Geplaatst door Spiel ligt alweer een tijdje achter ons en dan wordt het wel zo’n beetje tijd voor een evaluatie. Dan komt het goed uit dat ik ook nog een paar maandoverzichten achterloop, dus dat combineert mooi.
Aan de beurs Spiel bewaar ik goede herinneringen. Ik heb me twee dagen bijzonder goed vermaakt met plezierig gezelschap en bij vlagen best leuke spellen. Veel echt goede spellen zaten daar niet bij, dus wat dat betreft was Spiel een lichte teleurstelling. Maar ik ga natuurlijk niet alleen om allemaal fantastische nieuwe spellen te ontdekken. Maar bij de beste spellen van de laatste maanden van 2014 zat toch een spel dat tijdens Spiel uitkwam.
De leukste spellen per maand:
Oktober: Chosôn
Na Spiel 2013 was Koryô me al erg goed bevallen, de aanschaf van dit zusje lag dus voor de hand. Hoewel ik het nog niet zo vaak heb gespeeld als Koryô heb ik hier nog geen moment spijt van gehad. Sterker nog: Chosôn vind ik mogelijk nog leuker dan Koryô, Met de gebeurteniskaarten, die speciale eigenschappen van de kaarten kunnen activeren, heb je ineens een stuk meer keuze in het spel. Dat maakt het ook wat complexer, maar daar merk je aan het eind van het eerste potje al niks meer van. Aanbevolen voor liefhebbers van aparte kaartspellen met pit.
November: Machi Koro
Ook voor de november gaat de eer naar een kaartspelletje uit het Verre Oosten. Machi Koro is een eenvoudig kaartspelletje dat kenmerken heeft van Dominion en het Kolonisten kaartspel. Om je inkomsten (en daarmee winstkansen) te vergroten is slim combineren en risicomanagement van groot belang. Ik zou alleen wel de variant uit de uitbreiding gebruiken, waarbij de kaarten willekeurig het spel in komen en niet alles al vanaf het begin te koop is. Daar wordt het wat te eentonig van. De uitbreiding heb ik nog niet gespeeld, maar dat gaat snel genoeg komen.
December: Ascension: Realms Unraveled
Tja, alweer een Ascensionset. Maar deze is zo goed, waarschijnlijk de beste tot nu toe, dat ik toch weer voor de bijl ga. Het transformeren van kaarten krijgt een nieuwe en hele goede impuls in deze set. Ook krijgen de verschillende facties meer betekenis, zodat het strategisch interessanter wordt om je te concentreren op bepaalde facties en niet simpelweg kopen wat er beschikbaar komt. Daarbij is deze set al verantwoordelijk geweest voor enkele legendarische beurten met bijbehorende monsterscores. Het moet een opgave zijn om dan de administratie bij te houden zonder AI.
Andere nieuwe spellen die ik in de laatste maanden van het afgelopen jaar voor het eerst speelde, van leuk naar minder leuk:
Diamonds: een interessant slagenspel waarin er niet zoiets lijkt te bestaan als een slechte hand. Slecht spel wel: je moet goed uitkienen wanneer je een slag moet laten lopen en waar je mee uit wilt komen. Omdat er vrijwel altijd wat te halen komt het spel ook een stuk vriendelijke over dan, zeg, Wizard en Sticheln en consorten.
Orongo: leuk verbindingsspel van Knizia met een ingenieus biedspel dat zelfs gekenmerkt wordt door deflatie! Het is dus nog eens bij de tijd ook.
Sun Tzu: speelde ik bij Ducosim, zonder al te veel verwachtingen: de tafel was vrij en het was een spel voor twee personen, terwijl ik net met Roger een vrij tafeltje zocht. Na wat aftasten bleek ik hier te maken met een knap interessant touwtrekspel. Hier krijg ik thuis de handen niet voor op elkaar, anders had ik een aanschaf zeker overwogen.
Ciúb: dit was het laatste spel dat ik tijdens Spiel speelde, dus helemaal scherp was ik niet. Het kwam over als een interessant dobbelspel, maar ook eentje dat misschien teveel probeerde in één spel. Een aanschaf was niet mogelijk (vanwege op), waardoor een extra kennismaking op korte termijn er niet inzat. Voor nu ben ik vooral gegrepen door Roll for the Galaxy van dezelfde auteur. Als ik toe ben aan wat meer variatie in het genre van complexe dobbelspellen geef ik Ciúb wellicht weer een kans.
Greed: ik vind doorgeefspellen als Notre Dame, Fairy Tale en 7 Wonders erg leuk en verwachtte dus veel van Greed. Dat maakte het spel niet helemaal waar. Ik krijg te weinig grip op het spel en vind het lastig om strategisch te draften. Misschien kun je ook teveel verschillende kaarten hebben in zo’n soort spel. Het wordt dan lastiger om kaarten zo door te geven dat je met leuke combi’s eindigt. Geen onaardig spel, maar er zijn leukere in het genre.
Five Tribes: een van de meest zichtbare spellen deze editie van Spiel, niet in het minst doordat het van Days of Wonder is. Five Tribes heeft leuke ideeën, maar heeft ook alles in zich om een erg traaaaag spel te worden. Optimaliseerders zullen graag iedere mogelijke route op het bord eerst na willen rekenen voor een keuze te maken. En dan hebben we het nog maar over een deel van het spel, want je moet ook nog al die kleurtjes van de mannetjes in de gaten houden en de kaarten en de djinns en en… Je zou er moe van worden.
Concept: een spel met een erg interessant, ehm, concept. Het idee, blokjes op plaatjes neerleggen als hints voor de spelers die het moeten raden, is erg leuk. Mijn briljante hints voor Calvin & Hobbes werden alleen niet opgepikt omdat niemand C&H kende (blijkbaar zat ik precies met die drie Nederlanders aan tafel die wel konden afleiden dat ik op zoek was naar twee stripfiguren, zijnde een tijger en een jongetje, maar dan daar geen naam bij wisten). Probleem is alleen dat het me vooral voorkwam als bezigheidstherapie, zonder goed scoringsmechanisme. Dixit zonder punten, zeg maar. Leuk, maar ook vrij doelloos.
Tiny Epic Kingdoms: lollig landjepik met allemaal verschillende eigenschappen. Een potje oogde best leuk, maar met meer spelers is dit waarschijnlijk leuker. En chaotischer, helaas.
7 Kingdoms: kaartspel waarbij het spelplezier wat in de weg gezeten werd door een abominabele uitleg. Halverwege viel bij ons zo’n beetje het kwartje, maar dat was niet genoeg om een echt bijzondere indruk achter te laten.
Madame Ching: een aardig familiespel met een vrij duidelijk spelverloop. Probeer zo lang mogelijk opeenvolgende kaarten te spelen om zo ver mogelijk door te blijven varen. Dan pik je de duurste boten in voor veel punten. Anders timen wanneer je beter genoegen kunt nemen met een kleiner schip en kunt proberen de volgende ronde meer te scoren. En iets met symbolen, wat in mijn ene potje weinig impact had.
Turmbauer: driedimensionaal bouwspel waarbij je zo hoog mogelijk moet zien te komen met je poppetje. Instortgevaar is aanzienlijk en de dobbelsteen kan zorgen voor frustratie. Doe mij toch maar Pueblo, waar frustratie vooral voortkomt uit een gebrek aan ruimtelijk inzicht en samenspannende medespelers…
Lectio: Tai Pan met gave kunststof tegels, maar zonder speciale tegels of partnerspel. Tai Pan zonder de leukste aspecten ervan, dus. Alleen voor als je niet met vier spelers bent, denk ik.
Ancient Terrible Things: oogt als een coöperatief spel met horrorthema, maar je moet gewoon individueel proberen zoveel mogelijk monsters te meppen en daar leuke setjes mee te maken. Het thema zal veel euroliefhebbers tegenstaan, het spelprincipe de horrorfans. Smalle marges, kortom.
Burgenland: een bouwspel dat duidelijk mikt op de familiemarkt, maar ik was niet overtuigd. Teveel slimmigheidjes voor een familiespel, maar wat te gewoontjes voor de liefhebber. Tussen tafellaken en servet, dit spel.
Bus: een oudje, van Splotter nog wel. Niet mijn favoriete uitgever, om het eens zacht te zeggen (ik kan nog wel eens wakker liggen van die uren die ik nooit meer terugkrijg dankzij Road & Boats), maar dit was niet eens zo slecht. Een werkverschaffer uit de tijd toen dat nog niet hip was. In zekere zin zijn tijd vooruit, maar inmiddels links en rechts ingehaald door meer gestroomlijnde spellen. Net als veel andere Splotterspellen probeert dit net wat te slim te zijn.
Bloqs: nog een verre verwant van Pueblo, waar iedereen voor zich probeert een zo mooi mogelijke kubus te maken. Dat gaat lastig, omdat dobbelstenen grotendeels bepalen welke stukken je op je bouwplaats mag plaatsen. Goed voor het ontwikkelen van ruimtelijk inzicht denk ik, want als spel faalt het een beetje.
Spike: mijn grootste miskoop tijdens de afgelopen editie van Spiel. Ik verwachtte een Ticket to Ride-achtig spel met een leuk bezorgelement (een beetje zoals Age of Steam), maar dat viel vies tegen. Je bent vooral bezig met het verzamelen van de juiste kaarten om verbindingen te maken op het moment dat die veel punten opleveren. Tegen de tijd dat je netwerk wat begint op te leveren is het spel alweer afgelopen. Jammer, het idee leek zo leuk.
Luchador! Mexican Wrestling Game: tja. Ik had de indruk dat dit het vorige jaar een van de hits was, maar ik zag niet in waarom. Als teamspel valt er nog wel iets te kiezen (vecht jij of vecht ik?), daarbuiten gaat het alleen om de resultaten van je dobbelstenen. Geen klap aan.
Sushi Dice: maar nog minder leuk was Sushi Dice: net zolang dobbelstenen gooien tot je de combinatie hebt van een van de beschikbare kaarten. Fysiek snel dobbelen hebt. Valsspelen mag, tot je betrapt wordt. Echt, wie verveelt zich hierbij al niet in de eerste ronde?
Hoera Peter Hein is back. Je smaak is bekend, maar het is altijd lezenswaardig. Binnenkort alweer tijd voor het verslag van Q1.