The Climbers

Een van de opvallendste verschillen tussen spellen van nu en die van twintig jaar geleden is de vormgeving. Zelfs het eerste spel van kleine, onafhankelijke uitgevers van nu ziet er beter uit dat een kaskraker van een van de grote Duitse uitgevers in de jaren negentig. Grafisch ontwerp wordt ook in bordspellen bloedserieus genomen, en dat zie je aan alles: de doos, het regelboek, kaarten, het bord en natuurlijk de houten en plastic onderdelen.

Maar soms gaat er niks boven een sobere en degelijke vormgeving, in de vorm van houten blokken. In The Climbers krijg je er een zware doos vol mee, en eenmaal opgezet ziet het spel er indrukwekkend uit.

The Climbers is een positiespel waarbij de spelers hun klimmer zo hoog mogelijk op de blokkentoren moeten krijgen. Iedere beurt mag je een van de blokken verplaatsen en/of draaien en het met je klimmer hogerop zoeken. Maar pas op: je klimmer mag alleen blokken betreden waarvan jouw kleur of de neutrale kleur bovenop ligt. Bovendien mag je maar één verdieping per stap stijgen. Slechts twee keer in het spel kun je een ladder gebruiken om sneller te stijgen, daar wil je dus zuinig mee zijn.

Om het je medespelers moeilijker te maken mag je aan het eind van je beurt een blokkeersteen plaatsen: het blok waar die steen op staat mogen ze niet verplaatsen of draaien.

Naarmate het spel vordert wordt de toren steeds hoger en smaller. Dan komt vanzelf een keer het moment dat niemand nog hoger kan komen. De speler die dan het verst is geklommen is de winnaar.

…en de waardering

 

The Climbers is een visueel zeer aantrekkelijk spel, dat snel de aandacht van omstanders trekt. Het is bovendien zo uitgelegd, waardoor iedereen snel mee kan spelen. Het is in de eerste plaats een abstract spel, en zeker met meer spelers is het vooral tactisch, op het opportunistische af. Je moet je kansen grijpen waar je ze krijgt, met als enige doel zo snel mogelijk hogerop komen. Met alle blokkeerstenen van je tegenstanders is dat soms knap ingewikkeld. Soms moet je gewoon geluk hebben dat ergens jouw kleur zomaar bovenop ligt, waardoor je sneller kunt stijgen dan de rest.

 

 

 

Door een beetje geluk op het juiste moment kun je soms op een onoverbrugbare voorsprong komen, waardoor het spel snel zinloos aan kan voelen. Maar ook zonder die geluksfactor kan het voorkomen dat een speler die eenmaal op kop ligt, niet meer in te halen is. Dat doet toch een beetje afbreuk aan een verder fraai en leuk spel.