Twee weken geleden was het dan zover: eindelijk lagen de nieuwe uitbreidingen voor Race en Dominion in de winkel: The Brink of War respectievelijk De Alchemisten. Inmiddels heb ik beide een paar keer gespeeld, tijd dus voor een eerste indruk. Die verschilt nogal.
Als je dacht dat Rebel vs. Imperium Race complex maakte, dan staat je met BoW heel wat te wachten. Niet alleen zit er een compleet nieuw spelelement in, dat van prestige, sommige individuele kaarten doen nieuwe bijzondere dingen die lastige situaties kunnen creëren. Maar voor beide geldt dat ze het spel nog een stuk rijker maken.
Prestige is erg belangrijk: in bijna alle potjes die ik tot nu toe gespeeld heb was de speler die het langste een voorsprong in prestige had de uiteindelijke winnaar. Het is verder ook een leuk idee, want behalve punten scoren kun je prestige voor van alles gebruiken. Het beste voorbeeld is de prestige-fasekaart, die je samen met een reguliere fasekaart speelt voor extra veel voordeel.
Daarnaast barst de uitbreiding van de nieuwe leuke kaarten. Vooral veel nieuwe goede developments. Waar die eerder een ondergeschikte rol spelen, leveren de developments nu erg veel punten op, vooral in combinatie. Met alle uitbreidingen erbij liggen de scores een stuk hoger, en dat komt vooral door al die 6-developments die zo leuk met elkaar combineren. Een tableau met met drie of vier van die kaarten is eerder regel dan uitzondering, ook zonder Galactic Federation.
Door de extra complexiteit duurt Race nu wel een stuk langer. Reken op zeker een halfuur met z’n tweeën. Maar wel een halfuur dat meer keuzestress en speelplezier oplevert dan menig spel in twee uur klaarspeelt.
Ook de nieuwe uitbreiding van Dominion maakt het spel langer. Maar waar dat bij Race extra speelplezier oplevert, zit het bij De Alchemisten vooral in extra loze tijd. Individuele beurten in Dominion zijn een beetje een egotrip voor de speler die aan de beurt is, maar omdat de beurten kort zijn, was dat nooit zo’n probleem. Behalve als je zo’n dorpsgek tegenover je hebt, die niets liever doet dan een hele reeks +kaart, +actie-kaarten spelen. Zulke beurten zijn voor de tegenstanders eigenlijk alleen maar langdradig, omdat je vrij weinig kunt doen (behalve eventueel kaarten afleggen of ander ongerief).
Nou, met Alchemisten erbij lijkt bijna iedere beurt een dorpsgekbeurt te worden. Alchemisten belonen strategieëen met veel actiekaarten. Op zich niks mis mee, want tot nu toe was het doorgaans het beste om het aantal actiekaarten te beperken en zo snel en veel mogelijk voor goud te gaan en daarna provincies. Alchemisten bieden dus wat meer strategische vrijheid, maar dat gaat ernstig ten koste van de speelduur. Als iemand de Golem en Bezeten in zijn deck heeft zitten, kun je rustig een ommetje gaan maken (mits je niet zijn linkerbuurman bent). Ik moet er niet aan hoe de tijd tot stilstand lijkt te komen als je die kaarten combineert met Troonzaal.
Misschien moesten we er aan wennen en lag het aan de combinatie van kaarten, maar de potjes met vier spelers die ik deed met Alchemisten erbij duurden zeker een uur. Voor mij is dat het dubbele van wat acceptabel is. Die extra tijd ben je namelijk alleen kwijt aan het wachten tot anderen hun egotrip hebben afgerond.
Over Alchemisten ben ik nog niet ondverdeeld enthousiast. Er zitten leuke kaarten bij die het spel een andere kant op kunnen sturen, maar ik denk dat ik het spel met Alchemisten voorlopig liever beperk tot maximaal drie zeer ervaren spelers.
Dominion is een geweldig spel, met een paar kleine minpuntjes. Een van die minpuntjes is dat je tijdens andermans beurt niets doet. Iedereen doet zijn ding, je moet gewoon wachten tot je weer aan de beurt bent. Alchemisten rekt de individuele beurten ontzettend op, waardoor de wachttijd explosief toeneemt. Leuk voor de speler die een hele keten actiekaarten speelt, voor de anderen vrij slaapverwekkend. Mijn opmerking van de ervaren spelers is dat alleen die de vaart er in kunnen houden (maar dat is helaas ook geen garantie).
Met Alchemisten erbij is ook Dominion niet meer een snel spelletje om nog een paar potjes van te spelen aan het eind van de avond. Bij Race vind ik dat minder een probleem, omdat het zo ontzettend veel meer variatie en diepgang heeft. De extra tijd bij BoW ben je niet kwijt met wachten.
Interessant om je mening over beide uitbreidingen te lezen.
Ik heb zelf de omgekeerde reactie: Brink of War maakt het spel topzwaar wat spelmechanismen betreft. Het is niet meer die leuke afluiter van de avond, die je graag 5 keer achter elkaar speelt en dat je dan nog steeds naar meer verlangt. Race met Brink of War is nog steeds een goed spel, maar geen verbetering.
Aan de andere kant is Alchemy gewoon leuk; de nieuwe kaarten verschuiven de aandacht naar de actiekaarten, en dat bevalt prima.
Je opmerking over het spelen met ervaren spelers kan ik niet goed plaatsen. Wou jij Race for the Galaxy met alle uitbreidingen t/m Brink of War dan wel met nieuwe spelers spelen? Het was voor deze uitbreiding al bijna niet uit te leggen. En het probleem met Race is dat je nauwelijks meer met alleen het basisspel kan spelen als je de uitbreidingen eenmaal hebt toegevoegd. Bij Dominion is dat een fluitje van een cent.