Terugblik Spellenspektakel 2019

Dit jaar ben ik op zondag samen met Niek naar het Spellenspektakel geweest. Het Spellenspektakel werd dit jaar voor het eerst gehouden in de Jaarbeurshal in Utrecht (voorheen werd de beurs in Eindhoven georganiseerd). Utrecht is voor ons een stuk dichterbij dan Eindhoven, dus op logistiek gebied is het voor ons een verbetering. Rondom de Jaarbeurshal is er veel (betaalde) parkeergelegenheid en dus was het een fluitje van een cent om een plekje voor de auto te vinden. De parkeergarage (wij stonden in P4) ligt echt naast het beursgebouw dus het was maar een korte wandeling om bij het gebouw te komen. Het beursgebouw is enorm groot en we moesten dus nog een stukje lopen voor we bij de zaal kwamen waar het spellenspektakel werd gehouden. Snel brachten we onze jassen naar de (betaalde) garderobe. Voor de ingang tot de zaal stond een enorm lange rij voor de kassa om een kaartje te kopen. Wij hadden al een kaartje en konden daarom gelukkig meteen doorlopen.

De beurs was toen wij aankwamen al een half uurtje aan de gang en het was al lekker druk. De eerste stand die we tegenkwamen was die van 999 games en we zagen een vrij plekje bij Getaway Driver en dus gingen we snel zitten. Getaway Driver is een tweepersoonsspel waarin de ene speler een boef is die probeert te ontsnappen en de andere speler is de politie die de boef probeert te vangen. De politiespelers probeert te voorspellen hoe de boef zal gaan rijden en probeert hem op die manier klem te zetten, terwijl de boef probeert de politie te slim af te zijn door onder andere actiekaarten te spelen. Het spel ziet er echt heel mooi uit en we speelden het met plezier. Getaway Driver is echt een kat en muis spelletje waarbij de actiekaarten van de boef voor onverwachte wendingen zorgen. Gelukkig heeft de politie ook een aantal kaarten achter de hand om de opsporing te vergemakkelijken. Het is zo’n eerste potje lastig om meteen te doorzien hoe alle kaarten werken, maar ik verwacht dat hoe vaker je dit spel doet hoe leuker het wordt.

Toen we uitgespeeld waren zat de hele stand van 999 games vol en dus besloten we verder te lopen om te kijken of we nog ergens anders een spel konden spelen. We liepen een beetje lukraak door de zaal heen en overal was het al lekker druk en waren de tafels bezet met spelende mensen. Aan een kant van de zaal was door middel van gesloten rolluiken een strook afgezet voor de spellenverenigingen. In deze hoek was het wat minder druk dan in de rest van de zaal (ik vermoed doordat bezoekers deze hoek wat minder goed in het vizier hadden). Bij Phoenix zagen we een leeg tafeltje bij Garum waar Brigitte (die ik ken van Spellenpret) de uitleg bekwaam verzorgde. Brigitte gaf aan dat het spel leuker was met vier mensen en dus vroegen we snel nog twee mannen (een oom met zijn neef) om mee te spelen.

Garum is een abstract legspel waarin de spelers om de beurt vierkanten neerleggen met daarop vier vakken in de spelerskleuren. Op je eigen tegels is meer ruimte ingekleurd voor je eigen kleur (blauw in mijn geval). Om de beurt mogen de spelers kiezen in welk vak de spelers hun tegels leggen en daarna legen de spelers om de beurt hun tegel neer. Je mag daarnaast nog een mannetje op de rand van het bord zetten (maar wel zo dat hij uitkijkt op de tegel die jij net hebt geplaatst). Voor sommige plekken krijg je nog een klein bonusje als je er een tegel oplegt waarop een bepaalde kleur voorkomt. Aan het eind van het spel worden alle geplaatste mannetjes gewaardeerd: hoe meer vakken in jouw kleur ze zien hoe meer punten ze opleveren. Garum is het soort spel waar je niets tegen kan hebben. Het speelt lekker vlot weg en je bent lekker bezig tijdens het spel. Maar het spel mist een vleugje zout om een prima spel net wat meer smaak te geven. En dat is dan wel weer grappig aangezien Garum vernoemd is naar de vissaus die Romeinen gebruikten om hun eten wat meer smaak te geven.

Terwijl we Garum aan het spelen waren had ik Annika (onze tuinvrouw) geappt waar we zaten te spelen. Annika was samen met haar vriendin Wendy voor het eerst op de beurs. We zagen dat er bij Century: Eastern Wonders een plekje vrij kwam. Annika en Wendy gingen dit plekje vast claimen terwijl wij de laatste ronden en puntentelling van Garum afwerkten. Daarna schoven wij snel door om dit tweede deel van de Century-serie te spelen.

In Century: Eastern Wonders bevaren de spelers de woelige zeeën en leggen onderweg aan bij eilandjes om handel te drijven. Voor je mag handelen moet je alleen wel een handelshuis bouwen. Het eerste handelshuis op een eiland is nog gratis (de bewoners van dit eiland zijn vast zo blij dat ze eindelijk contact hebben met de buitenwereld dat ze spontaan een handelshuis voor je bouwen), maar de volgende spelers moeten één grondstof betalen voor ieder handelshuis dat al op een eiland staat. Er zijn verschillende soorten handelshuizen (voor de verschillende grondstoffen) en op het moment dat je van alle handelshuizen er één hebt gebouwd (een complete set) dan mag je een tegel met daarop een voordeeltje pakken (bijvoorbeeld verder varen in je beurt). En als je meerdere handelshuizen van eenzelfde soort bouwt, dan gaan ze ook steeds meer punten opleveren. Op elk eiland kan je vervolgens een bepaalde ruil doen, bijvoorbeeld drie gele blokjes omruilen voor twee rode. Of juist een rood blokje voor een gele en een groenen. Op de hoeken van het speelbord liggen eilanden waar je dan bepaalde combinaties van blokjes om kan ruilen in punten. Wij hebben ons alle vier prima met dit spel vermaakt. Ik vond het leuk dat je niet alleen punten kon scoren door opdrachten te vervullen, maar ook door handelshuizen te bouwen. Ik zou het zeker geen straf vinden om dit spel nog eens te doen!

Het was inmiddels al na 1 uur en dus hadden we allemaal trek gekregen. Na een sanitaire stop (gratis schone wc’s zonder wachtrij), liepen Niek en ik naar een horecapunt aan de rand van de zaal. Er stonden hier ook flink wat picknicktafels die helemaal afgeladen waren met lunchende mensen. Voor het horecapunt stond ook een flink rij, maar we besloten toch maar aan te sluiten. De rij ging gelukkig redelijk snel en we vonden ook snel een plekje aan een picknicktafel waar net een aantal mensen weg gingen. Ik vond de prijzen van het eten en drinken best hoog (bijvoorbeeld EUR 3,50 voor een flesje fris), maar het smaakte verder prima.

Tegenover het horecapunt was de stand van Haba. Na onze lunch gingen we daar een kijkje nemen en zagen we net een plekje vrijkomen bij Miyabi. Snel schoven we aan. Annika en Wendy zaten nog bij het horecapunt en omdat Miyabi ook met vier personen gespeeld kon worden liep Niek snel heen en weer om te vragen of ze mee wilden doen. Het antwoord was ja, en dus schoven ze aan. In Miyabi zijn de spelers tuinarchitecten die een Japanse tuin aanleggen. Het spel duurt meerdere rondes. Aan het begin van iedere ronde worden een aantal tetris-vormige speelstukken neergelegd die de spelers om de beurt pakken en op hun bordje plaatsen. Bij het plaatsen van de tegels moet je je aan bepaalde regels houden (het gaat te ver om die hier helemaal te beschrijven). Je scoort vervolgens net zo veel punten als het stuk groot is vermenigvuldigd met het niveau waarop je bouwt. Tijdens het spel kan je bonuspunten verdienen als je als eerste iets op niveau vijf bouwt. En aan het eind van het spel worden er nog punten verdeeld op basis van welke speler de meerderheid heeft van bepaalde symbolen die op de tegel staan (bomen, bloemen, stenen, etc.). We vonden Miyabi alle vier erg leuk. Ik houd erg van dit soort puzzelspelletjes en Miyabi gaf er weer een leuke twist aan.

Na Miyabi liepen Niek en ik weer verder. Het was behoorlijk druk op de beurs en alle stands zaten vol met spelende mensen. White Goblin had de stand van Rat Attack aangekleed met allemaal “sfeerverhogende” zwarte ratten met rode ogen die piepten als je in ze kneep. De driejarige in mij vindt dit soort versiering onweerstaanbaar. Gelukkig was er een plekje vrij en dus schoven we snel aan zodat ik lekker de ratten kon bepotelen. Rat Attack is een heruitgave van Rat Hot van Queen Games uit 2005. Ik heb dit spel in mijn kast staan, al moet ik bekennen dat het lang geleden is dat ik het voor het laatst gespeeld heb. In dit spel leggen de spelers om de beurt tegels neer waarop drie vakjes staan met daarop ingrediënten in verschillende kleuren óf ratten. Je probeert door het aanleggen van de tegels groepjes van dezelfde ingrediënten in jouw kleur te maken omdat je hiervoor punten scoort. Je moet daarbij er wel goed op letten dat je op tijd de ratten in jouw kleur bedekt want als er drie zichtbaar zijn aan het eind van jouw beurt, dan heb je verloren. Rat Attack is een leuk, vlot, tweepersoonsspelletje. Je kan alleen wel pech hebben met de tegels die je trekt, maar een potje duurt zo kort dat ik dat niet zo storend vind.

De volgende stand waar we terecht kwamen was die van Jumbo. En daar stond een bekend gezicht! Op Spiel heb ik onder andere met Wendy (een andere dan de vriendin van Annika of onze Spellengek-Wendy) twee spelletjes gedaan in de Emperor S4 stand. Wendy stond namens Roll the Dice, de Veldhovense spellenvereniging, spellen uit te leggen in de Jumbo stand. Aan een tafeltje van Overbooked zaten twee studenten en we vroegen of we aan mochten schuiven. Dat vonden ze goed. Wendy was een hele goede uitlegger en al snel konden we aan de slag. In Overbooked ben je het cabinepersoneel van een vliegtuig bij een hele rare vliegtuigmaatschappij. Je krijgt namelijk groepjes mensen aan de gate die op een bepaalde manier ten opzichte van elkaar willen zetten (zeg twee op dezelfde rij maar wel met een stoel er tussen en dan in de rij daarvoor nog iemand in het midden van deze mensen). En dan moet je ook nog proberen de mensen optimaal te plaatsen door baby’s tussen vier volwassenen te plaatsen, rugbyspelers, bejaarden en vriendengroepen gezellig bij elkaar en verliefde stelletjes netjes naast elkaar. Je probeert zo veel mogelijk mensen in het vliegtuig te plaatsen. Als een stoel overbooked is dan mag de persoon die er als eerste zat gewoon uit sodemieteren. Dat levert natuurlijk wel een klacht en dus minpunten op. Overbooked is een leuk puzzelspelletje met een grappig thema. We vermaakten ons hier alle vier mee en als het spel niet uitverkocht was geweest op de beurs, was het waarschijnlijk met ons mee terug naar huis gegaan.

Toen we klaar waren met Overbooked zagen we dat er een plekje vrij was bij Harvest Island. Een paar jaar geleden had ik op Spiel mijn oog al op dit spel laten vallen. Het werd toen uitgegeven door een kleine Taiwanese uitgever. Het spel was toen echter zo snel uitverkocht dat ik het niet meer kon kopen. Jumbo heeft nu de rechten van dit spel en dat gaf mij de kans om eindelijk dit spel te spelen. In Harvest Island ben je een boer op een klein tropisch eiland die allemaal tropisch fruit gaat telen. Dit doe je door fruitkaarten te verzamelen en daar vervolgens één van als zaadje onder een kaart te stoppen en vervolgens kaarten van dezelfde soort boven de kaart te leggen. In je beurt speel je twee kaarten en daarna trek je er weer twee. De kaarten die je speelt kan je gebruiken om te zaaien en te laten groeien of je kan de kaarten afleggen om je hand weer aan te vullen. Maar deze kaarten kunnen later door de andere spelers worden gepakt om hun hand aan te vullen. Je moet je dus soms afvragen of je een kaart die je zelf niet wilt, wel af wil leggen omdat een andere speler er zijn voordeel mee kan doen. In de kaartenstapel zitten verder ook nog weerkaarten en als er drie keer zon of regen kaarten open liggen (zon en regen heffen elkaar op), dan moet je de helft van de je groeiende platen afleggen. Door dit mechanisme wordt het soms riskant om fruit heel lang door te sparen. In plaats van kaarten spelen en trekken kan je ook oogsten. Je scoort dan punten voor de kaarten die gegroeid zijn en de speler die de meeste kaarten van een soort in één keer heeft geoogst krijgt nog een bonus. Dit mechanisme zorgt er voor dat je weer lang wil doorsparen voor je gaat oogsten. Maar dan moet je het weer dus goed in de gaten houden. Harvest Island ziet er prachtig uit en speelt best lekker weg. Ook dit spel was al uitverkocht en dus hoefde ik er niet over na te denken of ik het spel wilde kopen. Dat scheelde weer een moeilijke beslissing.

Het was inmiddels half 6 geworden en de beurs zou om 6 uur sluiten. Niek en ik besloten nog een rondje langs de verkoopstand te lopen om te kijken of we iets zagen wat we heel graag wilden hebben. Het antwoord was nee. Maar dat lag niet zo zeer aan het aanbod als wel aan de enorme stapel spellen die ik mee naar huis heb genomen van Spiel in combinatie met een groot aantal kickstarterspellen die de afgelopen weken zijn afgeleverd. Maar wees gerust, we gingen niet met lege handen naar huis. We besloten namelijk om Miyabi te gaan kopen bij de Haba-stand en daarna reden we weer vlot naar huis.

Ik vond deze eerste editie van het Spellenspektakel in Utrecht een zeer geslaagde! Ik heb me echt prima vermaakt en een hoop leuke spellen gedaan. Het is voor de uitgevers natuurlijk best lastig om in te schatten hoeveel mensen naar deze beurs zouden komen en dus te bepalen hoeveel demo-tafels ze willen neerzetten. Je raakt mensen kwijt uit zuid Nederland en België, maar krijgt er ook weer mensen uit het midden en noord Nederland bij. Gelet op het bezoekersrecord (meer dan 14.000 mensen in het hele weekend), heeft de verhuizing naar Utrecht per saldo positief uitgepakt.

Deze drukte had als nadeel dat het soms wel lastig was om een tafeltje te vinden om een spel te doen. Het is ons altijd wel gelukt, maar als je echt dat ene spel wilde doen, dan kan ik me voorstellen dat het niet is gelukt. Ik hoop dan ook dat de beurs volgende keer groeit doordat uitgevers grotere stands gaan huren en daar meer tafels neerzetten om de spellen te nemen. Het beursgebouw heeft nog ruimte genoeg om de beurs flink te laten groeien, dus dat gaat het probleem niet zijn. Er mogen dan ook wel meteen wat extra horecapunten met extra picknicktafels bijkomen om de bezoekers van een hapje en drankje te voorzien. En extra kassa’s want de rij was aan het begin van de dag echt heel lang.

Ik had ook het idee dat er veel mensen voor het eerst naar de beurs kwamen. Zo sprak ik een man die vertelde dat hij graag spellen deed, namelijk Monopoly en Risk. Hij had al een spel gedaan, maar dat had hij erg ingewikkeld gevonden. Ik kan me bijna niet voorstellen hoe het moet zijn om op het Spellenspektakel te komen als je alleen de bekende klassiekers kent en geen idee hebt van wat er de laatste 20 jaar in de spellenwereld is gebeurd. Ook liepen er opvallend veel mensen met kinderen op de beurs rond. Gelukkig waren er veel uitgevers die ook kinderspellen hadden meegenomen en was er zelfs een soort van crèche waar de allerjongsten even achtergelaten konden worden zodat papa en mama even tijd hadden voor wat volwassen vermaak.

Alles overziend is het Spellenspektakel echt een spellenfeest geweest voor alle soorten spelers: jong of oud, ervaren of nieuw, voor iedereen was er wat te ontdekken. Deze eerste editie biedt denk ik heel veel ruimte voor groei van de beurs en ik ben dan ook heel benieuwd hoe de beurs zich gaat ontwikkelen in het komend jaar.

Geef een reactie Reactie annuleren