Drakenherders

Drakenherders is het nieuwste spel van spelauteur en -illustrator Michael Menzel. In dit spel ben je een ervaren tovenaar die voor kleine draakjes zorgt. Waarom de papa en mama draken dat niet zelf doen, vertelt het verhaal helaas niet. Kleine draakjes blijken al behoorlijk grote beesten te zijn (kijk maar eens goed naar het plaatje op de doos) en dus heb je meer nodig dan je natuurlijke autoriteit om de kleine donders in toom te houden. Gelukkig bezit je een dik boek vol met tips hoe je de jonkies onder controle houdt.

Drakenherders is een kaartspel dat gespeeld wordt met dubbelzijdige kaarten. Er zijn twee soorten kaarten die met de achterkant omhoog als een soort boek worden neergelegd. Van iedere stapel wordt er één kaart opengedraaid. Op de voorkant van alle kaarten staan de draakjes afgebeeld. Op de andere kant staat op de ene helft van de kaarten een getal (en beloning) en op de andere een soort draak. Als je deze twee combineert weet je welke combinatie van kaarten je af moet leggen om de beloning te krijgen (hoe meer kaarten je moet afleggen, hoe beter de beloning wordt).

In je beurt mag je één, twee of drie keer een openliggende kaart pakken. De openliggende plek wordt meteen aangevuld van de stapel, maar daardoor verandert de opdracht dus ook iedere keer. Je kan op deze manier proberen een opdracht te vinden die je kan uitvoeren. Maar als dat niet lukt, dan mag je ook kaarten uit je hand terug leggen op de stapels om zo de opdracht te veranderen. Vervolgens mag je de opdracht uitvoeren en krijg je je beloning. Daarna mogen de andere spelers, als ze kunnen, ook de opdracht vervullen en de bijbehorende beloning claimen.

Meestal krijg je als beloning één of meer zogenaamde amuletdelen. Deze variëren in waarden van 1 tot en met 20. Je mag helaas niet zelf kiezen welk amuletdeel je pakt, meestal moet je de laagst beschikbare pakken (alleen voor de moeilijke opdrachten krijg je de amuletdelen met de hoogste waarde). Je zou dus denken dat het aantrekkelijk is om door te sparen voor de dikke opdrachten. Maar dat is niet zo. Als je namelijk drie amuletdelen verzameld hebt, dan is het amulet af en krijg je een parel cadeau om in het midden van het amulet te doen. De eerste drie keer dat dit in het spel gebeurt, krijgt de speler een rode parel en deze zijn 8 of 9 punten waard. De rest van het spel krijg je blauwe parels en die hebben maar een waarde van 3 of 4 punten.

En er is nog een reden waarom je toch al vroeg in het spel opdrachten wilt gaan vervullen. De eerste drie spelers die namelijk in alle vier de kleuren een opdracht hebben vervuld, krijgen een bonusfiche en hoe eerder je dit scoort hoe meer punten het waard is. Er is alleen een catch. Je mag maar in twee kleuren opdrachten vervullen. Zodra je dus een derde kleur opdracht wilt gaan uitvoeren, moet je kiezen welk van de twee eerder gespeelde kleuren je opgeeft. Deze kleur draak mag je de rest van het spel dan niet meer verzamelen.

Het spel is afgelopen zodra er een bepaald aantal amuletten is afgemaakt. De spelers tellen dan de waarde van hun amuletdelen,  parels, bonusfiches en eventuele eieren (die krijg je soms ook als beloning) bij elkaar op en wie de meeste punten heeft wint het spel.

Als je het spel een paar keer gespeeld hebt, dan kan je voor variatie met de zogenaamde toverkisten gaan spelen. Ieder speltrek je dan één van de zes toverkisttegels. Deze tegels veranderen de regels van het spel een klein beetje, waardoor ieder spel net anders wordt.

…en de waardering

Drakenherders is een geslaagd familiespel. Het heeft meer om het lijf dan ik in eerste instantie dacht. Je wilt echt graag sparen voor de dure opdrachten, maar ondertussen lonken de dure parels en de bonus voor als je alle kleuren opdrachten hebt vervuld. Het spel is bovendien afgelopen als er een bepaald aantal amuletten af is, dus jij kan wel lekker gaan sparen voor de dikke amuletten, maar als de andere spelers van het begin af aan amuletten gaan bouwen, dan is het spel misschien al afgelopen voor jij je slag kan slaan. Je moet dus op zoek naar de balans tussen het scoren van de rode parels en bonusfiches en toch ook sparen voor de dikke opdrachten. Het spel ziet er mooi verzorgd uit (laat dat maar aan Michael Menzel over). Voor fanatieke veelspelers is Drakenherders wat aan de lichte kant (al is het ook voor deze groep best een leuk tussendoortje voor een keertje), maar voor gezinnen is dit echt een meer dan prima kaartspel.