Alea iacta est

Het spel …

De Romeinen wisten wel raad met dobbelstenen, ze werden veel gebruikt in kansspelen. Na de kruisiging van Jezus waren ze er zelfs niet vies van om te dobbelen om zijn kleren. Het bekendste gezegde waarin dobbelstenen een rol spelen is, niet verbazend, dan ook van een Romein. Niemand minder dan Julius Ceasar sprak de historisch woorden Alea Iacta Est toen hij de Rubicon over ging waardoor er geen manier meer was om de acties die hij in gang had gezet te stoppen. Dit gezegde heeft alea gebruikt als titel voor een spel waarin zowel dobbelstenen als het oude Rome de hoofdrol spelen.

In Alea iacta est proberen de spelers al dobbelend macht en aanzien te verwerven in het oude Rome. Iedere speler heeft acht dobbelstenen die aan het begin van iedere beurt gegooid worden. Van deze worp moet je vervolgens één of een groepje dobbelstenen bij één van de Romeinse gebouwen leggen. Ieder gebouw stelt zijn eigen eisen aan de geplaatste dobbelstenen. In het Castrum moet je bijvoorbeeld groepjes met dezelfde waarde plaatsen terwijl in de Senatus alleen straatjes mogen worden geplaatst.

Zodra één speler al zijn dobbelstenen heeft geplaatst wordt de lopende ronde nog afgespeeld en daarna worden de verschillende gebouwen gewaardeerd. De verschillende gebouwen leveren verschillende zaken op. Zo kan je in het Templum fortuna-fiches (punten) winnen, in het Castrum worden provincies verdeeld, in de Senaat worden wetten verdeeld en het Forum Romanum kun je patriciërs verwerven. Een aardige vondst is dat alle dobbelstenen die zelf niets hebben opgeleverd naar de Latrina verdwijnen en daar Repete-fiches opleveren. Deze fiches kan je later in het spel inzetten om (een deel van) een worp over te gooien.

Na een bepaald aantal ronden is het spel afgelopen en kan de score van de spelers worden bepaald. Sommige zaken (de fortuna-fiches en repete-fiches) staan op zichzelf, andere zaken leveren alleen in combinatie met elkaar punten op (patriciërs leveren alleen punten op als je ze in de juiste provincie laat wonen). De wetkaarten leveren bonuspunten op voor bijvoorbeeld het aantal fortuna-fiches dat je hebt of het aantal soorten provincies. Door hier goed gebruik van te maken kan je veel punten binnenharken.

… en de waardering

Alea iacta est is een aardig dobbelspelletje dat een heel klein beetje aan Het Stenen Tijdperk doet denken doordat je ook hier dobbelstenen moet inzetten op verschillende locaties en je in de eindtelling flink kan scoren met de bonuskaarten. Maar het spel is veel luchtiger dan Het Stenen Tijdperk. Dat is ook meteen een beetje het manco. Voor het luchtige vermaak dat Alea iacta est biedt, moet je eerst wel flink wat regels onthouden (welke combinatie ligt bij welk gebouw, op welke manier worden de gebouwen gewaardeerd, hoe gaat de eindtelling). De hoeveelheid regels suggereert een ander spel en dit kan voor teleurstellingen zorgen. Als je deze bezwaren even naast je neerlegt houd je een alleraardigst, vlot, dobbelspelletje over waar je met geluk en een beetje bluf een heel eind kunt komen.