3-5 spelers
45 minuten
Auteur: Andreas Pelikan
Uitgever:
alea
(2008)
Het spel …
Een van de populairste kaartspellen van de afgelopen tien jaar is Machiavelli. Het heimelijk kiezen van rollen en de omgekeerde psychologie die daarbij hoort doet het bij veel spelers goed. Niet zo lang geleden kwam er nog zo’n kaartspel uit: Wie Verhext. En gezien de hoge waarderingen links en rechts heeft ook dit spel over populariteit niet te klagen.
In Wie Verhext probeer je punten te scoren met het brouwen van verschillende magische dranken: toverdranken, heksendranken en helende drankjes. Om die te brouwen heb je natuurlijk wel de juiste ingrediënten nodig, evenals de diensten van een welwillende tovenaar, heks of druïde.
Om daar aan te komen kun je de rol aannemen van verschillende magische types. Er zijn twaalf verschillende en iedere speler krijgt een eigen setje met twaalf kaarten, met daarop de verschillende personages. Iedere ronde kies je in het geheim vijf rollen uit die je deze ronde wilt spelen. Als iedereen zijn keuze gemaakt heeft, speelt de startspeler een rol. Met de klok mee laten de andere spelers weten of zij die rol ook gekozen hebben. Als dat zo is, heeft een speler twee keuzes: hij kan de rol proberen over te nemen of genoegen nemen met een bescheiden beloning, die in het niet valt bij het voorrecht van de rol.
Een rol overnemen is niet zonder risico: als iemand na jou dat ook doet, krijg je niets. De bescheiden beloning is dan misschien klein, hij is wel gegarandeerd.
De speler die de rol uiteindelijk weet te claimen, voert het voorrecht uit en kiest een nieuwe kaart uit zijn hand. Dit gaat zo door totdat niemand nog kaarten in de hand heeft, waarna een nieuwe ronde begint.
Op sommige van de toverdrankkaarten staat een raaf afgebeeld. Het spel eindigt als er vier van zulke dranken gemaakt zijn. De spelers tellen de punten van hun drankjes en brouwsels en de speler met de meeste punten wint.
… en de waardering
Wie Verhext is geen geschikt spel voor mensen die graag controle over hun lot houden en precies willen kunnen uitrekenen welke zet het beste is. Doordat anderen onverwacht je plannen kunnen doorkruisen, is Wie Verhext een spel vol chaos en spanning. Op het eerste gezicht tenminste. Speel je het wat vaker, dan krijg je een redelijk idee van welke rollen je medespelers waarschijnlijk het interessantst vinden. Het kan dan nog steeds mis gaan, maar compleet onvoorbereid ben je niet.
Die gecontroleerde chaos en de spanning en omgekeerde psychologie die daaruit voortkomen maken Wie Verhext tot een charmant kaartspel. Het wordt daarbij geholpen door een schitterende en sfeervolle vormgeving. Kortom, voor liefhebbers van spannende kaartspellen als Machiavelli is Wie Verhext zeker een aanrader.
Wie Verhext voelt als een combinatie van Machiavelli en een slagenspel. Je wilt namelijk óf de enige zijn die een rol heeft gekozen óf (nog leuker zelfs) de laatste zijn die die rol gekozen heeft zodat jij wel wat krijgt terwijl de anderen niets (of een heel klein beetje) krijgen. De volgorde waarin je kaarten uitspeelt wordt daardoor ook heel belangrijk, als je een ronde wint, moet je de volgende starten en is (zeker met vier of vijf spelers) de kans best groot dat iemand na jou dezelfde kaart heeft gespeeld. Conclusie: wie verhext is ook mij heel goed bevallen. Het spel speelt lekker vlot weg en weet de aandacht van de spelers goed vast te houden door de onverwachte keuzes van de spelers voor rollen waardoor het altijd net even anders loopt dan je van te voren had gedacht.