Cascadia Rolling Rivers

Cascadia is een geliefd spel in de spellenwereld. En dan is het als uitgever natuurlijk heel verleidelijk om het succes nog een beetje te verlengen door uitbreidingen en spin-offs uit te brengen. Aan het einde van 2023 verscheen allereerst de Landmarks-uitbreiding en een jaar later twee roll & write varianten. Deze spellen zijn grotendeels identiek, maar er zijn een paar verschillen, daar kom ik later op terug. Ik speelde de Rolling Rivers variant.

Alle spelers krijgen aan het begin van het spel twee briefjes. Op het telblad houd je bij hoeveel dieren en dennenappels je hebt. Op het andere staat een natuurgebied. Op het blok staan vier verschillende varianten die oplopen in moeilijkheidsgraad.

Aan het begin van elke beurt werpen alle spelers twee eigen dobbelstenen en worden daarnaast nog vier gezamenlijke dobbelstenen gegooid. Alle spelers kiezen een dier en tellen hoe vaak dit dier op hun eigen én gezamenlijke dobbelstenen staan. Dit getal schrijf je op je telblad.

Op tafel liggen verder vier leefgebied-kaarten met een bonuskaartje er bij. Op iedere kaart staat welke combinatie van dieren je nodig hebt om die kaart te mogen gebruiken. Iedere ronde mogen de spelers als ze kunnen en willen één van deze kaarten gebruiken. Op hun telblad trekken ze dieren die ze inzetten weer af. Op elke leefgebied-kaart staat vervolgens aangegeven hoeveel van dit leefgebied je mag inzetten op je natuurgebied-blaadje. Via de bonuskaarten krijg je extraatjes (extra dieren, extra dennenappels en soms kortingen).

En omdat er vier verschillende natuurgebied-blaadjes zijn, werkt dit iedere keer net even anders. Bij het eerste blaadje schrijf je gewoon het getal op in het juiste vakje. Als je van alle soorten leefgebieden er één/twee/etc. hebt dan krijg je een bonusje. Je krijgt ook bonusjes als je twee of zelfs vier leefgebieden van één soort hebt gemaakt. Bij het tweede blaadje streep je net zo veel vakjes in een rij af als het getal van het leefgebied dat je hebt geclaimd. Ook hier zijn weer bonussen te krijgen als je bepaalde vakjes haalt of twee aangrenzende vakjes hebt afgestreept. Ook bij de derde variant ga je vakjes afstrepen, maar nu liggen ze op een landkaart in plaats van in een rij en ook hierbij zijn weer bonusjes te krijgen.

De vierde en laatste variant lijkt het meest op het originele Cascadia. Als je hier een leefgebied-kaart claimt dan mag je beesten die op die kaart staan invullen in net zo veel vakjes als de waarde van de kaart. Aan het eind van het spel worden dan de beesten gescoord en krijg je bijvoorbeeld drie punten voor ieder groepje van drie beren of punten gebaseerd op hoeveel wapiti in een rij liggen. Bij alle varianten wint natuurlijk de speler met de meeste punten.

De eerste drie scenario’s komen ook in Cascadia Rolling Hills terug, maar in die variant zit een ander vierde scenario. Ik heb deze niet gespeeld, dus ik ga er verder niet op in. Verder zit in iedere variant een unieke gezamenlijke dobbelsteen (de andere drie zijn hetzelfde) en verschillen de leefgebied- en bonuskaarten van elkaar.

…en de waardering

De ontvangst van Cascadia Rolling Rivers/Hills is wat wisselend. En dat snap ik wel, al zit ik zelf in de positieve hoek. De overeenkomst met de geliefde voorganger zit hem vooral in het thema. Speltechnisch verschillen de spellen enorm van elkaar. Wie op een roll & write variant hoopt met echt een Cascadia-gevoel komt bedrogen en daardoor teleurgesteld uit. Je moet verder niet vies zijn van flink wat administratie, want je bent continu de boekhouding aan het bijwerken over hoeveel dieren je hebt. Het tel-briefje dat je daarvoor gebruikt, werkt wel heel prettig en praktisch dus heel vervelend om te doen is het niet.

Als je die hobbel eenmaal genomen hebt, dan blijkt Cascadia Rolling Rivers een leuk en uitdagend spelletje te zijn. Het is wel echt mulitplayer solitaire. Iedereen zit lekker op zijn eigen briefjes te werken en je bent niet echt bezig met wat anderen doen. Als iemand per ongeluk of expres vals speelt is de pakkans dan ook laag. De dobbelstenen voegen een bepaalde geluksfactor toe. Als iemand meer geluk heeft met zijn individuele dobbelstenen, dan helpt dat zeker. Maar je gooit zo vaak in het spel dat het meestal wel uit zal middelen.

Ik vind het leuk dat de vier varianten echt van elkaar verschillen waardoor je vier keer en heel ander spel doet. Ik vond ze ook alle vier echt leuk om te doen. Ik ben dan ook best benieuwd geworden naar de Rolling Hills versie. Als ik die voor een zacht prijsje op de kop kan tikken dan zal ik dat vast niet laten. Voor de volle mep, laat ik het hem aan mijn neus voorbij gaan, daarvoor verwacht ik er te weinig variatie uit te halen.