Geplaatst door Op de BGG@SEA cruise die ik recent maakte, stond een grote kast met allemaal interessante spellen om te spelen. Daar zaten ook een aantal recente releases tussen die al wel in Amerika op de markt zijn, maar nog niet in Nederland. Ik heb daar een paar van kunnen spelen, maar had er nog meer kunnen doen. Maar vaak had ik geen zin om ter plekke de regels te gaan leren en koos ik daarom voor een bekend spel dat ik meteen kon gaan doen, zonder me door de regels te hoeven worstelen. In dit blogje zal ik mijn eerste indruk van deze spellen met jullie verdelen en verklappen welke op mijn boodschappenlijstje voor Spiel terecht zijn gekomen.
Het eerste spel dat ik uit de kast trok was Botany. Dit spel ziet er wonderschoon uit. In dit spel ben je een Britse Lord of Lady die de wereld overtrekt om planten te verzamelen. Je hebt een aantal handkaarten waar de planten op staan die je kan verzamelen. Op de kaart staat aangegeven waar de plant groeit. In je beurt mag je een aantal stappen lopen over het bord en als je daarbij door de locatie van zo’n door jou gezochte plant komt, dan kan je die plant “scoren”. Je moet daarbij kiezen of je de plant als levend stekje mee naar huis wil nemen (de ruimte daarvoor is maar beperkt) of dat je de plant droogt (dan is de opslagruimte onbeperkt). En daarna trek je weer nieuwe kaarten zodat je nieuwe bestemmingen hebt om te bezoeken. Af en toe moet je terug naar je landhuis om de verzamelde meuk te droppen en nieuw reisbudget op te halen (giraal overschrijven kenden ze nog niet). Verder moet je (bijna) elke ronde een event kaart trekken en uitvoeren. Dit zijn soms kaarten die iedereen raken (het stormt op zee, deze ronde mag er daarom niet gevaren worden), maar vaker kaarten die jezelf raken en waarbij een dobbelsteen de uitkomst bepaalt (je ziet dat een heel bijzonder plantje in een slangenhol groeit, je steekt je hand in het hol om het te plukken, gooi een dobbelsteen om te zien of je gebeten wordt (1-3 is een beet, 4-6 is geen beet).
Botany is een sort pick up and deliver spel overgoten door een dikke thematische saus door de eventkaarten. Het is op zich nog best een vermakelijk spelletje om een keer te spelen en alles ziet er echt zo ontzettend mooi uit. Maar hoeveel thema die event-kaarten ook toevoegen, ze voegen ook een flinke dot geluk en speelduur aan het spel toe. Je kan dit geluk nog wel een beetje mitigeren door uitrustingskaarten te kopen (dan krijg je bij meer getallen een positieve uitkomst), maar dan doe je nog niets aan de speelduur. Ik denk dat ons potje zeker een uur of 2 duurde (exclusief de uitleg) en dat is echt te lang voor wat het is. Wat mij betreft was dit dus een “one and done” spel.
Fantasy Realms is een kaartspelletje waarin je in een aantal rondes je hand zo goed mogelijk moet maken. Alle spelers krijgen een aantal kaarten op handen met daarop personages en voorwerpen die rechtstreeks uit een standaard fantasy-setting komen. Elke kaart scoort op een bepaalde manier punten. Als je bijvoorbeeld Arthur hebt, dan scoor je 5 punten, maar als je ook zijn zwaard hebt dan scoor je 20 punten extra. En als je de zakkenroller hebt, dan scoor je 5 punten voor ieder ander personage dat je hebt. Zo iets (ik heb de voorbeelden verzonnen, want mijn geheugen is niet zo goed dat ik de kaarten die ik heb gezien heb onthouden). Als je aan de beurt bent, dan mag je één van de openliggende kaarten óf de bovenste kaart van de trekstapel pakken en daarna leg je een kaart uit je hand open af. Het spel is afgelopen zodra er tien kaarten open liggen en dan waardeert iedereen zijn hand.
Ik speelde mijn potje met twee andere spelers en daardoor hadden we nog best wat rondjes de tijd om onze handen te optimaliseren. Je kan dit spel ook met zes spelers doen, dan schijnt het soms al voorbij te zijn als iedereen maar twee beurten heeft gehad. Daar lijkt mij niet zo veel aan. Maar met zijn drieën was het best grappig om een keer te doen. Hoe verder je in het spel komt, hoe moeilijker het wordt om te bepalen welke kaarten je gaat afleggen omdat je steeds meer informatie hebt over wat ze voor een ander waard zijn.
Een van de spellen die ik op mijn Spiel long list had staan is Let’s Go! To Japan. En deze stond al in de kast op de boot dus dat was een mooie kans om hem vast eens te spelen zodat ik straks op Spiel iets anders kan doen. In Let’s Go! To Japan ga je je vakantie van een week in Japan plannen. Er zijn twee steden die je kan bezoeken (Kyoto en Tokyo) en daar kan je van alles doen. Je hebt van te voren ook al een idee wat je op de verschillende dagen wilt doen (culinair, cultuur, sportief, etc.). Let’s Go! To Japan is een draftspel. Je krijgt telkens een aantal kaarten en daar kies je er één of meerder van uit en die leg je op één van de dagen op je bord. Het is daarbij slim om niet te vaak te switchen tussen activiteiten in Tokyo en Kyoto want dan heb je treinkaarten nodig (en als je die niet hebt dan kost het je punten). Als iedereen zijn bordje vol heeft wordt per dag gewaardeerd. Iedere activiteit levert een aantal punten op en regelmatig krijg je extra punten als je op dezelfde dag bepaalde andere specifieke kaarten hebt gespeeld.
Let’s Go! To Japan ziet erg mooi uit en het is leuk om de kaarten te bekijken. Ik kan me voorstellen dat als je naar Japan op vakantie gaat, dat dit een heerlijk spel is voor de voorpret (en achteraf voor de terugblik). Maar ik heb geen vakanties naar Japan om naar uit te kijken of op terug te blikken en moest het dus doen met de pure spelpret. En dat was wat magertjes. Het draften was nodeloos ingewikkeld doordat te telkens combinaties had van handkaarten van een ander aangevuld met kaarten van de pot en die dan ook nog verschillende richtingen op moest doorgeven. En de puntentelling duurde vervolgens ongeveer net zo lang als het spel.
Space Base is een wat ouder spel dat ik nog nooit gespeeld had. Een van de andere deelnemers wilde het graag spelen, ik kende het niet en dus zei ik ja. Space Base doet een beetje aan Machi Koro denken. Alle spelers beginnen met een vloot van ruimteschepen. De schepen liggen aan de onderkant van een bordje zodat je de onderkant van de kaarten ziet. Bij elke plek staat een getal (1-12) dat door de juiste dobbelsteenworp kan worden geactiveerd en dat dan vervolgens geld, punten of inkomen (dat is het bedrag dat je altijd meteen weer krijgt als je al je geld hebt uitgegeven) oplevert. Met het geld kan je nieuwe schepen kopen. Als je dit doet, dan neemt het nieuwe schip het plekje van het oude schip in en verschuift het oude schip naar de bovenkant van je bordje (en dan zie je daar de bovenkant van de kaarten). Kaarten die aan de bovenkant van je bord liggen, worden geactiveerd in de beurt van de andere spelers, kaarten aan de onderkant worden in je eigen beurt geactiveerd. Het spel is afgelopen als iemand een bepaald aantal punten heeft gescoord.
Space Base was de verrassing van de cruise voor mij. Ik had dit spel echt wel eens gezien, maar er nooit iets over gehoord dat mijn aandacht trok. Maar het is echt een super leuk spel! Zoals gezegd doet het heel erg aan Machi Koro denken, maar dan leuker. Vanaf het begin krijg je in je eigen beurt altijd wat en het is vervolgens aan jou hoe je gaat upgraden. Er zijn heel veel verschillende kaarten en daardoor kan je het spel op verschillende manieren spelen. En wat ik ook een leuke vondst vind is dat je niet automatisch de som van je dobbelstenen scoort, maar dat je er ook voor kan kiezen om de “enkele” dobbelstenen te gebruiken. En dat maakt dat als je de lage kaarten opwaardeert, dat ze al heel snel gaan renderen. De hoge kaarten zijn als compensatie dan vaak weer sterker (leveren meer op). Ik heb me echt moeten inhouden om dit spel niet meteen bij thuiskomst te bestellen, maar heb me ingehouden omdat ik hoop dat er op Spiel misschien wel een mooie aanbieding is van dit spel (al dan niet in combinatie met wat uitbreidingen).
The Gang is de opvolger van De Crew. Ook dit is namelijk weer een coöperatief kaartspel, maar dit keer gebaseerd op Poker (de Texas Hold’em variant voor de kenners). Dit spel was behoorlijk populair op de cruise en er zat regelmatig een groep dit uren achter elkaar te spelen. Op de valreep (letterlijk de laatste twee uur voor de spellenkast weer ingepakt moest worden), konden Niek en ik aansluiten voor een potje. We speelden met twee ervaren poker-spelers en nog twee andere mensen die niet of nauwelijks ervaring hadden met poker. Het doel van dit spel is om als groep goed te voorspellen hoe sterk ieders hand ten opzichte van die van anderen is. Elke ronde gaat in een aantal stappen. Eerst krijg je twee kaarten. In het midden van de tafel liggen genummerde poker-fiches en je moet dan het fiche pakken met het getal van waar jij denkt dat je in de ranking gaat staan. Als iemand anders dat fiche heeft, dan mag je het gewoon afpakken en volgt een soort van The Mind achtige fase waarin je zonder met elkaar te praten het fiche net zo vaak van elkaar afpakt tot iemand zich er bij neerlegt dat hij of zij een ander fiche moet pakken. Dit doe je net zo lang totdat iedereen een fiche voor zich heeft liggen. Vervolgens worden er drie kaarten opengedraaid (dat noemden ze the flop, wat ik een heel grappige term vond). Daarna kijk je of je met die kaarten een sterkere hand kan maken. misschien had je eerst alleen een hoge enkele kaart, maar heb je nu wel een set van twee of zelfs drie kaarten. Vervolgens gaat iedereen weer fiches pakken. En hierbij moet je dus opletten wat anderen doen omdat dat informatie geeft over wat voor hand ze misschien wel hebben. De pokerspelers in onze groep waren hier verbazend goed in. Je mag namelijk niets over je eigen hand zeggen, maar wel praten over wat je denkt dat anderen hebben. Vervolgens wordt nog twee keer een extra kaart opengedraaid waarna iedereen een fiche pakt. En daarna is het tijd om te kijken of iedereen het juiste fiche heeft gepakt. In de zeven rondjes die wij gedaan hebben, is dat geen één keer gelukt, maar we begrepen dat meer ervaren groepen het er beter afbrengen. Voor hen zitten er ook mogelijkheden in het spel om het uitdagender te maken.
Zoals gezegd bakte mijn groep er niets van (tot frustratie van de ervaren poker spelers die met heel veel geduld bleven uitleggen wat we verkeerd hadden gedaan). Het ging wel telkens een klein beetje beter, maar wij newbies misten duidelijk nog de ervaring om onze handen goed op waarde te kunnen schatten. Ik vond het echt een super leuk spel en had dit nog uren kunnen spelen om het onder de knie te krijgen. Maar ja, helaas zat de cruise er bijna op en moesten alle spellen weer terug in hun kratten. Dit is echt een spel waarvan het super leuk moet zijn om het vaak met een groep te spelen zodat je steeds beter kan inschatten wat voor kaarten iemand heeft op basis van welk fiche iemand pakt en met hoeveel fanatisme iemand het fiche afpakt en terugpakt. Het enige nadeel van dit spel is dat het niet voor twee spelers is en ik niet goed weet hoe vaak ik genoeg mensen aan tafel krijg die dit willen spelen. Maar dat gaat me niet tegenhouden om op Spiel een Engelstalig exemplaar mee te nemen als ik het zie, dit is te leuk om de kans te laten liggen om het te gaan spelen.
Ik heb nog nooit een spel uit de Tiny Epic serie gespeeld en dat terwijl er toch al flink wat spellen in deze serie zijn uitgekomen. Toen iemand dan ook voorstelde om Tiny Epic Galaxies te spelen, schoof ik snel aan. In dit spel begin je met een kleine ruimtevloot die je naar verschillende planeten kan sturen. Je gooit in je beurt met een aantal dobbelstenen en afhankelijk van de symbolen die je gooit kan je verschillende dingen doen, zoals een planeet veroveren of er grondstoffen van af halen. Tijdens het spel breidt je je ruimtevloot langzaam uit waardoor je steeds meer mogelijkheden krijgt.
Ik had een beetje een dip toen we dit speelden (lang leve de jetlag die af en toe toch opspeelde) en het koste me dan ook wat moeite om dit spel te gaan begrijpen. Op basis van de naam had ik een simpeler spel verwacht dan wat het was. Er waren best veel opties om te onthouden en te doorzien. Er zijn verschillende wegen naar de victorie door te kiezen op welk gebied je je als eerste gaat ontwikkelen. Ik liep niet echt warm voor dit spel, maar dat kan dus wel een beetje gekleurd zijn door mijn dipje. Ik zou het dus eigenlijk nog eens moeten doen om het een eerlijke kans te geven, maar ik vond er zo weinig aan dat ik niet denk dat dat er ooit van gaat komen.
Tussen de spellen die de deelnemers hadden meegenomen zat tot mijn aangename verrassing ook Undergrove. Dit is het nieuwe spel van Elizabeth “Wingspan” Hargrave. De mensen die dit spel via Kickstarter hebben gekocht krijgen het op dit moment uitgeleverd en één van die backers was mee op de boot en had zijn deluxe versie meegenomen. In deze versie zijn de tegels van hout in plaats van karton. Ik vond best een beetje eng om iemands luxe exemplaar te gaan spelen, maar mijn nieuwsgierigheid was groter dan mijn angst en dus heb ik het toch gedaan. In Undergrove staat de samenwerking tussen paddenstoelen en bomen centraal. Iedere speler is een boom die zich probeert voort te planten en die daarbij gebruik maakt van de grondstoffen die paddenstoelen in de grond stoppen. In je beurt mag je telkens één actie uitvoeren waarbij je de keus hebt uit verschillende opties. Vaak moet je daarvoor wel met grondstoffen betalen. Je gaat op deze manier vanuit je startboom je afstammelingen verspreiden in een landschap waar je ook paddenstoelen plant. Je afstammelingen leggen wortels aan naar de paddenstoel tegels die om hen heen liggen en vervolgens kan je als je zo’n afstammeling activeert gebruik maken van de acties die de paddenstoelen opleveren.
Ik vind het lastig om uit te leggen hoe Undergrove nou precies speelt en wat je probeert te doen. Onder het schattige uiterlijk is het namelijk best een tikje abstract. En er zijn heel veel verschillende tegels die allemaal net wat anders doen en dat maakt het zo’n eerste potje niet makkelijker om het goed te begrijpen. Maar het fascineerde me ook en ik zou het spel graag nog eens doen. Ik denk dat het spel leuker wordt als je de verschillende paddenstoelen eenmaal een beetje kent en je dus beter kan bepalen waar je je afstammelingen gaat bouwen. Undergrove is dus niet meteen een Wingspan-killer maar heeft genoeg potentie om straks op Spiel mee naar huis te nemen.