Marrakech

Het spel …

Eén van de genomineerden voor de Spiel des Jahres van 2008 was Suleika van Zoch. In Nederland wordt dit spel door Gigamic op de markt gebracht onder de naam Marrakech. Niet alleen de naam is anders, ook de doos ziet er anders uit ook de uitvoering is wat soberder dan die van Zoch. Het spel is echter exact hetzelfde.

In Marrakech dingen de spelers naar de hand van de dochter van de Sultan. Deze dochter zal trouwen met de tapijthandelaar die het meeste aanzien heeft (gemeten in het vloeroppervlak van zijn winkel en zijn vermogen).

Aan het begin van een spelersbeurt bepaald de speler welke kant de marktmeester Assam op kijkt (maximaal één slag draaien of laten staan). Vervolgens gooi je met een dobbelsteen en loopt Assam net zo veel stapjes als de waarde van je worp (variërend van 1 tot en met 4). Als je beurt eindigt op een kleedje van één van je concurrenten, dan moet je deze net zo veel goud betalen als het betreffende vak groot is (horizontaal en verticaal aangrenzende tegels van dezelfde kleur). Tenslotte mag je aangrenzend aan Assam één van je kleedjes neerleggen (maar deze mag niet één kleedje van een andere speler in zijn geheel bedekken).

De kleedjes zijn van een soort vilt-achtige stof gemaakt met een patroontje er op gedrukt. De kleedjes blijven een beetje aan elkaar kleven waardoor je ze goed kan stapelen en er een mooi gekleurd speelveld ontstaat. Zodra het laatste kleedje is gelegd tellen de spelers het aantal vakjes in hun kleur op bij hun goud. De speler met de hoogste waarde wint het spel en mag Suleika huwen.

… en de waardering

De kracht van Marrakech is de eenvoud van het spel. De regels zijn vlot uitgelegd en het spel speelt lekker vlot weg omdat het aantal keuzes redelijk beperkt is. Ik vind het spel vooral leuk met twee personen, met meer wordt het lastiger om Assam op een voor jou gunstige plek te krijgen en ben je afhankelijker van je tegenstanders. De kleedjes blijven keurig liggen en het spel ziet er daardoor erg origineel uit. Marrakech is een prima familiespel dat de ouders ook met veel plezier samen kunnen spelen als de kinderen ’s avonds al op bed liggen.

Ik twijfel of ik het spel drie of vier pionnen zal geven. Met twee spelers vind ik het absoluut vier pionnen waard, met meer spelers een pion minder. Omdat ik het spel zelf vooral met zijn tweeën speel, geef ik het spel het voordeel van de twijfel.