Ticket to Ride

Geplaatst door

TIP
2-5 spelers
30-60 minuten
Auteur: Alan R. Moon
Uitgever: Days of Wonder (2004)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 5 Gemiddelde: 4]

Het spel …

Treinenspellen zijn er in grote getale, waarbij het vaak gaat om het leggen/rijden van routes en een bepaald aandeel verkrijgen in een kleur of treinmaatschappij. Bekende voorbeelden zijn Union Pacific, Stephensons Rocket en Trans America. Ticket to Ride heeft zich alvast van de grote meute onderscheiden door de prestigieuze Spiel des Jahres te winnen.

In dit spel gaat de reis door Amerika. Iedere speler krijgt aan het begin bestemmingskaartjes waar hij er minstens één van moet houden. Op deze kaartjes staat aangegeven welke steden die speler met elkaar dient te verbinden. Lange routes leveren veel punten op, kortere routes natuurlijk minder. Lukt het de speler echter niet om beide steden met elkaar te verbinden dan zijn die punten strafpunten geworden. Iedere speler speelt met een eigen kleur treintjes en maakt verschillende verbindingen over de landkaart van Amerika. Er zijn acht kleuren routes die corresponderen met de wagonkaarten die de spelers kunnen sparen. Afhankelijk van de lengte van de route moet een aantal kaarten van dezelfde kleur ingeleverd worden om die route te mogen rijden. Naast het bord liggen altijd vijf open wagonkaarten. Een speler mag daar in zijn beurt twee van pakken, of kiezen voor kaarten van de gesloten stapel. Als jokers zijn er locomotieven die bij iedere kleur gebruikt kunnen worden, maar na het pakken van een locomotief is de beurt voorbij, er mag geen tweede kaart gepakt worden.

Als een speler een route op de kaart legt krijgt hij daar direct punten voor. Hoe langer een route hoe meer punten hij relatief krijgt. Ook kan een speler proberen meer bestemmingsopdrachten uit te voeren. In zijn beurt pakt de speler drie bestemmingskaarten en moet daar minstens één van houden. Tussen sommige steden mogen meer treinverbindingen gelegd worden maar nooit door dezelfde speler. De spelers mogen ongelimiteerd wagonkaarten sparen en in de hand houden. Het spel eindigt als er een speler is die nog maar een of twee wagons over heeft. Iedereen mag dan nog één keer, daarna is het spel voorbij. De (straf) punten van de bestemmingskaarten worden bij het scorespoor opgeteld en de spelers met de langst aaneengesloten route krijgt een extra tien punten.

… en de waardering

Ondanks de mogelijkheid tot pesten door middel van het afsluiten van bepaalde routes zijn de meeste spelers toch met het leggen van hun eigen routes bezig en is er tijdens het spel niet veel interactie tussen de spelers. De speler die het spel beëindigt is zwaar in het voordeel omdat de andere spelers nog maar een beurt hebben en daardoor vaak de route waar ze voor aan het sparen waren niet af kunnen maken. Het leggen van lange routes blijkt lonender te zijn dan het behalen van punten door bestemmingskaartjes. Toch is het een zeer geschikt familiespel. De regels zijn snel uit te leggen en de speelduur is ook verrassend kort. Het speelt wel lekker weg en je bent als speler nooit kansloos, er zijn altijd alternatieve routes te vinden. Je hebt dus nooit het gevoel er voor spel en bonen bij te zitten. De prijs van het spel is wel aan de hoge kant maar dat schijnt de policy van Days of Wonder te zijn. Hun filosofie is dat mensen dat voor een goed spel over hebben.

Door de enorme hoeveelheid speelmateriaal en de grootte van de kaart, verwacht je de eerste keer dat je Ticket to Ride uit de doos haalt een pittiger spel dan het is. Ticket to Ride is namelijk echt een familiespel. Maar dan wel een heel erg goed familiespel. De regels zijn zo uitgelegd, je kan elkaar een beetje dwarsliggen, maar het grootste deel van de tijd is iedereen lekker voor zichzelf bezig. Dit charmante spel zal zelfs veelspelers kunnen bekoren.

Zoals ook bij Union Pacific, dat andere bekende treinspel van Alan Moon, gaat het bij Ticket to Ride om timing. Hier ben je echter niet afhankelijk van de onzekere komst van een dividendkaart, maar vooral van de acties van je tegenstanders: ga je sparen om door middel van een lange route veel punten te scoren, of speel je op safe door alvast de route te claimen die je voor één van je tickets nodig hebt. De interactie is daardoor vooral indirect. In mijn beleving is Ticket to Ride Alan Moons meest geslaagde familiespel tot nu toe, dat ook verwende veelspelers moet bekoren. Het is alleen te hopen dat families en veelspelers zich niet laten afschrikken door de hoge prijs voor zo’n relatief licht spel.

Eén reactie

  1. *4
    Ticket to Ride is een moderne klassieker en krijgt nog altijd veel mensen aan het spelen. Het is dan ook snel en overzichtelijk met de mogelijk tot (soms flink) dwars zitten. Zelf merk ik dat ik het het wel een beetje moe wordt. Gelukkig zijn er goede uitbreidingen, zoals het Verenigd Koningrijk/Pennsylvania en Azië met teams.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *