Geplaatst door Juli was een hele fijne maand op spellengebied. Er kwam 24 keer een spel op tafel. Scrabble was het meest gespeelde spel, op de voet gevolgd door Splendor. Twee spellen kwamen voor het eerst op tafel, namelijk Spyrium en Terra Mystica.
Spyrium is een spel dat op Spiel 2013 uit kwam van de hand van William “Caylus” Atta. Ik heb indertijd op Spiel lang getwijfeld of ik dit spel zou kopen (het steampunk thema sprak me erg aan), maar het toen niet gedaan (op een gegeven moment heb je genoeg gekocht). Ik zag regelmatig positieve commentaren op dit spel voorbij komen op Boardgamegeek, waardoor het zijn aantrekkingskracht niet verloor. Op Zuiderspel heb ik het dit jaar daarom uiteindelijk maar gekocht, al duurde het dus nog tot deze maand voor het op tafel komt.
In het spel moet je punten zien te sprokkelen en dat valt niet mee. Op tafel liggen negen kaarten (in een 3 bij 3 opstelling) en de spelers leggen hun speelstukken om de beurt tussen die kaarten in. Vervolgens ga je de gelegde stukken weer terug halen. Je hebt dan twee keuzes, je koopt een kaart (of de actie op een kaart) waar het speelstuk bij ligt. Je moet dan de prijs van de kaart betalen, maar ook nog 1 geld voor iedere andere speelstuk dat aan die kaart grenst. De andere keuze is dat je een speelstuk weghaalt en net zo veel geld krijgt als er speelstukken om de kaart liggen. Dit is de kern van het spel en dat levert interessante dilemma’s op (koop je een kaart, ga je voor het geld, leg je jouw speelstukken neer waar je ze zelf nodig hebt of probeer je vooral ook je tegenstander op kosten te jagen).
Spyrium is mij dus goed bevallen, maar ik vind het wel een heel intens spel. Het speelbord is zo klein en de schaarste in het spel is zo groot, dat je elkaar heel snel tegen komt. Je moet dus wel een beetje tegen confrontaties kunnen in dit spel en daar ben ik soms wat minder goed in.
Het andere nieuwe spel dat ik speelde was Terra Mystica. Dit spel is zelfs nog een jaartje ouder dan Spyrium. Terra Mystica zag namelijk in 2012 al het levenslicht. Ook dit is zo’n spel waar ik al jaren verlekkerd naar kijk, maar waarvan ik dacht dat het te complex zou zijn en te lang zou duren om op tafel te komen. Maar ook hier kroop het bloed waar het niet gaan kon en tijdens mijn shopping trip naar Utrecht (zie het vorige blog) ging dit spel mee naar huis. Gelukkig had ik vakantie, zodat ik voldoende tijd had om de spelregels te bestuderen.
Inderdaad bestuderen, want ik vond het een complex spel om zelf uit te dokteren. Ik heb nog wat how-to-play video’s op Boardgamegeek gekeken, maar zelfs daarna vond ik het best lastig om het spel te begrijpen. Maar tijdens het spelen van het spel vielen de stukjes allemaal toch netjes op de plaats. Al moet ik wel bekennen dat tijdens ons eerste potje we veel in de regels terug hebben moeten zoeken. En ik hebzelfs een vraag gesteld op het forum van Boardgamegeek over een regel die ik niet begreep (binnen een paar minuten had ik al antwoord waardoor we lekker door konden spelen). Als je het spel eenmaal snapt, valt het gelukkig best wel mee met hoe complex het is.
In het spel speel je een vast aantal rondes en iedere ronde bestaat uit drie fases. In de eerste fase krijg je inkomsten en wat je krijgt staat gewoon op je eigen spelersbord. Daarna komt de actiefase, je kan uit verschillende acties kiezen en omstebeurt voer je alle acties uit die je wilt (en kan betalen). In de derde fase kan je soms nog wat punten scoren als je een bepaald doel hebt gehaald en wordt het spel klaargemaakt voor de volgende ronde. In het spel probeer je voor een mystiek volkje dat je onder je hoede hebt een zo mooi mogelijk leefgebied te ontwikkelen (verschillende soorten gebouwen bouwen) en hun vier goden met gepast respect te vereren. De volkjes zijn wel erg kieskeurig ze willen namelijk alleen maar in één soort landschap wonen (heksen wonen bijvoorbeeld in het bos en zeemeerminnen in het water), dus voor je gaat bouwen moet je soms nog even met speciale acties de grond bouwrijp maken. Sommige gebouwen leveren al meteen tijdens het spel punten op, maar de meeste punten scoor je aan het eind van het spel (wie het grootste gebied heeft voor zijn volkje en wie de goden het meest heeft vereerd).
Terra Mystica is mij heel goed bevallen. Het spel zit goed in elkaar waardoor (als je eenmaal het licht hebt gezien) het spel lekker vlot door speelt. Je wilt altijd meer dan je kan en doordat sommige acties maar één keer gekozen kunnen worden zit je elkaar af en toe flink in de weg. Het is dus wel even een flinke klus om dit spel te leren (zeker als je het uit de regels moet doen, als iemand anders het uitlegt valt het denk ik wel mee), maar dan heb je ook wat. Met zijn tweeën valt de speelduur ook best mee (ongeveer een uurtje).