Geplaatst door Dit jaar zijn Niek en ik twee dagen naar Spiel geweest (donderdag en vrijdag) en hebben we tussendoor een nachtje in een hotel geslapen. Ik zal in dit blog geen chronologisch verslag geven (en toen….en toen…..en toen….), maar mijn indrukken delen.
Vanwege de (aanstaande) verbouwing van de oude hallen, werd de beurs dit jaar in drie andere hallen gehouden. Het voordeel was dat er meer ingangen waren waardoor de rijen beduidend korter waren. Nadeel was dat we niet meer op het grote parkeerterrein konden staan, maar dat we in parkeergarages stonden. Het waren echt fijne, ruime garages, maar je moest naar de ingang lopen. Ik vond het jammer dat er geen bussen reden. Niet omdat het te ver lopen was, maar omdat ik het altijd geweldig grappig vond dat er bussen over het parkeerterrein reden om je van en naar je auto te brengen. Gelukkig waren de mannen (en vrouwen) in de grote blauwe jassen er nog wel. Aan de massa’s mensen die uit de metro kwamen was te merken dat ook met de metro de beurs goed te bereiken was.
De stands en paden tussen de stands leken wat ruimer opgezet dan in de oude setting. Ondanks de drukte, kon je dus nog wel prima rondlopen. Dit is in de oude setting wel eens anders geweest. Het was wel zo druk dat de tafels in de stands eigenlijk continue bezet waren. Het was dus weer eens zaak om te spelen waar een plekje was, in plaats van waar je nieuwsgierig naar was. Ik had bijvoorbeeld graag Relic Runners van Days of Wonder willen spelen, maar ondanks dat ik daar meerdere keren ben wezen kijken, was er nooit een vrij tafeltje.
Ik heb wel een zestal andere spellen gespeeld: Shahriyar (paleizen bouwen voor de sultan), Bowling for Zombies (best grappig, maar wel erg licht kaartspelletje), Going Going Gone (veilingspel dat leuk genoeg was om te kopen), CV (erg mooi spel, maar te weinig inhoud om echt te boeien), Wiz-War (te veel Duits op de kaarten om het goed te kunnen volgen) en Ugo (leuk slagenspelletje, mocht mee naar huis). De kwaliteit van de uitleg was nogal wisselend. Van heel goed (Bowling for Zombies) tot heel slecht (ik weet niet meer hoe het spel heette, maar nadat de uitlegger drie pogingen had gedaan zijn Niek en ik toen hij even niet keek er snel vandoor gegaan, het was echt onbegrijpelijk).
We hebben drie spellen laten signeren, namelijk Fünf Gurken, Ugo en Steam Park. Voor Steam Park moesten we wel even een tijdje in de rij staan, maar nu hebben we dan ook een mooie tekening in onze doos staan.
Natuurlijk ontbraken ook de Life Role Playing Gamers niet op Spiel. Ook nu kon je weer prachtige verkleedkleren voor volwassenen kopen. Ik had wel de indruk dat er wat minder mensen verkleed rondliepen dan andere jaren het geval is. Jammer, ik vind het altijd leuk om te zien dat mensen zo hun best hebben gedaan om zich te verkleden en schminken.
Als er een trend was in spellenland, dan waren dat de horror-spellen en dan vooral die met zombies. Op meerdere plaatsen op de beurs kon je zombie-spellen zien en waren stands spookachtig aangekleed. Ik heb met veel moeite Dark, Darker Darkest (toch wel het mooiste zombie-spel dat te krijgen was) NIET gekocht. Het spel zag er prachtig uit, maar het is een coöperatief spel met een speelduur van 2 uur (volgens BGG soms zelfs nog langer) en dat ga ik echt niet makkelijk op tafel krijgen. Combineer dat met een prijskaartje van 65 euro en dan weet je het zeker: luister naar je gezond verstand en koop dit spel niet. Jammer, want het zag er echt geweldig mooi uit.
Een andere trend (die al een paar jaar geleden is ingezet) is dat er steeds meer uitgevers zijn uit Azië die exotisch uitziende spellen presenteren. Ieder jaar zit daar wel een juweeltje tussen (denk aan Love Letters en String Railway). Ik heb dit jaar twee kaartspelletjes gekocht. Ze zien er in ieder geval prachtig uit.
Uitbreidingitus (de onbedwingbare neiging om voor ieder spel meerdere uitbreidingen op de markt te brengen) grijpt in spellenland ook nog steeds flink om zich heen. Ik heb zelf ook twee uitbreidingen gekocht (voor het tweepersoons Agricola en voor King of Tokyo), maar als het aan de uitgevers had gelegen had ik er nog veel meer mee moeten nemen. Queen maakt het van alle uitgevers het bondst. Daar wordt geen spel meer uitgebracht zonder meteen een paar grote en kleine (Queenies) uitbreidingen. Sommige uitbreidingen voegen echt iets toe aan een spel, maar het begint nu her en der wel heel erg de klauwen uit te lopen. Maar schijnbaar werkt het, anders deden uitgevers het niet. Completitus (de onbedwingbare neiging om een spel compleet te hebben, inclusief alle uitbreidingen en goodies) is namelijk een virus waar veel spellenliefhebbers weer last van hebben. Ik vrees dat het vaccin voor beide aandoeningen voorlopig nog niet op de markt gaat komen.
De prijzen van de nieuwe spellen zitten duidelijk in de lift, een paar jaar geleden betaalde je maximaal 30 euro voor een nieuw groot spel, nu is dat al vaak al 40 tot 45 euro en zijn er zelfs spellen die voor 60 a 70 euro over de toonbank gaan. Voor de bezoekers met een smalle beurs zijn er gelukkig nog wel genoeg wat oudere (goede) spellen die met flinke kortingen worden verkocht. Voor Heidelberger (een stand met flink wat koopjes) stond dan ook een flinke rij om de stand in te komen. Spiel is wel echt het feest van de nieuwe spellen en de koopjes. De categorie daartussen (degelijke spellen die minimaal een jaar oud zijn en nog voor de volle mep worden verkocht), zijn slecht vertegenwoordigd.
Ik heb weer genoten van deze editie van Spiel. Het was fijn om twee dagen te gaan, dan kan je toch net wat rustiger rondlopen. Het vloeroppervlak van de beurs is zo groot dat het in één dag best veel is om alles op je gemak te bekijken. Het was verfrissend dat door de nieuwe hallen de stands noodgedwongen op een andere manier staan opgesteld. Daardoor wordt je gedwongen om weer echt te kijken en je weg te zoeken over de beurs. Ik vind het wel jammer dat de beurs zo vol is dat het echt zoeken is naar een spel om te spelen en je dus moet spelen waar ruimte is. Soms pakt dit goed uit (Going Going Gone en Ugo!), maar vaker speel je een spel wat je niet echt leuk is (Wiz-Waz, Shahriyar).
Leuke aanschaffen allemaal Dagmar, ik ben benieuwd naar je komende ervaringen met Strajk. Het Poolse regelboek zag er in iedergeval weer erg mooi uit, met veel achtergrond info. Onze uitleg was geniaal, met de openingszin: you are all Lech Wałęsa. Qua spel leek het mij op een deck uilder met maar een beperkt aantal verschillende kaarten. Dat hoeft echter geen nadeel te zijn, gezien er door het speelbord niet elke keer de zelfde tactieken toegepast kunnen worden. Op het eerste gezicht lijkt het spel mij wel wat chaotisch omdat je medespelers dezelfde pion gebruiken op het bord, vooruitdenken lijkt dus maar beperkt mogelijk. Benieuwd dus naar jouw recensie 🙂