Maandoverzicht: mei 2018 (Dagmar)

De afgelopen maand kwam zeer regelmatig een spel op tafel (54 keer), het waren alleen geen nieuwe titels. Ik speelde deze maand vooral met Niek en dus kwamen vooral onze huidige favorieten op tafel, namelijk Keer op Keer (16 keer), Fox in the Forest (7 keer), Codenames Duet (4 keer) en Azul (4 keer). Dat maakt voor mijn spellenpret niet zo veel uit, maar maakt wel dat ik in dit blog deze maand wat minder nieuws te melden heb, maar vooral ouds!

Er kwam deze maand maar één keer een nieuw spel op tafel, namelijk Saboteur, het duel. In dit kaartspel zijn de spelers dwergen die in een grot op zoek gaan naar goud. De dwergen hebben er geen bezwaar tegen om hun concurrent te hinderen door de uitrusting van de andere dwerg kapot te maken (lampje, karretje, etc.). Als je uitrustig kapot is, dan moet je die eerst weer repareren. Beide spelers hebben een aantal handkaarten waarop stukken grot staan, sabotage-kaarten en reparatiekaarten. In je beurt speel je in principe 1 kaart uit (grot uitgraven, uitrusting concurrent saboteren of je eigen kapotte uitrusting repareren). Alleen als je niet over de juiste reparatiekaart beschikt dan mag je twee willekeurige kaarten gebruiken voor de reparatie, maar dan speel je de rest van het spel wel verder met een kaart minder. Je mag ook passen en dan maximaal 2 kaarten afleggen en vervangende kaarten trekken. Het spel deed mij nogal aan het oud Hollandsche padvinderskaartspelletje Stap op denken. Je probeert verder te komen in de tunnels, maar telkens wordt je uitrusting gesloopt en moet je maar hopen dat je de juiste kaart hebt voor de reparatie. In ons potje had Niek heel veel sabotagekaarten en ik vooral grot-kaarten. Niek sloopte dus continue mijn materiaal en ik was beurten lang aan het passen op zoek naar reparatiekaarten. Als ik dan een keer een sabotagekaart had, dan had Niek ook altijd meteen de juiste reparatiekaart. Het was dus één groot geluksfeest. Eigenlijk hadden we drie rondjes moeten spelen, maar na het eerste rondje waren we er beide al helemaal klaar mee. Dit spel kan naar de kringloopwinkel want het gaat bij ons niet meer op tafel komen.

Er kwamen deze maand ook drie spellen onder de figuurlijke laag stof vandaan. Ik speelde bij mijn spellenminnende vriendin B The Reef weer eens. Dit is een oud tweepersoonspelletje van Kosmos waarin je vanuit een bootje vissen probeert te vangen. Als je de juiste combinatie van vissen weet te vangen (bijvoorbeeld een groene en oranje) zodat je nieuwe visjes kan kweken. Er liggen altijd drie opdrachten klaar en wie als eerste 5 opdrachten weet te vervullen heeft gewonnen. Het was best aardig om dit spel weer eens te doen, maar ik snap waarom dit spel inmiddels wel zo’n beetje in de vergetelheid is beland en heb ik er geen spijt van dat ik dit spel niet heb gehouden.

In mijn kast stond nog een ander oudje over koralen en ik besloot deze ook weer eens op te diepen (ik had het spel al meer dan tien jaar niet meer gespeeld). Het kostte me nog flink wat moeite om door de spelregels heen te komen (pff, wat waren die slecht opgeschreven zeg!), maar het was niet voor niets. Reef Encounter is eigenlijk een heel abstract spel dat verstopt is onder een leuk thema in een mooi jasje. In dit spel ontwikkelen de spelers koraalriffen die ze laten bewaken door hun garnalen. Dit klinkt nog alsof je het beste voor hebt met de oceaanbodem, maar niets is minder waar. Het uiteindelijke doel is namelijk om, zodra je een lekker groot koraal hebt gekweekt, je koraalvis op pad te sturen zodat die de garnaal als dank voor zijn goede werk samen met het smakelijke koraal kan opeten. De spelers bouwen allemaal aan hetzelfde stukje oceaanbodem en de verschillende soorten koraal kunnen over elkaar heen groeien. Je moet dus goed opletten dat een andere speler niet plotseling jouw mooie stuk koraal (je garnaal kan namelijk niet alles bewaken) komt overwoekeren met een ander type koraal. Ik vond het erg leuk om dit spel weer eens te doen. Eigenlijk zou je dit spel vaker achter elkaar moeten doen om er echt handig in te worden, maar doordat het best een lang en intensief spel is, is het lastig om daar de tijd voor te vinden. Het zou dus zo maar kunnen dat het spel weer tien jaar in de kast blijft staan, maar hij hoeft zeker niet naar de kringloop.

Ook Tikal stond al weer meer dan tien jaar ongespeeld in de kast (tot mijn grote schande). Ik kan me er echt over verbazen dat de tijd zo snel is gegaan, want voor mijn gevoel is het echt nog geen tien jaar geleden dat ik dit groene juweel voor het laatst gespeeld heb. Tikal is één van de vier klassieke AP-spellen van Kramer en Kiesling. AP staat daarbij voor actiepunten, maar ook voor Analysis Paralysis. In dit spel trek je de jungle in op zoek naar Inka-tempels die je gaat uitgraven. Iedere beurt heb je 10 actiepunten die je over verschillende mogelijkheden mag verdelen (lopen, nieuwe mannetjes in het spel brengen, tempels uitgraven, schatten pakken, etc.). Doordat je volledig vrij bent om te bepalen hoe je de punten verdeeld, lopen sommige mensen helemaal vast in het doordenken van alle mogelijkheden (de Analysis Paralysis). Gelukkig hebben Niek en ik daar beide geen last van en speelden wij het spel dus redelijk vlot. Dit spel heeft de tand des tijds zeker goed doorstaan (er is niet voor niets recent een nieuwe versie van dit spel op de markt gebracht). Ik wil het dan ook graag binnenkort nog eens spelen, want ik deed in dit ene potje best een paar dingen niet helemaal handig.

Deze maand lukte het ten slotte ook om This War of Mine weer eens te spelen. Omdat dit spel zo maar een uurtje of 4 of langer kan duren, is het geen spel dat je even spontaan uit de kast trekt, maar je moet er echt een afspraak voor maken en voor gaan zitten. Ik speelde met Lody, Caroline en Saskia van Spellenpret. Lody had het scenario Blood in the Snow voorbereid. In This War of Mine proberen de spelers samen om te overleven in een stad in oorlogsgebied. In Blood in the Snow is het winter en ijskoud en het spel begint met de vondst van het bebloede lichaam van Luca op de stoep van het huis. Hij leeft nog wel, maar het houdt niet over. De vraag is, wie Luca heeft aangevallen (het bleken de buren te zijn geweest en gelukkig niet één van onszelf). Maar het antwoord op deze vraag is alleen relevant als Luca en ten minste één van de andere bewoners van het huis de oorlog overleeft. In het spel wisselen de dagfase en de nachtfase elkaar af. In de dagfase kan je proberen het huis bewoonbaarder te maken door bijvoorbeeld nieuwe meubels te maken. Maar overdag moet je soms ook uitrusten of tijd maken om de kachel goed op te stoken. In de nacht moet je naar buiten op zoek naar eten en grondstoffen (hout voor de kachel). Maar hierbij ontmoet je soms ook de andere bewoners van de stad en die zijn niet altijd aardig. Wij ontmoetten in onze eerste nacht bijvoorbeeld een dronken militair die we met moeite hebben overmeesterd waardoor we zijn wapen konden afpakken. Dit wapen heeft ons in het spel erg geholpen om andere nare types van ons af te houden. Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk ging. De eerste nacht hadden we namelijk wel een wapen gevonden, maar geen eten. We verzwakten daardoor als een dolle. De tweede nacht gingen zelfs al 2 van de 3 bewoners dood. Gelukkig klopten er net wat vreemdelingen aan die we in huis hebben opgenomen en die ook wat nuttige dingen meenamen. Vanaf nacht 3 begon het tij te keren, al weet je in dit spel dat het ieder moment alsnog mis kan gaan. Maar dat gebeurde niet en dus hebben we het spel tot een goed einde kunnen uitspelen. Nou ja, goed. In dit spel staat het verhaal centraal van hoe moeilijk het is om in een oorlog te moeten overleven als gewone burger en wat voor ellende je over je heen krijgt. Dit maakt ook dat je in dit spel soms keuzes maakt die niet optimaal zijn voor jezelf. Wij konden bijvoorbeeld eten jatten van een groep kinderen en besloten dat niet te doen omdat we niet wilden dat onze overlevenden dat soort mensen zouden zijn. Gelukkig was onze oorlog maar een spelletje, maar door dit spel kijk je toch weer even net met andere ogen naar berichten over bijvoorbeeld de belegeringen in Syrië. Voor die mensen is overleven in de oorlog helaas geen spelletje.