De Wraak van Toetanchamon

Het spel …

De bekendste archeologische vondst ter wereld is ongetwijfeld die van het ongeschonden graf van de kindfarao Toetanchamon. Deze farao was in zijn tijd vrij onbelangrijk, waardoor hij sneller vergeten was en er dus minder grafrovers op zijn laatste rustplaats afkwamen. Hierdoor is zijn graf intact bewaard gebleven tot onze tijd. Na het openen van het graf overleden vrij vlot een aantal personen die aan de opgraving hadden deelgenomen. Dit zorgde onmiddellijk voor een stroom aan geruchten over de vloek van de farao. Grote onzin natuurlijk, het waren gewoon oude mannen en die gaan nou eenmaal dood.

Toen ik een jaar of tien was, speelde ik het spel de Wraak van Toetanchamon. Ik vond het toen niet echt super leuk, maar het was aangenaam tijdverdrijf. Dit spel heb ik recent terug gevonden op de zolder van mijn ouders en tot mijn verbazing was het nog compleet ook. De vraag was natuurlijk was het echt het suffe spel dat ik me herinnerde of had ik gewoon de regels niet goed begrepen.

Met vierkante kartonnen fiches wordt een archeologische vindplaats opgebouwd bestaande uit verschillende grondlagen. De spelers mogen omstebeurt een hele grondlaag neerleggen. In de grondlagen liggen zowel schatten als gevaren (slagen, schorpioenen en het ultieme gevaar: het masker van Toetanchamon). Sommige artefacten liggen over meerdere tegels verspreid en moeten dus ook passend worden neergelegd. Zodra de bovenste laag ligt wordt het bord een paar keer goed rondgedraaid en kan met graven begonnen worden.

De spelers mogen in hun beurt met een schepje met zuignap graven. Je mag zolang doorgraven als je wilt, maar als je een kaart met minpunten (de gevaren) bloot legt moet je stoppen. Als je stopt op het moment dat je alleen nog maar schatten hebt blootgelegd krijg je de waarde van je schatten in geld uitgekeerd. Maar als je beurt eindigt met een kaart met minpunten krijg je niets, sterker nog je moet zoveel geld inleveren als het blootgelegde gevaar.

… en de waardering

De wraak van Toetanchamon heeft voor mij meer sentimentele waarde dan spelwaarde. Het is een grappige memoryvariant (waar zat ook al weer die dikke schat), met leuke thematische aankleding. Het spel heeft echter te weinig om het lijf om echt langdurig te kunnen boeien. Bovendien ben je bijna net zo lang bezig met het opbouwen van het spelbord als met het spelen van het spel.