Geplaatst door Vandaag hadden Peter Hein, Eugène en Anton afgesproken voor een dagje ouderwetse spellenpret. Rond half 10 waren we er alle vier en kon het spellenfestijn beginnen.
We begonnen met Powerboats van Cwali. In dit spel moet je drie races doen waarbij je om een aantal boeien heen moet varen, onderwijl kleine eilandjes ontwijkend. Driezijdige dobbelstenen (jawel, ze bestaan) bepalen hoe hard je gaat. Iedere ronde mag je een dobbelsteen weg doen of er bij pakken en bepalen of je je oude worp laat liggen of dat je (een deel van je stenen) opnieuw gooit. De eerste ronde kon ik nog aardig blij blijven (ik werd tweede), maar de andere twee rondes deed ik het tamelijk belabberd. Op cruciale momenten gooide ik te hoog, waardoor ik faliekant uit de bocht vloog. En voor je dan weer op koers ligt…… Gelukkig (voor mij dan) bakte ook Anton er niets van waardoor hij me van de laatste plaats stootte.
Vervolgens kwam Innovation op tafel “van de maker van Glory to Rome”. De doos vond ik erg lelijk, maar gelukkig was het spelmateriaal wat er uit kwam een stuk mooier om te zien. Ik vind het erg lastig om te beschrijven wat voor een spel dit is. Ik heb erg geprofiteerd van Anton en ben verder volkomen korte termijn bezig geweest. Volgens mij was het dan ook meer geluk dan wijsheid dat ik behoorlijk overweldigend won. Ik ben alleen bang dat dit geluk ook meteen de doorslaggevende factor is in dit spel. Peter Hein had bijvoorbeeld heel weinig geluk en kwam voor geen meter op stoom. Gelukkig was het een kort spelletje en dan is een hoge geluksfactor minder erg.
Na Innovation kwam Glory to Rome op tafel. Dit keer in de Duitse editie die er wat mij betreft een stuk beter uit ziet dan de Engelse. Doordat het alleen een behoorlijk taalafhankelijk spel is, ben ik bang dat ik thuis de Duitse niet makkelijk gespeeld krijg en blijf ik hopen nog eens de Engelse versie te vinden. Of nog beter, dat een Nederlandse uitgever dit spel ook uitbrengt in een Nederlandse versie (en dan het uiterlijk van de Duitse versie). Het was een tijd geleden dat ik het spel voor het laatst gedaan heb en ik had misschien wel mede daardoor een beetje moeite om op stoom te komen. Er lagen telkens te weinig kaarten in het midden van de tafel en ik trok te vaak kaarten van dezelfde kleur die ik net op dat moment niet wilde. Ik werd dan ook kansloos laatste, maar het spel smaakte absoluut naar meer.
Na de lunch werd het tijd voor het zwaardere werk: German Railways. Dit is een pittig spel waarin je aandelen in treinbedrijven moet kopen en de treinbedrijven moet uitbreiden (en hier gebruik je dan weer het door de aandeelhouders gestorte kapitaal voor). Al gaande weg bleek dat de Nederlandse spelregels niet helemaal goed waren opgeschreven. Er zit één grote blunder in en ergens anders een formulering die je op het verkeerde been zet. Peter Hein en Eugène zullen hier nog uitgebreid op in gaan. We ontdekten deze fouten telkens na plus minus een uur spelen. De impact op het spel was zo groot dat we het spel daarom niet uitgespeeld hebben. We zijn dus twee keer begonnen, maar hebben de eindstreep niet gehaald. De eerste indruk is echter wel positief, als je met de juiste regels speelt (lees vooral de Engelse of Duitse versies) dan verwacht ik dat dit een leuk, maar erg pittig spel is.
We besloten vervolgens Pergamon te gaan doen. Dit is een familiespel waarin je met een beetje wijsheid en een beetje geluk moet proberen fondsen te werven om vervolgens opgravingen te doen. De opgegraven stukken mogen vervolgens in het museum tentoongesteld worden. Ik zal binnenkort een recensie over dit spel schrijven. Ik vind het een leuk spel, maar de reacties van de heren waren wat gemengder. Gevalletje try for you buy dus.
Als laatste spel van de middag kwam Rozenoorlog op tafel. Wat vooral aan dit spel opvalt is de grote van de borden en schermen. Gelukkig had Anton een grote tafel en konden we het kwijt, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dit spel niet kunnen spelen doordat hun tafel te klein is. Het duurde even voor ik het spel door had. Je krijgt punten door meerderheden in regio’s te hebben en die krijg je door enerzijds iedere ronde een paar dingen cadeau te krijgen aan het begin van de ronde en anderzijds door ze van andere spelers te veroveren. Je bent dus vooral bezig met elkaar aanvallen en sommige locaties/personen wisselen iedere beurt ongeveer van eigenaar. Het voelde daardoor een beetje oppervlakkig aanvallen om het aanvallen zonder dat je een bepaalde strategie hoefde te hebben). De eerste rondes lag ik hopeloos achteraan, maar gaande weg het spel kreeg ik het door. Ik kreeg bovendien iedere ronde veel geld waardoor ik aan het eind van het spel een stevige oorlogskas had waarmee ik het halve bord kon veroveren. Dit was net genoeg voor de winst. Ik zou het spel graag nog eens doen om te kijken hoe het speelt als je het hele spel weet waar je mee bezig bent. De eerste indruk is voorzichtig positief. Een aandachtspuntje is wel dat er wel veel administratieve afhandeling in het spel zit: je kiest wat je gaat doen en daarna ben je een flinke tijd zoet met het uitvoeren van de gemaakte keuzes.
Na Rozenoorlog was het tijd voor de warme maaltijd. Anton en zijn vrouw zetten in no time een maaltijd voor zeven op tafel (respect!). Na het eten heeft Anton mij nog even naar de trein gebracht en ben ik terug naar huis gegaan. Ik vond de dag super geslaagd: leuke spellen met gezellige mensen en niet te vergeten kroelkater Moos. Wordt hopelijk nog vaak vervolgd!