The Brain

The Brain is een nieuw kaartspelletje van 999 games waarin de spelers gezamenlijk een brein vormen dat een probleem moet oplossen. En als je nu denkt, wat een raar thema, dan ben ik het helemaal met je eens. Misschien moet je er maar niet te lang over nadenken en het spel gewoon gaan spelen.

Zoals uit de beschrijving al blijkt is The Brain een coöperatief spel. Het doel van dit spel is om een stapel kaarten weg te spelen zonder dat je daarbij te veel kaarten tegelijkertijd open op tafel hebt liggen. En dat natuurlijk allemaal zonder met elkaar te praten of op een andere manier de plannen af te stemmen.  Ik snap dat dat nog behoorlijk abstract klinkt, dus laat het me uitleggen.

Alle spelers beginnen met een hand met vijf kaarten. Alle kaarten hebben een kleur, een symbool én een actie. Als je aan de beurt bent dan speel je uit je hand een kaart op tafel, voer je de actie die op de kaart staat uit en trek je een nieuwe kaart van de trekstapel.

De twee belangrijkste acties zijn die waarmee je alle kaarten van een bepaalde kleur of met een bepaald symbool die gespeeld zijn mag wegleggen. Maar voor elke kleur en elk symbool is maar één kaart die dit doet, dus je moet goed timen wanneer je ze gebruikt. Anders loop je het risico dat je de verwijder-kaarten gebruikt hebt terwijl je nog wat kaarten moet verwijderen omdat er anders te veel van op tafel liggen.

Verder zijn er acties waarmee je een kaart aan een andere speler kan geven of waarmee je een gespeelde kaart terug mag  pakken. Kaarten die je zo krijgt stop je niet in je hand, maar leg je open voor je op tafel. Ze zijn nog steeds onderdeel van je hand, maar iedereen kan zien dat je ze hebt. En dit is handig want op die manier weet je bijvoorbeeld dat een andere speler een verwijderkaart heeft voor groen en dat het dus slim is om groene kaarten te spelen als je die hebt.

Verder is er nog een kaart waarmee je je kaart op een andere kaart mag leggen. De twee kaarten tellen zo samen als één kaart van de kleur en soort van de bovenste kaart. Als je dus een beetje handig stapelt dan kan je zo een hele zwik kaarten in één keer weg halen. En de laatste actie is dat je een tweede kaart uit je hand speelt, zonder de actie die daarop staat uit te voeren. En dat klinkt heel fijn (want je wilt kaarten weg spelen), maar is soms heel vervelend omdat een extra kaart gewoon meetelt voor de maximale limiet aan kaarten die op tafel mag liggen.

Je verliest het spel als er te veel kaarten op tafel hebt liggen in de centrale pot (de openliggende handkaarten tellen hiervoor niet mee) en je wint het spel als het lukt om alle kaarten weg te spelen (trekstapel leeg en alle handen, inclusief de openliggende kaarten, weggespeeld).

…en de waardering

Het is een aangename puzzel om zonder te communiceren met elkaar uit te vogelen hoe je alle kaarten weggespeeld krijgt. En het geeft een kleine maar fijne kick als het vervolgens ook lukt, zeker als je het gevoel hebt dat het de hele tijd dreigde mis te gaan. En daar schiet The Brain voor mij een beetje tekort, het lukte mijn groepje van vier meteen om de eerste keer al te winnen. En ook de tweede keer wonnen we. Vervolgens heb ik het spel ook twee keer met twee spelers gedaan en ook die potjes wonnen we. In alle potjes zat echt wel spanning en het had ook mis kunnen gaan, maar als je meteen de eerste keer wint en de keren daarna, dan heb je toch niet het gevoel dat je op het scherpst van de snede hebt moeten spelen.

Het moeilijkheidsniveau kan je gelukkig aanpassen door het aantal kaarten dat op tafel mag liggen te verhogen of verlagen. En op die manier kan je op zoek naar de pijngrens waar winnen nog net te doen is, maar je ook regelmatig zult verliezen.