Geplaatst door Afgelopen zondag werd Zuiderspel weer georganiseerd. Vorig jaar ben ik niet geweest, maar dit jaar besloten Niek en ik weer af te reizen naar het Zuiden des Lands voor een middagje spellenpret. De laatste keer dat ik naar Zuiderspel ging werd het nog in een oude Philipsfabriek georganiseerd. Deze locatie had voordelen (bijzondere plek, direct daglicht), maar ook nadelen (erg warm, te druk, te veel geluid). Omdat de beurs nogal uit zijn jasje groeide is de organisatie uitgeweken naar een nieuwe locatie, namelijk een hotel dat gevestigd is in een oud klooster in Veldhoven. Dit klinkt romantischer dan het is, de beurs zelf werd namelijk in een grote, moderne, donkere (zwartgeverfd plafond) beurshal aan de achterzijde van het hotel gehouden.
In eerste instantie was ik dan ook een beetje teleurgesteld. Ik vond het echt meerwaarde hebben dat de beurs eerst op zo’n bijzondere locatie werd gehouden. En ik had gehoopt dat het klooster dus ook weer zo’n juweeltje zou zijn met een bijzondere sfeer. Maar helaas, het was gewoon een grote hal.
We gingen eerst maar eens een rondje over de beurs lopen om te kijken wat er te doen was en of we Peter Hein ook konden vinden. De beurs bleek zeer ruim opgezet te zijn, met brede gangpaden en ruime stands. Het was gezellig druk en overal zaten mensen met plezier te spelen. Er waren ook nog op veel plekken lege tafels dus je kon als je dat wilde op verschillende plaatsen aanschuiven. In het midden van de zaal was een horeca-hoek gemaakt waar je eten en drinken kon halen en dit rustig aan een tafel kon opeten. Ook was centraal in de hal een plek gemaakt met leuke dingen voor kinderen, zodat de kleintjes zich ook prima konden vermaken. Tijdens het rondje lopen zagen we al wat bekenden zitten spelen en aan het eind vonden we ook Peter Hein die samen met Rogier en nog twee mensen een spel zat te doen. Na even gedag te hebben gezegd, gingen Niek en ik op zoek naar een plek om ook iets te proberen.
Ik had heel graag Patchwork van 999 games willen spelen, dus we gingen eerst maar eens bij de 999 games stand kijken. Tot mijn verbazing had de grootste uitgever van Nederland maar een heel klein standje op de beurs. In deze stand waren alle tafels vol en het zag er uit alsof het potje Patchwork dat aan de gang was nog wel even zou duren en dus besloten we om maar even door te lopen.
We kwamen uit bij de stand van Amsterdice waar ik een vrije tafel zag met Carcassonne Gold Rush. Omdat de Carcassonne versie van de Stille Zuidzee me zo goed was bevallen, wilde ik deze variant ook graag proberen. Wie weet zou het weer zo’n onverwachte topper blijken te zijn! Er kwam al snel iemand om het spel uit te leggen. Het verschil met het gewone Carcassonne zat hem vooral in de manier waarop je punten kon scoren voor de steden. De steden waren vervangen door bergen waar je goud kon proberen te delven. Zodra een bergtegel werd neergelegd, moest je daar ronde fiches op leggen. Als je in je beurt geen poppen plaatste, dan mocht je in plaats daarvan zo’n fiche pakken van een berg waar je aan het graven was met je mannetje of met je tent (een tent mag je altijd in het gebied van en ander zetten). Bij het afbouwen van een berg krijgt de speler vervolgens nog alle resterende fiches en bovendien net zo veel punten als er fiches op de stad hadden gelegen (aangegeven met goudklompjes). Op de fiches staan ook punten (variërend van 0 tot 5 als ik het me goed herinner).Ik vond deze variant niet echt veel speelplezier toevoegen aan het basisconcept. Fijn dus om het spel gespeeld te hebben, nu weet ik dat ik deze variant rustig aan mijn neus voorbij kan laten gaan.
Toen we klaar waren konden we in de Amsterdice-stand een tafeltje opschuiven naar een tafel waar Camel Up klaar lag. Ik heb al veel over deze winnaar van de Spiel des Jahres gehoord (zowel positief als minder positief) en greep dus graag de kans aan om zelf te bepalen wat ik van dit spel vond. In Camel Up racen een paar kamelen rond een parkoers en moeten de spelers geld verdienen door te bieden op de volgorde waarin de kamelen over de finish komen. Hoe eerder je inzet, hoe hoger het risico dat je het mis hebt, maar hoe groter het bedrag dat je wint is als je het goed hebt. We hebben één potje gespeeld en dat smaakte naar meer. Ik snap de kritiek dat het spel misschien iets te licht is voor de prestigieuze Spiel des Jahres, maar tegelijkertijd heb ik me prima vermaakt en denk ik dat het een heel goed familiespel is. Het speelt vlot door, is snel uit te leggen en ziet er aantrekkelijk uit. Niek vond dit zelfs het leukste spel dat hij op de beurs had gedaan.
Terwijl we Camel Up aan het spelen waren kregen we van verschillende enthousiaste leden van Amsterdice uitleg over hun spellenclub. Ze organiseren elke maand een spellenavond (op een vrijdag) een spellenmiddag (op een zondag) in Amsterdam. Op deze middagen en avonden komen 50 a 60 mensen af en ze nodigen ook speciale gasten uit (een uitgever die een nieuw spel komt demonstreren bijvooorbeeld). Voor meer informatie verwezen ze ons naar de website (www.amsterdice.nl) of hun facebookpagina. Ik heb me inmiddels aangemeld voor de facebookpagina en werd daar heel vriendelijk welkom geheten. Het klinkt erg leuk zo’n spellendag, dus als het een keer in mijn agenda past, zal ik zeker gaan.
Na Camel Up zijn we doorgelopen naar de stand van The Gamemaster. Gamemaster Hans had zijn stand mooi aangekleed met hooibalen en cowboyhoeden om zijn nieuwste spellen (El Gaucho en Stier zoekt boer) in de schijnwerper te zetten. Na een praatje met Hans gemaakt te hebben, schoven Niek en ik aan voor een potje Out of Mine. Dit is een tetris-achtig puzzelspelletje. Je krijgt een bordje met een gangenstelsel voor je te liggen. Vervolgens krijg je een kaartje met daarop aangegeven hoeveel puzzelstukken je van welke kleur (edelstenen) moet gebruiken om alle vakjes op het bordje te bedekken. Vervolgens begint een race tegen de klok om als eerste je puzzel op te lossen. Vervolgens zijn er nog pluspunten te winnen voor goud- en zilverstukken die op de kaarten verstopt staan en minpunten voor ratten of wormen. Niek en ik hebben met plezier een paar rondjes gespeeld. Het is een leuk, kort spelletje dat snel uit te leggen is en er bovendien erg mooi uit ziet.
Nadat we weer een rondje door de zaal hadden gelopen en ik mijn eerste aankoop had gedaan (Krakow 1325 AD), belandden we weer in de stand van Amsterdice. Ik had daar een vrije tafel met Splendor gespot. Ik heb dat spel inmiddels twee keer met veel plezier gespeeld en wilde het graag laten proberen door Niek. Splendor is een abstract spel waar je eerst fiches moet verzamelen in verschillende kleuren, die lever je vervolgens in om kaarten te verzamelen. Deze kaarten leveren korting op, op volgende aankopen en soms punten. Wie als eerste 15 punten heeft wint. Het spel is net zo leuk, als deze beschrijving suf is. Juist doordat het zo simpel is, speelt het heel lekker weg. Je probeert slimme combinaties te maken zodat je snel dure kaarten kan scoren, maar de andere spelers proberen dat ook. Hierdoor word het een beetje een race tegen elkaar. Erg verslavend!
De middag begon inmiddels al redelijk aan zijn eind te komen en dus besloten we nog wat te gaan winkelen. Ik had mijn zinnen op Patchwork gezet, maar dat was inmiddels overal uitverkocht. Jammer maar helaas. Ik heb uiteindelijk Spyrium (spijtoptant-aankoop, heb ik na lang twijfelen niet op Spiel gekocht, maar bleef toch knagen) en Splendor gekocht.
Terwijl we richting de uitgang liepen kwamen we Peter Hein nog even tegen. We stonden ter hoogte van de 999 stand en daar was een plekje vrij bij Star Realms (Patchwork was wederom gewoon bezet). Peter Hein raadde ons aan om dit spel te proberen. Hij was er zelf heel enthousiast over (soort light versie van Ascension). Hij legde het ons ook nog even uit. In het spel moet je proberen de gevechtskracht van de andere speler kapot te schieten met ruimteschepen. Het spel is een deckbuilder. Je begint met zwakke schepen en soms wat geld en van dit geld kan je betere schepen of betere verdediging kopen en hopelijk schiet je dan vaker en harder raak dan de andere speler. Het spel kon mij niet helemaal bekoren. Ons eerste potje duurde best lang (we hebben het ook niet uitgespeeld) en de geluksfactor leek best hoog. Zo aan het eind van een spellenmiddag ben je ook niet meer op zijn scherpst, dus wellicht dat als ik het nog een keer zou spelen dat ik het dan leuker zou vinden. Maar misschien ook niet.
Het was inmiddels half 6 en de zaal begon al redelijk leeg te raken. Ook wij vonden het tijd om naar huis af te gaan reizen. Ik heb me een middag heel goed vermaakt. Ik vind het jammer dat de locatie wat minder spectaculair is dan de oude Philips-fabriek, maar de extra speelruimte en goede akoestiek en klimaatbeheersing maken veel goed. Volgend jaar wordt de beurs op 20 maart georganiseerd. Als ik kan, ben ik er zeker weer bij.
Even voor de duidelijkheid 999 Games heeft zelf voor een kleine stand gekozen. De grote van die stand heeft niet aan de organisatie van Zuiderspel gelegen.
Star Realms is vrij aardig. Toegegeven de geluksfactor is zeker aanwezig, dus soms is het al snel bekend wie er gaat winnen, maar met regelmaat heb je van die spannende potjes, waar de ander jou bij de volgende beurt had kunnen vernietigen. Daarnaast heeft het zeker leuke combinaties.
Maar het meest mooie aan Star Realms is dat je voor 5$ (3,84 euro wisselkoers toendertijd) je cross-platform (PC, Android, waarschijnlijk ook Apple) turn-based tegen elkaar kan spelen, met de 100+ potjes achter de kiezen was dat een goede investering.