Abracadabra

Het spel …

Racespellen zijn er in alle soorten en maten. Meestal staan daarbij auto’s centraal, en soms ook fietsen of paarden. Maar toeval of niet, sinds het succes van Harry Potter vind je ook af en toe racespellen in een wat magischer setting. Zo wordt er in Abracadabra op bezemstelen geracet.

Bezemstelen zijn natuurlijk magische dingen, en hebben daarom de juiste toverspreuk nodig om vooruit te komen. Behalve magisch zijn ze ook grillig: het liefst laten ze de benodigde toverspreuk door het lot bepalen, en moeten de arme heksen maar opmerkzaam en kwiek genoeg zijn om de juiste formulering te vinden.

Voor de toverspreuk worden negen dobbelstenen gegooid in de speeldoos annex toverboek. Daarop staan in totaal negen verschillende symbolen afgebeeld, in twee verschillende kleuren. Ieder symbool komt overeen met een deel van de toverformule. Bij het bezweren van je bezem mag je alleen een formule maken met symbolen van één kleur. Een symbool is alleen bruikbaar als die op de dobbelstenen in slechts één kleur voorkomt.

Dat klinkt nog allemaal simpel, maar het is niet voor niets een race. Alle spelers mogen de symbolen zo lang bekijken als ze willen, tot een speler het boek sluit en zo de dobbelstenen bedekt. Iedereen moet nu uit zijn geheugen een juiste spreuk formuleren. Is iedereen klaar, dan wordt het boek weer geopend en de formules gecontroleerd. Als je spreuk geen verkeerde symbolen bevat, ga je vooruit op het circuit. Is je spreuk zelfs compleet, dan krijg je een bonus in de vorm van extra stappen of een actiekaart. Maar om al te sluwe heksen af te remmen, geldt deze bonus niet voor de heks(en) in de koppositie.

Het spel eindigt als minstens een heks de finish bereikt. Iedereen krijgt punten op basis van de plaats waar ze zich nu bevinden, aangevuld met eventuele bonuspunten van kaarten. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Soms kan een spel je erg verrassen. Op voorhand vreesde ik het ergste met Abracadabra. Het is een spel waarbij het gaat om het snel herkennen van patronen, zoals bijvoorbeeld Set en Bongo. Daar heb ik een bloedhekel aan, omdat ze slechts één vaardigheid belonen (patroonherkenning), waarover sommige mensen nu eenmaal meer beschikken dan andere. Als dat geen recept voor saaiheid is, weet ik het ook niet. Maar in Abracadabra zitten voldoende elementen om dat te compenseren, zoals de ‘vloek’ van de koppositie, waardoor je tactisch moet manoeuvreren en de actiekaarten waarmee je onrust kunt stoken. Abracadabra wordt daarmee meer een spel en minder een puzzel. Dat betekent dat het niet altijd dezelfde spelers zijn die winnen, en dat maakt het spel een stuk leuker.

Kortom, Abracadabra is gewoon een snel en lollig spel, waarbij je ook nog even een kleine aanslag op de grijze cellen mag plegen. En als bonus is het nog schitterend vormgegeven ook. Aanbevolen.