Animalia

Het spel …

Persoonlijk denk ik niet dat ik onze katten Sjaak en Snofroe er een groot plezier mee zou doen als ik ze in een reismandje zou stoppen en mee zou nemen naar een dierententoonstelling. Sjaak is nogal een humeurige, uitgezakte kater en zou waarschijnlijk proberen de juryleden een mep te verkopen. En Snofroe is nogal schuw en zou wegkruipen in de verste hoek van haar reismand en fel blazen naar iedereen die het zou wagen om een blik in de mand te werpen. In Animalia zijn de dieren welwillender en doen ze zonder klagen mee aan de wedstrijd waar hun baasjes ze mee naar toe nemen.

Animalia is een simpel kaartspelletje. Als je aan de beurt bent draai je de bovenste kaart van de trekstapel om en moet je beslissen of je de kaart wilt houden of niet. Als je de kaart niet wilt, dan geef je hem door. Als niemand de kaart hoeft, ben je verplicht om een tweede kaart te trekken. Wederom moet je beslissen of je de kaarten wilt houden of dat je ze toch maar doorgeeft. Als de kaarten weer bij je terug komen, dan moet je een derde kaart opendraaien en houden danwel doorgeven. Als de kaarten ook dan weer bij je terug komen, ben je verplicht om ze te houden en is de volgende speler aan de beurt.

Op de kaarten staan verschillende diersoorten (katten, honden, papegaaien, etc.). Van iedere diersoort heb je de sterren (scoren hoge ogen bij het gemiddelde jurylid van een dierenwedstrijd) en zwervertjes (type dat wel in een dierenasiel terecht komt, maar er nooit meer zal worden opgehaald). En verder heeft iedere diersoort drie dieren met opvallende hobby’s (stelen, weggeven en helderziendheid). Als je twee van dit soort dieren mee naar de tentoonstelling neemt mag je de speciale eigenschap eenmalig activiteren (kaart stelen van een andere speler, een kaart doneren aan een andere speler, de bovenste kaarten van de trekstapel bekijken en op volgorde leggen).

Zodra iedere speler vijf dieren voor zich heeft leggen, komt de jury langs. Eerst wordt er gekeken wie de mooiste dieren heeft (sterren leveren pluspunten op, zwervers minpunten). De speler met de mooiste beesten krijgt als bonus de bovenste twee kaarten van de stapel als reservedieren. De speler die de op één na mooiste groep heeft krijgt nog één extra kaart. Deze dieren mogen de spelers vlak voor de jury de medailles komt uitrijken inzetten in plaats van één van hun andere dieren (je hebt dus altijd vijf dieren voor je liggen). Nadat de bonussen zijn geïncasseerd, worden de medailles uitgereikt. Je kan punten krijgen als je of vijf verschillende dieren hebt, of als je meerdere dieren van één soort hebt.

Er worden drie rondes gespeeld en daarna worden er nog bonusmedailles uitgedeeld (voor elke vijf medailles van één soort, krijg je een eremedaille). Vervolgens worden het eremetaal opgeteld en de speler met de meeste medailles wint.

… en de waardering

Animalia is een nogal oppervlakkig kaartspel. Het spel moet het vooral van haar looks hebben, de kaarten zijn prachtig, maar het spel zelf mist diepgang. Het doorgeven van kaarten die je (nog) niet wilt hebben doet aan het spelmechanisme van Gesjaakt denken. Het verschil zit hem echter in de waarde van de kaarten voor de verschillende spelers. Bij Animalia is een vies dier voor iedereen minder aantrekkelijk dan een ster, terwijl bij Gesjaakt de kaarten voor de ene speler positief zijn en voor andere spelers negatief. Gesjaakt haalt uit deze spanning het spelplezier. In Animalia is het veel duidelijker welke waarde een kaart heeft en kan het dus zo maar gebeuren dat je onaantrekkelijke kaarten opendraait en er dus mee blijft zitten. Misschien hadden de makers van dit spel wat minder energie in het ontwerp moeten stoppen en wat meer in het spel zelf. Het huidige resultaat zal zeker niet in de (spellen)prijzen gaan vallen.