3-4 spelers
90 minuten
Auteur: Leo Colovini
Uitgever:
999 Games
(2003)
Het spel …
In De Bruggen van Sangri-La gaat het erom de kennis van jouw wijzen te verspreiden over de verschillende bergdorpen in het Hooggebergte van het land Shangri-La door middel van het opleiden van gezellen en deze de wijde wereld in te sturen. Je verwacht bijna dat degene die dit het beste doet de Nobelprijs van de vrede zou krijgen voor deze goede, belangeloze daad. Niets is echter minder waar, want de wijzen deinzen er in dit spel niet voor terug om hun vakgenoten te verdrijven…
Op het spelbord staan dertien dorpen afgebeeld op evenzoveel bergtoppen. Tussen de dorpen lopen wegen. Iedere weg wordt onderbroken door een houten brug. In ieder dorp zijn zeven vakjes met daarop de verschillende wetenschappelijke disciplines (drakentemmer, yeti-fluisteraar, vuurbewaarder, etc.). Het doel van het spel is om aan het eind zoveel mogelijk vakjes bezet te hebben met jouw wijzen.
Aan het begin van het spel plaatsen de spelers van iedere discipline één wijze op het bord (iedere speler heeft een eigen kleur). Daarna mogen de spelers om de beurt een actie kiezen, uit drie mogelijkheden. De eerste optie is om in een dorp waar al een wijze van jezelf staat, nog een wijze op een leeg vakje te plaatsen. De tweede keuze is om twee gezellen aan te nemen, dat wil zeggen dat je op twee wijzen nog eenzelfde fiche legt. Iedere wijze kan namelijk maar één gezel in opleiding hebben. De derde keuze is de kern van het spel: alle gezellen van een dorp waar tenminste één gezel van jezelf woont, verplaatsen naar een ander dorp.
Als de speler deze actie kiest, moet er eerst gekeken worden welk dorp sterker is. Het dorp met de meeste wijsgeren en gezellen is het sterkste. Als dat even sterk is, wordt er gekeken naar het aantal wijsgeren. En als dat ook gelijk is, wint het dorp waar de gezellen naar toe gaan. Als er gereisd wordt naar een sterker dorp, mogen alleen de gezellen die nog op een lege plaats kunnen worden neergelegd zich vestigen als wijsgeer in het nieuwe dorp. De andere gezellen worden van het bord gehaald en komen terug in de voorraad van de speler. Als er gereisd wordt naar een zwakker dorp, worden alle meereizende gezellen wijsgeer in het nieuwe dorp. Als er al wijsgeren en gezellen liggen op plaatsen waar een nieuwe wijsgeer komt, gaan deze weer het bord af terug naar de voorraad. Tenslotte wordt de brug waarover de gezellen zijn gelopen van het bord gehaald, waardoor tussen de beide dorpen geen direct contact meer mogelijk is.
Op het moment dat alle bruggen rond een dorp zijn weggehaald, heerst er in het dorp eeuwige vrede. Als in alle dorpen eeuwige vrede heerst, wordt geteld wie de meeste wijsgeren van zijn kleur op het bord heeft liggen en die heeft gewonnen. Bij gelijke stand, wint degene die in de meeste dorpen wijsgeren heeft liggen.
… en de waardering
De Bruggen van Shangrila is een erg goed spel. De regels zijn simpel en zo uitgelegd, maar winnen is dat zeker niet. Je wilt altijd meer dan je mag. Constant moet je de keuze maken tussen opbouwen, aanvallen, verdedigen of zelfs sommige wijsgeren en gezellen maar opgeven. Ondertussen moet je ook nog je voorraad in de gaten houden, omdat je van elke soort maar zes fiches in jouw kleur tot je beschikking hebt. Het enige minpuntje aan dit spel is dat je een klein beetje afhankelijk bent van je medespelers. Je kan het spel niet in je eentje winnen, je moet zien te profiteren van de verhuisacties van anderen. Maar als de andere spelers net in een regio actief zijn waar jij niet zit, kan het heel lastig zijn om aansluiting te vinden. Vooral met drie spelers is dit risico redelijk aanwezig.
Bruggen van Shangrila is waarschijnlijk mijn favoriete spel van Leo Colovini. In feite een erg abstract spel, maar je kunt het ook benaderen als een veroveringsspel waarbij je je ‘legers’ zoveel mogelijk wilt verspreiden over het bord. Het spel kent geen geluksfactor, maar door de acties van de andere spelers kan het spelverloop soms chaotisch zijn. Gelukkig kun je die chaos in zekere mate controleren door handig in te spelen op de acties van je medespelers. Deze ‘georganiseerde chaos’ betekent wel dat het spel bruist van de interactie. In combinatie met simpele regels en een korte speelduur staat dat voor mij garant voor een intens, maar plezierig spel.