Pac-Man

Geplaatst door

2-4 spelers
30 minuten
Uitgever: MB spellen (1982)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel …

Pac-Man is een klassieker onder de computerspellen. Het spel zag het licht in de automatenhallen, verplaatste zich daarna naar de eerste PC’s en is inmiddels te vinden op mobiele telefoons. Begin jaren tachtig heeft MB zelfs de moeite gedaan om het verslavende computerspelletje om te zetten in een echt bordspel voor het hele gezin. Op de doos staan wervende kreten als “Net zo spannend als het echte videospel” en “Spannend tot de laatste hap”. Toen ik dit spel op een rommelmarkt tegenkwam, moest het natuurlijk mee naar huis.

In Pac-Man draait het natuurlijk om de Pac-Mannen die op een parkoers moeten proberen zoveel mogelijk knikkers te happen zonder op gegeten te worden door de spookjes. Het bord is gemaakt van karton en op de uitsparingen komen de knikkers te liggen. De plastic Pac-Mannen hebben allemaal een startpunt aan de zijkant van het bord en de spookjes beginnen in het midden.

In je beurt gooi je met twee dobbelstenen. De ene dobbelsteen bepaalt hoeveel stapjes je Pac-Man mag lopen (terwijl hij ondertussen alle knikkers die er nog liggen op hapt), de andere dobbelsteen bepaald hoeveel stappen je één van de spookjes mag verplaatsen. Als het je lukt om met een spookje een Pac-Man van een andere speler te vangen, dan krijg je twee knikkers uit de buik van deze Pac-Man en wordt hij weer terug gezet op zijn startpunt. De Pac-Mans kunnen ook spoken vangen, maar dan moeten ze eerst één van de vier gele knikkers hebben gegeten. In ruil voor een gele knikker mag je met jouw Pac-Man een spook vangen. Je krijgt als beloning twee knikkers van een speler naar keuze en het spook gaat weer naar het centrum van het bord.

Het spel is afgelopen zodra alle witte knikkers van het bord zijn verdwenen. De speler die de meeste knikkers heeft wint.

… en de waardering

Ik heb erg veel lol beleefd aan het spelen van Pac-Man. Alleen al het zien van de naam van dit spel zorgt voor mensen die de jaren tachtig min of meer bewust hebben meegemaakt voor een vertederde glimlach. Het spel zelf bevat een aantal leuke elementen (zeker gezien de tijd waarin het gemaakt is), zoals dat je de dobbelstenen moet verdelen over je Pac-Man en het spookje. Het knikkers happen is ook een verslavend leuk ding om te doen. Maar aan de andere kant heeft het spel een te hoge geluksfactor, met hoge worpen kan je meer dan met lage en zeker aan het begin van het spel is het erg prettig om hoog te gooien omdat elke stap op het volle bord een hap betekent. Al met al kan ik het spel rationeel niet meer geven dan twee pionnen, maar dat wil niet zeggen dat het spel van mij betreft nog regelmatig uit de spellenkast mag komen om de jaren tachtig te doen herleven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *