2-4 spelers
30-60 minuten
Auteur: Leo Colovini
Uitgever:
999 Games
(2010)
Het spel …
Leo Colovini’s meest succesvolle spel is ongetwijfeld Cartagena. Daar zijn inmiddels al vier versies van verschenen (niet allemaal van zijn hand) en met Atlantis hebben we er een nieuw familielid erbij. Doel is namelijk om als eerste al je pionnen bij de eindbestemming te krijgen door ze met kaarten vooruit te zetten.
In plaats van met enkele borddelen wordt Atlantis gespeeld met een grote stapel tegels, die je in twee groepen neerlegt in een langgerekt spoor. Op iedere kaart staat een symbool met een getal. In je beurt speel je een kaart en plaats je een pion naar de eerstvolgende tegel met hetzelfde symbool. Staat daar al een pion, dan moet je nog een kaart spelen om de pion verder te verplaatsen. Daarna neem je de eerste vrije tegel achter de pion.
Op deze manier ontstaan er gaten in het parcours, die zich vullen met water. Langzaam loopt Atlantis onder. In het spel betekent dit dat het moeilijker wordt om het vasteland te bereiken. Om water over te steken moet je punten inleveren gelijk aan de waarde van de minst waardevolle tegel die aan het water grenst. Punten betaal je door kaarten en/of eerder verzamelde tegels in te leveren. Aan het einde van je beurt mag je een kaart pakken. Met iedere pion waarmee je het vasteland bereikt mag je een extra kaart pakken.
Het spel eindigt als iemand met al zijn pionnen de eindbestemming heeft bereikt. Alle spelers die nog niet hun poppetjes binnen hebben krijgen nog punten aftrek voor de kosten van het oversteken van de gaten in het parcours. De spelers hun score door het aantal kaarten in de hand op te tellen bij de totaalscore van de verzamelde tegels. De speler met de meeste punten wint.
… en de waardering
Atlantis had wat mij betreft Cartagena 5 mogen heten. Ook nu weer plaats je pionnen vooruit door kaarten met symbolen te spelen en ze op de eerstvolgende plek met hetzelfde symbool te zetten. Belangrijke verschillen zijn er natuurlijk wel. Nu krijg je altijd een kaart en hoef je geen strategische terugtrekkingen te doen om aan kaarten te komen. Daarvoor in de plaats krijg je tegels die moet oprapen voor een leuke eindscore. Dit zorgt voor extra veel gepuzzel: welke pion moet ik met welke kaart vooruitzetten om de beste score te krijgen? En moet ik daarbij anderen overslaan? Bij sommige spelers zal dit gereken extreme vormen vertonen, wat gemakkelijk kan leiden tot een pijnlijk lange speelduur.
Zulke spelers verdienen natuurlijk een corrigerende tik (met zachte hand toegediend), maar uiteindelijk kun je dat het spel verwijten. Het spelidee in Atlantis is nog steeds leuk, maar in Cartagena heeft het toch meer elegantie en interessantere keuzes dan alleen simpele rekensommetjes. Atlantis is een prima spel met een aantrekkelijke vormgeving, maar moet zijn meerdere erkennen in de succesvolle voorganger.