BGG@SEA dag 7: Victoria, Butchart Gardens en afscheidsreceptie

Op de laatste volledige dag van de cruise brachten we een bezoek aan Victoria. Victoria is een plaatsje in de provincie British Columbia van Canada. De BGG-excursie in dit plaatsje ging naar de Butchart Gardens. We moesten ons om kwart voor 10 melden op de pier, waar een bus op ons stond te wachten. De bus nam niet de kortste weg naar de Butchart Gardens, maar reed een toeristische route. De buschauffeur vertelde ondertussen wat we zagen en gaf zijn visie op de wereld (hij had het niet zo op politici).

Na een klein uurtje kwamen we aan bij de Butchart Gardens. Dit is een prachtige botanische tuin die door de vrouw van een cement-magnaat is aangelegd op de afgegraven cement-groeves. De groep werd eerst naar een voor ons gereserveerd veld met picknicktafels gebracht voor een lunch die geserveerd werd uit grote picknickmanden. Clint schoof bij Niek en mij aan en vertelde over zijn oorspronkelijke Noorse roots en zijn plannen om ooit een keer op vakantie te gaan in Noorwegen. In de bus hadden de BGG-ers die mee waren als begeleiding ons aangeraden om zo snel mogelijk te eten zodat we zo veel mogelijk tijd zouden hebben om de tuin te bekijken. We hadden namelijk maar twee uur de tijd voordat we weer de bus in moesten.

Na de lunch zijn Niek en ik met zijn tweeën de tuin in gewandeld. De tuin was prachtig. Er stonden heel verschillende bloemen, planten en bomen en alles lag er super netjes bij. Je zag dan ook overal tuinmannen aan het werk om alles tiptop in orde te houden. We hebben maar een klein deel van de tuin gezien doordat we onderweg een tijdje bij een ouderwets draaicarrousel hebben gekeken en we een ijskoffie hebben gedronken (het was warm weer dus die ging er wel in, maar we waren niet de enige die op dit idee waren gekomen). We hebben dus grote delen van de tuin gemist, maar de dragon-pond (die wij omdoopten tot Tichu-vijver) hebben we niet gemist.

Op de terugweg in de bus vertelde de buschauffeur weer uit ten treure wat we zagen en wat hij er van vond. Wat ik heel grappig vond was dat hij licht geïrriteerd was doordat er fietspaden (met zelfs speciale verkeerslichten) waren aangelegd, waarvoor parkeerplekken waren verdwenen en auto’s nu minder ruimte hadden. Hij kon er niet over uit. Hij was gelukkig wel bereid om een tussenstop in het centrum van Victoria te maken zodat mensen uit de bus konden om het stadje te verkennen.

In Seattle hadden Niek en ik op het vliegveld al folders gezien over een speciale Egypte-tentoonstelling in het British Columbia museum in Victoria (er vaart een veerdienst tussen Seattle en Victoria waarmee je in 2 uur over bent). Het oude Egypte is een passie van Niek en dus spoedden wij nadat we uit de bus waren gestapt naar het museum om de tentoonstelling te bezoeken. Het was een prachtige tentoonstelling die we met plezier hebben bekeken. Er waren nog veel meer interessante afdelingen in het museum, maar helaas hadden we daar geen tijd meer voor omdat we om half 5 weer aan boord moesten zijn.

Om 7 uur begon de afscheidsreceptie van BGG. Voor die tijd pakten we onze koffers in (die moet je al de avond voor vertrek op de gang zetten zodat het personeel die in de rustige nachtelijke uren naar de uitgang kan brengen zodat de volgende dag de gangen en liften niet verstopt raken door passagiers met hun bagage). Het was nog een flinke uitdaging om alle bagage weer in de koffers te krijgen doordat we natuurlijk een enorme stapel spellen cadeau hadden gekregen. We moesten dan ook best een beetje op de koffers duwen bij het dichtdoen, dus ik vreesde dat de dozen wel een deukje zouden kunnen oplopen tijdens de reis naar huis.

Om 7 uur werden we weer in de Star Lounge verwacht voor de afscheidsreceptie. Tom en Suzie uit Seattle (waar we ook bij de welkomstreceptie naast hadden gezeten) schoven weer bij ons aan en we hebben heel gezellig met hen gekletst. BGG-er Jeff hield een afscheidspraatje waarin iedereen die de cruise had helpen organiseren én alle deelnemers nog een keer bedankt werd. En hij vertelde dat er tijdens de cruise zelfs een huwelijksaanzoek was gedaan én geaccepteerd.

Jeff stelde tijdens zijn afscheidspraatje ook Alan Moon (de bedenker van Ticket to Ride) voor (die had zitten eten tijdens de welkomstreceptie). Ik had een kaartje uit de Nederland uitbreiding van Ticket to Ride meegenomen om te laten signeren. Na het praatje van Jeff ben ik daarom naar Alan Moon toegegaan en heb hem om een handtekening gevraagd. Hij zette deze graag. Ik had helaas niet echt tijd om met hem te praten (we moesten de zaal weer vrij maken voor de volgende activiteit).

Niek en ik hadden nog geen tijd gehad om te eten en zijn dus eerst een hapje gaan eten. Daarna zijn we voor de allerlaatste keer naar de Conference Room gegaan om spelletjes te doen. De Conference Room was al in gereedheid gebracht voor de volgende groep die hem zou gebruiken en dus waren alle spellen al ingepakt en was de zaal kleiner gemaakt door middel van schotten (de zaal was nog ongeveer een derde van haar oorspronkelijke omvang). De zaal zat dan ook goed vol.

Niek en ik hadden ons “to go” bakje met spellen meegenomen en hebben nog twee potjes Ganz schön Clever gespeeld. Aan het eind van het potje kwam Brett Bennet uit California nog een praatje maken. We hadden hem tijdens de cruise vaker gezien, maar nog nooit echt met hem gepraat. Het was erg leuk om met hem te praten. We lieten zien wat in ons “to go” bakje zat en Brett kende Hanamikoji niet, maar wilde het graag eens proberen. We hebben hem het spel uitgelegd en Niek heeft het tegen hem gespeeld.

Na dit potje werd het echt tijd om naar onze hut terug te gaan. We hadden namelijk een briefje in onze hut bezorgd gekregen waarop de tijd vermeld stond waarop we geacht werden het schip te verlaten. Wij hadden geluk en zaten redelijk bij de laatste groepen, maar we moesten desondanks al om kwart over 8 weg zijn. En aangezien onze vlucht pas aan het eind van de dag zou vertrekken, zou het een lange dag gaan worden. Hoe graag we dus ook nog even wilden blijven plakken in de Conference Room, we deden het niet. Ik was echt een beetje verdrietig omdat dit als het einde voelde van de cruise. We hebben echt een super leuke tijd gehad en zo veel aardige mensen ontmoet. Ik vind het echt jammer dat de kans klein is dat ik hen ooit weer zie.