Maandoverzicht: september 2019 (Dagmar)

Geplaatst door

Zo op het eerste gezicht lijkt de maand september een prima spellenmaand te zijn geweest met 39 gespeelde spellen, maar schijn bedriegt. Meer dan de helft daarvan speelde ik namelijk in de eerste zes dagen van deze maand, toen we nog op vakantie waren. Voor wie mijn blogje van vorige maand gemist heeft: Niek en ik hebben drie weken een heerlijke cruise gemaakt naar onder andere IJsland en Groenland. Tijdens de cruise wordt echt alles voor je geregeld en dat was echt zalig. Thuis moesten we natuurlijk gewoon weer alles zelf doen en daar hadden we het goed druk mee. Ook op mijn werk was het meteen weer flink aanpoten. En toen werd ook onze poes Snofroe nog flink ziek (het gaat langzaam weer beter met haar, maar we hebben ons twee weken lang veel zorgen om haar gemaakt en veel werk gehad om haar te verzorgen). Het aantal momenten waarop een spel op tafel kwam lag dus behoorlijk laag.

Ik heb deze maand (op de valreep) dan ook maar twee nieuwe spellen gespeeld. Het eerste nieuwe spel was Parks. Dit is een spel dat ik via Kickstarter heb gekocht, voornamelijk vanwege de vormgeving. In dit spel staan de Amerikaanse Nationale Parken centraal. De makers van dit spel hebben de rechten kunnen kopen van prachtige tekeningen die op posters en kaarten staan die je in de souvenirshops van deze parken kan kopen. Er zitten ook kaarten tussen van Mount Rainier en Glacier Bay. Niek en ik zijn tijdens onze vakantie vorig jaar op deze plaatsen geweest en ik vond het leuk om een spel te hebben dat de herinneringen aan die geweldige vakantie weer op zou halen. De uitvoering van dit spel is echt subliem. Niet alleen het artwork is prachtig, maar ook het spelmateriaal (karton en hout) is van een kwalitatief hoog niveau. En dan zitten er ook nog hele slimme trays in waardoor je het spel heel handig en netjes in de doos kan bewaren. Dit heeft als enige nadeel dat er geen ruimte is voor sleeves (maar ik ben geen sleever en heb hier dus geen last van).

Maar een spel is natuurlijk niet om naar te kijken, maar vooral om te spelen. Parks is een familiespel waar je fiches verzameld door met twee hikers (is er een Nederlands woord voor mensen die door de natuur trekken?) op een spoor bepaalde landschappen te bezoeken. Op deze manier probeer je de juiste fiches te verzamelen om aan het eind van het spoor een kaart van een National Park te bemachtigen.  Op elk vakje van het spoor mag echter maar één hiker staan. Het is daardoor soms slim om vakjes over te slaan om dat ene vakje dat je echt moet hebben, te kunnen scoren. De kaarten leveren aan het eind punten op (naast nog een paar andere dingen) en wie de meeste punten heeft wint. Er zitten een paar scherpe kantjes aan dit spel. Zo lijken de opdrachtkaarten die je aan het begin van het spel krijgt niet helemaal gebalanceerd (sommige zijn veel moeilijker dan andere). Maar dat mocht de pret bij ons niet drukken. We hebben het spel nu twee keer met veel plezier gespeeld en ik kijk erg uit naar het volgende potje.

Het tweede nieuwe spel dat ik speelde (op de laatste dag van de maand) was Root. De doos en vormgeving zien er speels, vrolijk en misschien zelfs een beetje kinderlijk uit (de afbeeldingen zouden niet misstaan in een prentenboek), maar het spel is allesbehalve een kinderspel. Het spel speelt zich af in een bos waar vier groepen elkaar in de weg zitten. Zo proberen de katten het bos vol te bouwen met gebouwen. De vogels willen overal nesten maken. De muizen proberen in het geniep een soort revolutie op touw te zetten. En een wasbeer vindt het leuk om een beetje iedereen tegen elkaar uit te spelen. Iedere speler controleert één zo’n groep. Het lastige van dit spel is dat iedere groep volgens zijn eigen spelregels speelt en op een unieke manier punten haalt. Ik speelde met de vogels en had een paar beurten nodig voor ik een beetje gevoel begon te krijgen voor wat ik aan het doen was. Eigenlijk moet je ook nog in de gaten houden wat de andere spelers doen en hen op het juiste moment dwars zitten. Omdat zij alleen volgens andere regels en met andere doelen spelen, lukte het mij nog niet goed om dat te doen. Dit potje was dus echt een oefenpotje. Over twee weken gaan we het nog eens  proberen. Ik onthoud mij dan ook nog van een oordeel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *