Geplaatst door In maart kwam gemiddeld 1 keer per dag een spel op tafel. Er zijn niet veel maanden dat ik dat haal (of moet ik zeggen: er zijn te weinig maanden dat ik dat haal). Dit hoge aantal werd mede veroorzaakt door een bezoekje aan Zuiderspel en een spellendagje met Peter Hein, Anton en Coen. Wat verder bijzonder is aan deze maand is dat ik veel redelijk zware spellen heb gespeeld (spellen van meer dan een uur).
Over mijn bezoek aan Zuiderspel schreef ik eerder deze maand al een verslagje, dus voor de spellen die ik daar voor het eerst speelde (Baby Blues, 7 Days of Westerplatte, Block Out en Het Stenen Tijdperk junior verwijs ik jullie graag door. Naast deze spellen speelde ik twee andere spellen voor het eerst. Allereerst Shakespeare (zie daarvoor de recensie) en Stingy. Stingy is weer zo’n kort, leuk Kniziaans tussendoortje waarin je setjes moet verzamelen. Het is echt knap dat Knizia iedere keer weer nieuwe simpele mechanismes weet te verzinnen waarmee je een interessant spelletje weet te maken.
Deze maand speelde ik met mijn collega’s weer twee avonden Pandemic Legacy. De eerste avond wonnen we beide spellen redelijk makkelijk achter elkaar. De tweede avond begonnen we dan ook overmoedig te worden. En dat werd afgestraft doordat we kansloos verloren. En grappig genoeg kwam dat het spelplezier ten goede omdat we in de herkansing veel geconcentreerder speelden en harder ons best deden om nu wel te winnen (wat ook lukte gelukkig). We hebben nog drie maanden te gaan en ik wil ze aan de ene kant zo snel mogelijk spelen omdat ik wil weten hoe het verhaal af gaat lopen. Aan de andere kant vind ik het ook jammer dat als we het spel hebben uitgespeeld, het avontuur ook is afgelopen.
Verder kwam deze maand Het Stenen Tijdperk deze maand twee keer op tafel. De eerste keer was het in een tweepersoonspotje tegen Niek. Niek is helemaal verslingerd aan de app van dit spel. Hij heeft altijd wel een potje lopen en regelmatig zelfs meerdere. Hij doet erg zijn best om zo hoog mogelijk in de ranking te komen (hij is nogal competitief ingesteld). Ik dacht dus kansloos te zijn omdat hij alle strategieën zo veel beter kent. Maar tot mijn grote verbazing en plezier wist ik zelfs te winnen. Dit potje smaakte naar meer en we hadden met vrienden afgesproken die gevraagd hadden om een leuk spel mee te nemen. Voor hen was het de eerste keer dat ze het deden en het duurde even een paar ronden voor de stukjes op hun plek begonnen te vallen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze gaven aan dat ze dit spel graag een volgende keer nog eens zouden willen spelen. Dit keer wist Niek wel zijn favorietenstatus te verzilveren overigens. Dit spel is echt terecht een klassieker die het verdiend vaker op mijn tafel te komen dan nu gebeurt.
Een ander zwaar spel dat deze maand zelfs twee keer op tafel kwam was Concordia. Ik heb dit een paar maanden geleden al een keer gespeeld en vond het toen best lastig. Peter Hein had bij de introductie van dit spel toen benadrukt dat het op Dominion lijkt omdat je kaarten met acties speelt en je nieuwe kaarten koopt die in je deck komen en die je dus vaker kan gebruiken. Dit is zeker niet onwaar, maar persoonlijk doet het spel me meer aan Het Stenen Tijdperk denken. Kaarten geven je namelijk niet alleen het recht om een actie uit te voeren, maar ze leveren op het eind van het spel ook punten op voor wat je ondertussen aan steden op het bord gebouwd hebt. Zo leveren sommige kaarten punten op voor het aantal provincies waarin je gebouwd hebt, terwijl andere kaarten punten opleveren voor het aantal steden dat steen produceert. Doordat ik nu beter door had waar je uiteindelijk het spel mee wint, speelde ik meteen een stuk beter en vond ik het spel ook leuker. Ik hoop het dan ook snel weer op tafel te hebben staan.