afhankelijk van het aantal spelers) in een aantal stappen terug tot één punt voor de langstliggende boot. Iedere keer als een speler thee gaat verschepen, schuiven alle beladen bootjes een stapje naar beneden en het onderste bootje verdwijnt zelfs helemaal.

Het spel is afgelopen zodra een speler honder punten of meer heeft. Dit einde komt altijd sneller dan je denkt, dus het is zaak om niet te lang te wachten met het verschepen van je theekratten.

… en de waardering

De eerste keer viel Darjeeling me tegen omdat het een heel ander spel bleek te zijn dan ik had verwacht. Mijn strategie was ook teveel op de lange termijn gericht geweest. Ik probeerde grote groepen kratten te verzamelen om deze in één klap te verschepen. Mijn tegenspelers deden het rustiger aan en verscheepten ook rustig één of twee kratjes. Zij klommen al ras om hoog op het scorespoor en ik bleef eenzaam achter. Toen ik eindelijk mijn enorme hoeveelheid kratten af kwam leveren, verwachtte ik snel in te lopen. Maar wat gebeurde er, mijn tegenstanders verscheepten snel wat kleine hoeveelheden en weg waren mijn kratten en inkomsten.

De volgende keren dat ik dit spel speelde wist ik dat ik beter vaak een beetje kon verschepen, dan soms veel. Ik ben en blijf alleen een hamsteraar dus helemaal goed ging de implementatie van deze kennis nog niet. Mijn spelplezier nam gelukkig wel toe. Looks can be deceiving, maar als je daar even door heen kijkt en Darjeeling beoordeelt voor het type spel dat het is (een kort, tactisch spelletje waarin je elkaar flink in de weg kan zitten) dan is het eigenlijk best een leuk spel. Niets hoogdravends, maar zeker leuk genoeg om af en toe op tafel te zetten. Al is het maar voor de schattige theeplukkers-pionnen (die ook wel een beetje op bejaarden achter een rollater lijken).