Maandoverzicht: januari 2018 (Dagmar)

Geplaatst door

Ik begin er zo langzamerhand aan te wennen dat iedere maand een geweldige spellenmaand is. De afgelopen maand was het ook weer raak, 45 keer kwam er een spel op tafel. Het jaar begon goed met een spellendagje met Peter Hein, Anton, Roger en Frank (zeg maar een soort Spiel-reünie), een Spellenpret-dag en een bezoekje van mijn spellenminnende vriendin B.

Mijn meest gespeelde spel was Charterstone. Niek en ik waren in december met dit spel begonnen en hebben het in januari uitgespeeld. Zoals jullie in mijn recensie al hebben kunnen lezen ben ik er niet super enthousiast over. Maar dat neemt niet weg dat ik het spel met plezier heb gespeeld, ik denk alleen dat het voor een verwende veelspeler net wat te weinig om het lijf heeft en daarom tegenvalt.

Gelukkig stond deze maand ook Pandemic Legacy Season 2 weer op het programma. We begonnen vol goede moed aan februari. Ik vind Season 2 echt een stukje pittiger dan Season 1. In februari ging het lang best aardig, totdat het toch in eens heel snel minder goed begon te gaan. Maar door slim te spelen wisten we het tij te keren en was de overwinning binnen handbereik. Het enige wat mis kon gaan was dat we een hele ongelukkige combinatie van infectie-kaarten konden trekken. Jullie voelen het vast al aankomen: het ging mis. Als we deze infectie-fase hadden overleefd, dan hadden we de volgende beurt het spel kunnen winnen, maar helaas. De tweede keer wisten we meer grip op de situatie te houden. Ik wil niet zeggen dat het makkelijk ging (het spel is echt pittig), maar door slim te spelen wisten we dit keer de winst wel binnen te slepen en hadden we zelfs nog een behoorlijke veiligheidsmarge. Ik kijk nu al uit om verder te spelen.

Ik speelde deze maand 7 spellen voor het eerst. Van deze spellen speelde ik er één ook meteen voor het laatst, maar dat was wel meteen de leukste van de nieuwe spellen. Het gaat dan natuurlijk om Exit: de verlaten hut. Ik had afgelopen zomer met Niek al een spel uit de Exit serie gespeeld (namelijk De grafkamer van de farao) en dat was me toen slecht bevallen. Omdat ik toch veel positieve reacties over deze spellenlijn las en ik andere escaperoom-spellen met veel plezier gespeeld heb, wilde ik deze serie toch nog een keer een herkansing geven. Ik had mijn vriendin B gevraagd en die wilde het spel wel proberen. En dit keer heb ik me echt kostelijk vermaakt met het Exit spel. We vonden de raadsels leuk en de meeste raadsels konden we ook zonder hulp redelijk vlot oplossen. Na deze positieve ervaring ben ik ook van plan om het laatste deel van deze serie (het geheime lab) nog een keer te gaan spelen. In Duitsland is de serie inmiddels al verder uitgebreid en het zou me verbazen als die spellen niet ook naar Nederland gaan komen.

De afgelopen maand stond Dominion weer een paar keer op tafel. Wat een geweldig spel is dat toch! Het is het eerste spel waarin deckbuilding als mechanisme werd geïntroduceerd. Goed voorbeeld doet goed volgen en inmiddels zijn er vele spellen die dit mechanisme gebruiken. Een van de recente tak aan de deckbuilding-boom is Clank!. Er zijn inmiddels al twee Clank! spellen te krijgen en voor ieder van deze spellen is er ook al een uitbreiding op de markt. Ik speelde de dungeon-crawler variant (de andere speelt zich af in de ruimte). Je bent in dit spel een onderzoeker die in een ondergrond grottenstelsel op zoek gaat naar monsters om te verslaan en schatten. In je hand moet je kaarten verzamelen waar je mee kan lopen, vechten of dingen kopen. Ik had me in het begin van het spel te veel gericht op het verzamelen van geld en ontdekte te laat dat als je niet kan lopen, je dus ook niet op de locaties komt waar je dat geld kan uitgeven. Ik heb me prima met dit spel vermaakt, maar geloof dat ik de voorkeur geeft aan Dominion.

Toen Frank aangaf dat hij Lifeboat meenam naar onze Spiel-reünie, dacht ik dat hij Rette sich wer kann bedoelde, maar dat bleek niet het geval. Lifeboat is een kaartspelletje dat een beetje aan weerwolven doet denken. Alle spelers zijn drenkelingen na een scheepsramp en krijgen in het geheim te horen op wie ze verliefd zijn en aan wie ze een hekel hebben. Tijdens het spel krijg je hulpkaarten (bijvoorbeeld water om te drinken, een reddingsvest om niet te verzuipen of een wapen om mee te vechten), die je eventueel ook andere spelers (bijvoorbeeld je geliefde) kan geven. Bij dit soort spelletjes helpt het altijd erg als je al een beetje weet wat er kan gebeuren dus ons eerste potje was wat chaotisch daardoor. Dit soort spellen komt beter tot zijn recht als je het vaker doet en ik zou er zeker geen bezwaar tegen hebben om dit spel nog eens te doen.

Op de Spiel-reünie kwam ook De Mol op tafel. Ook dit is een spel uit het Weerwolven-segment. Dit keer speelden Helen en de kinderen van Peter Hein ook mee. In dit spel moeten geheime missies worden uitgevoerd. Een paar mensen hebben de taak om deze missies te verpesten en de rest probeert te voorkomen dat dit gebeurt. Om de beurt mag je een team samenstellen dat op missie gaat. Deze teams moeten alleen goedgekeurd worden door de andere spelers. Als je iemand dus verdenkt die op missie wordt gestuurd, dan moet je het team afkeuren. Ik zat in het team verraders en om geen verdenking op te laden hield ik me dus maar een beetje stil. Maar dat begon op een gegeven moment toch op te vallen waardoor er wat verdenkingen op me begonnen te vallen. Gelukkig deden mijn teamgenoten (Vera en Anton geloof ik) het beter en wisten we succesvol de boel te saboteren en er met de winst vandoor te gaan. Ook dit spel zou ik zonder bezwaar nog eens willen spelen.

Strozzi was een leuk biedspelletje van Knizia. In dit spel heb je een aantal fiches waar je schepen mee kan kopen. De schepen brengen verschillende goederen naar verschillende steden en iedere stad wordt apart gewaardeerd. Je weet alleen van te voren niet welke schepen er gaan komen. Bij ieder schip dat je kiest vraag je je dus af of je voor hetzelfde fiche niet later een beter schip kan kopen. Maar als je wacht loop je het risico dat je spijt hebt om wat je aan je neus voorbij hebt laten gaan. Het thema is natuurlijk zo oud als de weg naar Rome (ik ben wel een beetje klaar met handel op de middellandse zee), maar desondanks was het een leuk, vlot spelletje.

Over de weg naar Rome gesproken, deze leidt natuurlijk naar…..Rome. En laat in die stad nou de locatie zijn voor het volgende spel in deze lijst: Tribune: Primus inter Pares. Dit spel ziet er zo ongelooflijk lelijk uit dat het van mij rechtstreeks bij het oud papier had gemogen. Maar daar dachten mijn Spiel-reünie medespelers anders over. Ze vonden het alle vier een geweldig spel en dus kwam het op tafel. En ik moet toegeven: het spel was een stuk beter dan de verpakking. In Tribune zijn de spelers machtige Romeinse families die strijden om de macht (nog zo’n thema waar we echt al genoeg spellen van hebben). Je plaatst om de beurt een poppetje op een van de bekende locaties in Rome die op het bord staan afgebeeld. Soms krijg je wat op zo’n locatie (bijvoorbeeld geld), soms moet je bieden om iets te krijgen (handkaarten) en soms kan je dingen ruilen (handkaarten voor punten). Het aantal plaatsen per locatie is beperkt en dus de volgorde van de locaties waar je je mannetjes plaatst is belangrijk. Als dit spel een goede make-over zou krijgen met een mooiere uitvoering en een aansprekender thema, dan zou het nog wat kunnen worden. Het spel is namelijk best ok, maar niet ok genoeg om mijn verlangens om dit spel nog eens te spelen aan te wakkeren.

Het laatste nieuwe spel dat ik speelde was geen nieuw spel, maar een uitbreiding. Niek en ik hebben namelijk een potje Terraforming Mars op de Elysium kant van de Elysium-Hellas uitbreiding gedaan. Deze uitbreiding bestaat alleen uit een nieuw bord waar een ander deel van Mars is op afgebeeld en met andere milestones en awards. Verder is alles hetzelfde gebleven. En aangezien ik Terraforming Mars een topspel vind, vond ik het op een ander bord ook een topspel. Het was weer een zenuwslopend spannend potje. Ik begon heel sterk, maar Niek kwam steeds meer op stoom en wist me in het eindspel te overklassen. Ik hoop dat ik snel de kans krijg om mij te revancheren, want Terraforming Mars verveelt me nog lang niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *