Oud en vertrouwd

Geplaatst door

De laatste tijd heb ik het erg druk op mijn werk en daardoor gebeurt het vaker dan me lief is dat het me niet lukt om naar een spellenavond te gaan (te laat thuis om op tijd te komen, te moe of de combinatie daarvan). Hierdoor lukt het me ook niet om nieuwe spellen te spelen en heb ik dus ook geen voer voor nieuwe recensies.

Afgelopen donderdag was ik uitgenodigd om met mee te spelen op de spellenavond met mijn oud collega’s (waaronder Peter Hein). Ik was wel wat later dan ik eigenlijk had gewild, maar ik was erg blij dat het me gelukt was om te gaan. Ik was net op tijd binnen om door te geven wat ik bij mijn frietjes wilde en terwijl de friet met toebehoren werd gehaald speelde ik met de andere achterblijvers vast een potje Bokken Schieten (derde keer en dus nu recensierijp!). Bokken Schieten is een heel simpel slagenspelletje wat leuker is dan het klinkt. Ook mijn medespelers keken niet echt enthousiast toen ik het spel uitlegde, maar al snel begon iedereen er toch wel lol in te krijgen. Toen de frietjes kwamen stopten we met spelen.

Toen onze magen gevuld waren werd het tijd voor een groot spel. Maar voor we daar aan begonnen werd Stef Stuntpiloot uit zijn doos gehaald voor een korte demonstratie. Gelukkig had ik al extra batterijen gehaald want conform mijn verwachting, viel Stef zo in de smaak dat één rondje er al snel een stuk of tien werden. Daarna werd het tijd voor steviger kost, Chinese stevige kost wel te verstaan.

Peter Hein had met het oog op de heruitgave van Chinatown door QWG de Alea-versie meegenomen. Ik heb dit spel een paar keer met veel plezier gedaan en baalde er erg van dat het spel nergens tegen normale bedragen meer te krijgen was. Ik kijk dan ook erg uit naar de nieuwe versie (hoeveel nachtjes slapen zou het nog duren?). Het leuke van Chinatown is de chaos die door het onderhandelen ontstaat. Iedereen praat door elkaar en alle beleefdheden (iemand laten uitspreken enzo) verdwijnen als sneeuw voor de zon. Tot mijn verbazing lagen de eindscores redelijk dicht bij elkaar.

Het was inmiddels ongeveer half tien en dus te laat voor nog een groot spel. De keuze viel op……….. Stef Stuntpiloot! We hebben twee keer gespeeld tot dat iemand 5 potjes achter elkaar had gewonnen. Omdat iedereen het zo leuk vond, werd er fanatiek voor gezorgd dat de speler die voor lag flink onder vuur werd genomen zodat de eindstand iets van 4-4-3-5 werd. De mooiste actie was die van Jasper. Hij dacht dat de laatste kip van Ilona werd weggetikt en slaakte dus een grote overwinningskreet waarbij de handjes in de lucht gingen. De kip van Ilona bleef echter tegen alle verwachtingen in toch op zijn plek, maar toen had Jasper niet meer genoeg tijd om zijn kip te beschermen en ging Ilona er met de winst vandoor. Je moet er vast bij geweest zijn om de lol er van in te zien, maar Peter Hein en ik kwamen niet meer bij (we lachten tranen met tuiten). Rond kwart over tien vond ik het mooi geweest en ben ik naar huis gegaan. Peter Hein is nog een tijdje gebleven, maar dat vertelt hij vast zelf wel.

Om terug te komen op de titel van dit blog, ik heb een topavond gehad. Ik vond het heel erg leuk om mijn oud-collega’s weer te zien en heb (vooral) oude spellen gedaan waarvan ik van te voren wist dat ik er veel plezier aan zou beleven. Oud en vertrouwd is dus zo gek nog niet.

Eén reactie

  1. He Dagmar,

    na je vertrek heb ik nog zes potjes Race for the Galaxy gespeeld. Alle zes met een variabele openingshand, en alle potjes verliepen anders. Het begint de verslavingsgraad van Tai Pan te benaderen. Misschien dat ik het toch maar in mijn top-3 moet zetten…

    Oh, en nog een rondje Um Krone und Kragen. Misschien wat eendimensionaal, maar gewoon een lekker wegspelend dobbelspel.

Laat een antwoord achter aan Peter Hein Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *