Geplaatst door Augustus is doorgaans de maand waarin in de minste spellen speel, maar dit jaar was daar zeker geen sprake van. Het helpt dat het nog vakantie was en mijn kinderen steeds vaker meespelen. Ik pik er even een paar highlights uit.
Absolute topper van deze maand was El Dorado, het nieuwe bordspel van Reiner Knizia. Ik had hem al eens eerder gespeeld, maar toen was het nog niet goed verkrijgbaar. Inmiddels kun je het ook bij Nederlandse (web)winkels kopen. Voorlopig alleen de Duitse versie, een Engelstalige zal snel genoeg opduiken.
El Dorado is een racespel met een deckbouwelement. Je begint met acht eenvoudige kaarten, die je kunt spelen om je ontdekkingsreiziger vooruit te plaatsen, of betere kaarten te kopen. Het bord bestaat uit losse onderdelen, waarmee je talloze parcoursen kunt maken. De combinatie van racen en deckbouwen werkt heel goed. We hebben hier natuurlijk te maken met een zeer ervaren spelontwerper, dus in El Dorado zijn de parcoursen goed samengesteld, kom je geen gekke situaties tegen en is de balans precies goed. De verschillende scenario’s vragen allemaal om een andere aanpak, waardoor je niet altijd maar weer dezelfde strategie moet spelen, waar sommige deckbouwers nog wel eens last van hebben. De mooiste bonus is dat dit spel met alle spelersaantallen goed is. Het blijft bovendien spannend tot het eind. Zelfs als je vlak voor het einde nog een heel borddeel achterligt kun je winnen. Dan moet je je deck alleen wel een beetje goed samengesteld hebben…
Terraforming Mars: omdat ik het een fantastisch spel blijf vinden ben ik voor de bijl gegaan en heb ik de Nederlandstalige versie gekocht. De Engelstalige was wat moeilijk verkrijgbaar en 20 euro duurder, dus ja. De (Vlaamse) vertaling is prima, wat nog niet vanzelfsprekend is gegeven het thema en de enorme hoeveelheid kaarten. Ik weet niet zeker of het echt nodig is om het zelf te hebben (ik ken genoeg mensen met wie ik regelmatig speel die het ook hebben), maar ik ben nog erg blij met mijn aanschaf. Ik heb die tenslotte al twee keer gespeeld.
Space Hulk: over fantastische spellen gesproken. Dit krijgt van mij nog steeds de hoogste waardering, maar het is geen spel dat ik elke maand kan spelen. Ik kan gewoon de spanning niet aan. Er is geen ander spel waarvan ik zo’n adrenalinestoot krijg. Vooral als ik de Space Marines speel krijg ik al knikkende knieën als het bord wordt samengesteld en ik de scenarioregels lees.Het waren weer twee epische potjes (scenario VI, een keer met de beide partijen) en dit was er duidelijk een voor de Genestealers. Ze wonnen beide potjes, maar gemakkelijk ging dat niet. Jasper en ik zijn er nog niet uit wat nu de beste aanpak voor de Space Marines is, dus ook dit scenario is z’n wederspeelbaarheid nog niet kwijt. Wat een stress.
Ethnos: gespeeld op de tweewekelijkse spellenavond in Delft, waar aardig wat leden van de Noviteitencultus zitten. De doos doet vermoeden dat je met een overdadig fantasyspel te maken hebt, maar dat valt reuze mee (of je dat een plus of een min moet je zelf maar bepalen). Ethnos is een klassiek meerderhedenspel met een Small World-achtig fantasysausje, dat van verschillende spellen bruikbare elementen leent. Ik houd wel van het genre en Ethnos stelde zeker niet teleur. Ik heb wel mindere varianten gespeeld.
Grand Austria Hotel: dankzij de notering in de top-100 was ik wel benieuwd naar dit spel. Ilona heeft het in de kast, het was dus een kwestie van tijd tot het eens op tafel kwam. Ik begreep vrij snel waarom het nu zo populair is. Dit is een typische puntenpuzzelaar, waar je lekker puntjes kunt schrapen via allerlei mechaniekjes. Zeg maar het genre Stefan Feld. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik geen fan ben van dit fantasieloze genre, maar gelukkig was GAH best aardig om te doen. Met twee spelers is de speelduur alleszins behapbaar en omdat het spel geen overkill aan rekensommen op je afvuurt is de tactische beslissingsruimte overzichtelijk. Ik zeg geen nee tegen nog een potje, maar heb niet gevoel iets te missen als dat er nooit van komt.
Brass: een klassieker die veel te lang op de plank had gelegen. Door de lengte en complexiteit komt dit niet snel op tafel. Met drie nieuwe spelers klokte het binnen op 2,5 uur (exclusief uitleg).Het hielp dat niemand in Birkenhead durfde te bouwen, dus hoefde ik die regel niet weer op te zoeken.
Maar dankzij dit potje heb ik ook weer wat liefhebbers om het online te spelen.