Adel Verplicht

Het spel …

Veertien jaar nadat het in Duitsland voor het eerst werd uitgegeven, verschijnt de vertaling van Adel Verplicht in Nederland. Op zich is dat niet vreemd, want Adel Verplicht is een klassieker onder de Duitse spellen. Het opnieuw uitbrengen van zo’n klassieker in een tijd dat bordspellen een toenemende populariteit genieten is dan ook geen slechte zet.

In Adel Verplicht kruipen de spelers in de huid van Engelse Lords, die, in hun club bijeen gekomen, een wedstrijd zijn aangegaan: wie weet de mooiste en meest bijzondere kunstobjecten bijeen te brengen? De spelers plaatsen hun pion op het bord en krijgen de beschikking over enkele cheques om kunst te kopen, dieven om hun tegenstanders te bestelen en een detective om de dieven van de tegenstanders in de kraag te vatten. Verder begint iedereen alvast met een collectie van vier kunstvoorwerpen.

Iedere beurt bestaat uit twee ronden: eerst beslissen de spelers in het geheim of ze in het slot of in het veilinghuis hun slag willen slaan. Vervolgens kiezen de spelers per locatie wat ze daar willen doen, wederom in het geheim. De spelers die voor het veilinghuis gekozen hebben, kunnen een van de aanwezige kunstobjecten kopen om hun collectie uit te breiden, of een dief in zetten. De speler die het hoogste bedrag heeft geboden legt zijn cheque in de kassa en neemt het voorwerp van zijn keus. Heeft één speler een dief ingezet, dan mag hij deze cheque vervolgens stelen. Zijn er meerdere dieven, dan lopen ze elkaar in de weg en krijgen ze niets.

In het slot zijn er drie keuzes: spelers kunnen een tentoonstelling houden, een dief of een detective inzetten. Wie een tentoonstelling houdt, moet een collectie van minstens drie opeenvolgende kunstkaarten laten zien. De voorwerpen hebben letters van A t/m F. AABCC is bijvoorbeeld een mogelijke tentoonstelling, ABDE niet. De twee spelers met de grootste collectie krijgen punten. Voor ieder punt dat je krijgt, verplaats je je pion een vakje op het bord. Wie een dief heeft ingezet, mag van alle spelers die een tentoonstelling hebben gehouden, een voorwerp naar keuze stelen. Maar als er een detective aanwezig is, worden dieven daarna in de gevangenis gegooid. Een speler die met zijn detective een dief betrapt, krijgt zoveel punten als de positie die hij op dat moment op het bord bekleedt. Er zijn net zoveel gevangenissen als het aantal spelers. Zijn ze allemaal vol en komt er nog een dief bij, dan wordt de eerste dief weer vrijgelaten.

Dit gaat zo door tot een speler bij de dinertafel aankomt, aan het eind van het traject. Iedere speler laat nu zijn grootst mogelijke collectie zien, en weer krijgen de twee spelers met de grootste collecties punten. Wie daarna het verst vooraan ligt met zijn pion, heeft gewonnen.

veilinghuis of kasteel?

… en de waardering

Adel Verplicht is een echt blufspel. De regels zijn eenvoudig, maar het is altijd lastig om te bepalen wat nu de beste keuze is. Probeer te achterhalen wat je medespelers van plan zijn, en leid ze om de tuin. De race blijft meestal tot het eind spannend, totdat de beste bluffer zegeviert. Het enige nadeel is eigenlijk dat het met minstens vier personen gespeeld moet worden. Maar als er genoeg spelers zijn, is Adel Verplicht perfect om even een of twee potjes tussendoor te spelen. Een ware klassieker, die nu dus ook in het Nederlands te krijgen is.