Intarsia

Nadat we met Azul en nazaten tegelvloeren, tuinontwerpen en glas in lood ramen hebben gemaakt, zijn in Intarsia de houten parketvloeren aan de beurt. De verwijzing naar Azul staat deze keer niet op de speldoos, maar ook dit is een spel van Michael Kiesling (de bedenker van Azul).

Intarsia is de naam voor inlegwerk in een massief houten of natuurstenen vlak. Het verhaal is dat je aan de slag gaat met de restauratie van de parketvloer in Café de Paris. Deze vloer bouw je langzaam op met een divers aantal houten elementen. Ik kan alvast verklappen dat het spelmateriaal zo prachtig is, dat je ook daadwerkelijk een klein houten vloertje hebt liggen bij het speleinde. Het doel is om in drie ronden de meest waardevolle vloer neer te leggen.

De parketvloer in Intarsia bestaat uit versieringen met daartussen verbinders. Elke versiering bestaat uit een gekleurde lijst, een middenstuk, een kern en een tafel. Al deze elementen bouw je door het spelen van materiaalkaarten waarbij de gekleurde lijst de te spelen kleur bepaalt. In je beurt bouw je steeds één houten element. Hiervoor moet je 1 tot 4 materiaalkaarten betalen. Vervolgens pak je hetzelfde aantal kaarten minus 1 van een andere kleur terug. Uiteindelijk houd je vrijwel geen kaarten meer over en zul je passen. Als iedereen is gepast is de ronde ten einde en krijg je punten voor de aanwezige verbindingen.

Omdat je altijd een mix van gekleurde materiaalkaarten in je hand hebt, bouw je op je eigen spelbord tegelijk aan meerdere versieringen. Het is daarbij wijs om met een schuin oog naar het gereedschapsbord te kijken. Hierop liggen tegels die punten opleveren als je het daarop afgebeelde patroon hebt gebouwd. Je ontvangt dan de tegel en de bijbehorende punten. Er zijn zes verschillende soorten gereedschapstegels. Heb je al een tegel liggen van een soort waarvan je een tegel verdient dan scoor je ook die punten opnieuw. Adder onder de parketvloer is dat er voor elk patroon minder tegels zijn dan spelers. Aan het einde van het spel scoor je tenslotte nog punten voor elke gemaakte versiering. Hoe meer compleet deze is, hoe meer punten het oplevert.

…en de waardering

Intarsia imponeert met het spelmateriaal en het leuk bedachte spelmechanisme met de materiaalkaarten. De strijd om de gereedschapstegels zorgt verder voor wat schaarse interactie. Mogelijk bekoort dit puzzelaars, maar voor mij is het uiteindelijk onvoldoende om Intarsia een heel geslaagd spel te noemen.

Intarsia is minder spannend en interactief als de Azul voorgangers. Met twee spelers dreigt zelfs een herhaling van zetten. Wat mist is variatie in opbouw en keuzemogelijkheden. Dat maakt ook de B-kant van het spelbord niet goed. Ik vrees dan ook voor de herspeelbaarheid van Intarsia. Het levert een krappe drie pionnen op, maar dan wel alleen voor drie of vier spelers. Met twee zakt het door de vloer.