En hier dan de tien bovenstebeste spellen van Nederland en Vlaanderen. Geen verrassingen, toch wat ambitieuze stijgers en stabiele toppers.
10. Pandemie
(Matt Leacock, 2008)
Positie vorig jaar: 5
Verschil: -5
Verliest een paar plaatsen, maar daar staat tegenover dat het kleine broertje Verboden Eiland aardig is gestegen.
“Waar is de tijd dat coöperatief stond voor ‘saai, niet leuk en belangrijker, niemand wilde ze spelen. Toen was daar uit de virussen van de wereld Pandemie geboren, en ik werd spontaan ziek, zoals een spellenliefhebber een beetje ziek wordt van mooie spelen.” (Vincent)
“Dit was het eerste coöperatief spel ooit waar ik zo’n goed gevoel bij had. Telkens opnieuw zeer spannend en zeker niet gemakkelijk om het te halen van het bord.” (Pedro)
“Het coöperatieve spel van mijn voorkeur: eenvoudig genoeg om met iedereen te kunnen spelen, complex genoeg om een uitdaging te zijn.” (Eugène)
“Het duurde even voordat we echt enthousiast werden over dit spel, maar de uitbreiding gaf de doorslag. Erg leuk om de bioterrorist te spelen, waarmee er toch competitie tussen spelers mogelijk wordt.” (Sander)
“Wederom een paar keer de overwinning voor de poorten van de hel weggesleept. En een paar keer de hele mensheid jammerlijk ten onder zien gaan. Spannend tot de laatste kaart.” (Herman)
9. Stenen Tijdperk
(Michael Tummelhofer, 2008)
Positie vorig jaar: 11
Verschil: +2
Is weer terug in de top-10 en daarmee bijna de populairste werkverschaffer. Bijna.
“Een leuk familiespel die naar mijn mening toch diep genoeg gaat om ook de veelspeler te bekoren.” (Pedro)
“Dit spelletje verdient een topklassering. Leuk spel dat in eerste instantie simpel lijkt, maar dat voor de ervaren speler een spannende strijd levert tussen investeren en uitnutten. Meerdere gebieden waar je kunt winnen (en verliezen). Tegen goede spelers een heerlijke strijd. Flink verschil in taktiek tussen de 2-spelers en de 4-speles variant. En de dobbelstenen zijn geen geluksfactor – daar kun je jezelf prima op indekken.” (Rolf)
“Een geweldig spel. Dobbelen: geen gelukspelletje maar risicomanagement. Perfect uitgebalanceerd. Winnende strategie is elke keer anders.” (Rients)
“Wordt altijd het kleine broertje van Agricola genoemd en dat klopt wel. Het spel is een stuk korter en minder complex. Dobbelstenen houden deze titel uit mijn top 10.” (William)
8. Carcassonne
(Klaus-Jürgen Wrede, 2000)
Positie vorig jaar: 7
Verschil: -1
Ietsje gezakt, maar is van het trio populaire instapspellen (met KvC en TtR) opnieuw de hoogst geklasseerde.
“Carcasonne is voor mij een echte klassieker en een spel dat je uit de kast haalt met twee of drie spelers. Met meer dan drie spelers wordt het wat onoverzichtelijk en wordt het ook moeilijker om tactisch bezig te zijn. Verder is dit spel snel uit te leggen en ook met jonge kinderen (vanaf een jaar of 6) te spelen.” (Dierik)
“Deze komt sinds jaar en dag nog altijd het meest op tafel bij ons. Zeker met twee personen vind ik dit een topspel. Met het mes op tafel.” (Robèr)
“Altijd een plezier om spelen! Verdient zijn klassieke status!” (Kurt)
7. Caylus
(William Attia, 2005)
Positie vorig jaar: 12
Verschil: +5
Is na twee jaar weer terug in de top-10. Nog hoger is de concurrentie wel erg sterk, daarvoor waren minstens tien extra temmen nodig geweest.
“Caylus: dit spel heeft werkelijk alles. Ook een dikke pluim voor het kleine broertje ‘Magna Carta’ dat het brede publiek beter zal aanspreken. Mooie vormgeving en mogelijkheid voor eigen variaties.” (Erwin)
“Speltechnisch bijna perfect. Heeft voor een explosie aan werkverschaffingsspellen geleidt. Wordt niet voor niets de ‘grand-daddy’ van de worker-placement genoemd, ook al is het zeker niet de eerste.” (William)
“De “grandmother” van het workerplacement en nog steeds “alive and kicking”! Brainburner eerste klas, maar altijd weer een geweldige ervaring.” (Dierik)
“Dé klassieker der klassiekers die het altijd goed blijft doen in de spellengroep.” (Chantal)
6. El Grande
(Wolfgang Kramer en Richard Ulrich, 1995)
Positie vorig jaar: 6
Verschil: –
Het klassieke meerderhedenspel is extreem stabiel in de lijst. Al vijf jaar schommelt het tussen de 4e en de 6e plaats.
“De ware meester van de area control spellen mag nog graag zijn weg vinden naar mijn spellentafel.” (Rick)
“Heel eenvoudig, intuïtief spel, met toch een stevige dosis taktiek. nog altijd het spel waarmee ik ‘nieuwkomers’ inleid in de wereld van het betere spel : na één ronde heeft iedereen het spel begepen. Zodoende kan iedereen al in het eerste spel competitief meedoen – als ze de castillo niet vergeten tenminste. recent ook een variante gevonden voor twee spelers die behoorlijk goed werkt.” (Peter)
“Het meerderheden-mechanisme is vaak nagedaan, maar nooit geëvenaard. Na ruim 15 jaar is El Grande nog steeds het allerbeste “area majority” spel op deze planeet.” (Marcel)
“Voor mij is dit het moderne klassieke bordspel in plaats van Kolonisten van Catan: Hoge interactie door veel elleboogwerk en een dosis bluf. De kunst is om niet te snel of teveel op te vallen door punten te scoren.” (Mike)
5. 7 Wonders
(Antoine Bauza, 2010)
Positie vorig jaar: 10
Verschil: +5
Was vorig jaar de op één na hoogste nieuwe binnenkomer ooit en bestelt zich nu tussen de zware jongens. Is het volgend jaar het populairste kaartspel in de lijst?
“Brilljant in zijn eenvoud, balans en speelduur. Dit spel gaat de wereld veroveren, denk ik.” (William)
“De hit van vorig jaar, blijft maar interesseren. Het speelt als een trein en met de al bestaande en komende uitbreidingen voorzie ik een lange levensduur. De artwork is netjes en het spel-mechanisme vernieuwend. Blijft voor mij een topper!” (Bartjan)
“Dit spel combineert een aantal goede kwaliteiten, waardoor het regelmatig op tafel komt. Planning en strategie zijn belangrijk, hoewel je niet een strategie kan uitdenken voordat het spel begint, waardoor je je tijdens elk spel opnieuw moet aanpassen. Korte speelduur en veel interactie met je medespelers maken dit spel nog aantrekkelijker. Het is echter een stuk leuker met een grotere groep spelers, dus met kleinere groepen komt dit spel minder snel tevoorschijn.” (Michiel)
“Dit spel kreeg in Essen 2010 een enorme buzz, en terecht. Het is echt een leuk, toegankelijk en vlot spel. Het ontbeert de herspeelbaarheid en diepgang van Race for the Galaxy en Dominion, maar het is een indrukwekkende prestatie dat het zelfs met zeven spelers vlot en makkelijk te spelen is.” (Sander)
4. Dominion
(Donald Vaccarino, 2008)
Positie vorig jaar: 4
Verschil: –
Dominion maakte ook dit jaar weer goede kans om tot de top-3 door te dringen, maar kwam net een beetje tekort. Misschien moeten er nog een paar uitbreidingen komen?
“Dit is veruit mijn favoriet geworden. Hoewel ik normaal meer een voorkeur uitdraag voor bordspellen heeft dit spel me toch volledig gegrepen. Het is ongelofelijk vlot en helemaal niet moeilijk om aan te leren. Het heeft een hoge herspeelbaarheidsfactor. Sterk. En de hoge herspeelbaarheidsfactor blijkt maar uit het feit dat dit voorlopig mijn favoriet blijft.” (Pedro)
“De grootste hit in onze spellengroep, eeuwig wederspeelbaar lijkt het. Met elke nieuwe uitbreiding wordt onze liefde voor dit spel weer herontdekt lijkt het. Welvaart is mijn favoriet omdat het mogelijk is om op meerdere manieren punten te scoren, dit maakt het spel wat afwisselender.” (Roel)
“Door alle uitbreidingen lijkt het spel nu wel oneindige variatie te vertonen. Vrijwel alle kaarten zijn gebalanceerd en bruikbaar, wat laat zien hoe degelijk het spel in elkaar zit. Petje af voor Donald X.” (Eugène)
“Een grote klassieker aan het worden. De herspeelbaarheid, de frisheid, de oneindige toevoer van nieuwe kaarten, ik hou er wel van! Elke pot is weer een nieuw spel op zich waarin je de beste kaartencombinaties moet zoeken om zo snel en goed mogelijk aan punten te komen. Het blijft één van mijn favorieten.” (Bartjan)
3. Agricola
(Uwe Rosenberg, 2007)
Positie vorig jaar: 3
Verschil: –
Ook Agricola blijft staan op zijn positie. Was ooit een jaar de nummer 1, daarvoor had het nu echt te weinig. Maar dit verdwijnt niet zomaar uit de top.
“Zo veel variatie binnen een eenvoudig concept. Maar probeer mensen
maar eens uit te leggen dat je favoriete bordspel iets te maken heeft
met boertje spelen…” (Kees)
“Elke keer is het anders door de ambacht en investeringskaarten die je krijgt. Het is een heerlijk spel om elke keer je erf meer te ontwikkelen, te produceren en investeringen te doen. Sterkste punten: prachtige uitvoering, uitdaging, complexiteit.” (Tonny)
“Een extreem voldoenend spel, zelfs als je verliest. Het visuele aspect van dit spel moet niet onderschat worden en is mede debet aan het succes van dit spel.” (William)
“De eerste keer heb je het gevoel dat er te veel op je afkomt. Maar uiteindelijk past het allemaal mooi in mekaar. Eerst strijd je om te overleven en voldoende voedsel te verzamelen, daarna probeer je je boerderij te laten renderen en tenslotte probeer je te optimaliseren. Tegenwoordig spelen we meestal met de zeer geslaagde uitbreiding ‘De veenboeren’. En uiteraard mogen -het oog wil ook wat- de veggimeeples niet ontbreken.” (Bart)
2. Hoogspanning
(Friedemann Friese, 2004)
Positie vorig jaar: 2
Verschil: –
Vorig jaar kwam het één stem tekort voor de eerste positie, dit jaar was de afstand groter. Maar nog altijd is het fenomenaal populair.
“Een mooie toepasselijke naam, want de spanning zit er vrijwel altijd tot de laatste ronde in; meer dan in eender welk ander spel. Blinkt ook uit door de afwisseling in het spelverloop: geen een spel is hetzelfde.” (Eugène)
“Hoogspanning is telkens opnieuw een uitdaging. Je probeert een beetje achter te blijven om zo goedkoop energie te kunnen kopen. Maar het is belangrijk om toch niet te lang achterop te hinken, want anders mis je de snelle eindsprint. De verschillende kaarten, met de daarbij horende verschillen in startopstelling en energievoorziening, leveren voldoende afwisseling en uitdaging. Spaarzaam zijn met geld kan belangrijk zijn. Al te dikwijls heb ik genoegen moeten nemen met de tweede plaats: evenveel steden als de eerste, maar minder geld.” (Bart)
“Rekenen tot de hoofdpijn niet meer te verdragen is. Heerlijk die pijn.” (Rien)
“Verbindingen, veilen, elkaar flink de loef afsteken en natuurlijk bij tijd en wijle frustraties alom. Waarom dan toch leuk? Omdat bovenstaande het juist leuk maakt.” (Vincent)
1. PUERTO RICO
(Andreas Seyfarth, 2002)
Positie vorig jaar: 1
Verschil: –
En ook dit jaar staat Puerto Rico weer bovenaan de lijst, voor het derde jaar op rij en voor de vierde keer in vijf jaar tijd. De spellenwereld heeft zijn equivalent van Bohemian Rhapsody.
“Puerto Rico is ook wat mij betreft een topspel. Niet te moeilijke regels en toch voldoende diepgang. Daarnaast is geen enkel spel gelijk vanwege de vele keuzes die gemaakt kunnen worden. Combineer dit met een aansprekend thema en je hebt een spel waaraanweinig spellen kunnen tippen.” (Dierik)
“Een complex spel dat de tand des tijds bijzonder goed overleeft en ook een van de weinige bordspellen waarbij geluk daadwerkelijk minimaal is. Dat betekent wel dat het spel alleen leuk is als alle spelers van hetzelfde niveau zijn.” (Michiel)
“Het is toch geen Race for the Galaxy zoals ik vorig jaar nog dacht.” (Anton)
“Puerto Rico is als goede wijn. Des te ouder hij wordt, des te beter hij wordt.” (William)
Ook deze tien heb ik allemaal gespeeld en op één na allemaal in de kast staan. Puerto Rico, El Grande en Dominion had ik ook in mijn eigen top-10 staan, waarvan Dominion het hoogste stond.
Ik ga eens kijken of ik mijn vaste speelgroepje over kan halen om alle (alle!) tien spellen uit deze lijst te gaan spelen tussen nu en de volgende editie.
ok, net Puerto Rico aangeschaft 🙂 wacht op de postbode
Carcassonne, Dominion & 7 wonders heb ik onlangs gekocht/gekregen. Geweldige spellen, zeker voor een beginnende speler zoals ikzelf. De top drie staan ondertussen ook op mijn verlanglijstje om aan te schaffen en/of te spelen.
Bedankt voor je noeste arbeid. Altijd leuk om eens te zien wat er bij ons populair is.
He PH, dat was weer een mooie top100 dit jaar. Het blijft natuurlijk een bewegend doel om op te schieten, maar ik heb de indruk dat ik er meer van gespeeld heb, dan een jaar geleden.
Complimenten en dank voor alle werk!
A.