Geplaatst door Gisteren (zaterdag 17 mei 2008) stond de voorjaarsbeurs van ducosim op het programma. Nadat we (ik en Niek) vlot naar Utrecht waren gereden, bleek in Utrecht rijden een grote opgave te zijn doordat de straten waar wij normaal langs reden allemaal helemaal open lagen. Uiteindelijk wisten we met meer geluk dan wijsheid een parkeergarage van Hoog Catherijne te bereiken en zijn we daar maar gaan staan en hebben we het laatste stukje gelopen.
Onze eerste stop was de bring & buy stand om een flinke stapel spellen in te leveren om weer wat kastruimte te creëren voor nieuwe spellen. Daarna hebben we een rondje door de zaal gelopen en een plekje gezocht om een spel te doen. We begonnen met het voor mij onbekend abstract tweepersoonsspel dat Karo heet. Het was de bedoeling om jouw speelstukken zo snel mogelijk aan de andere kant van het bord te krijgen. Meestal wint Niek dit soort spellen, maar dit keer lukt het mij. Het was wel een aardig spelletje, maar er zijn al zo veel van dit soort abstracte spellen. Ik vond het spel niet echt iets nieuws toevoegen en dus hielden we het na één potje wel voor gezien.
De lunchtijd was inmiddels aangebroken en dus kochten we wat te drinken en een paar broodjes. Nadat we die in een rustig hoekje hadden opgegeten, gingen we een kijkje nemen bij The Gamemaster. De tafel met Koe zoekt Boer was toevallig leeg dus we konden zo aanschuiven. The Gamemaster himself (Hans van Tol) stond toen we aan kwamen lopen net met Ronald van Spelmagazijn.nl te praten en dus schoof Ronald ook aan. Net toen Hans aan de uitleg begon schoof nog een vijfde speler aan. Koe zoek Boer is een simpel kaartspelletje waarin actiekaarten de dienst uitmaken. Iedereen heeft drie koeienkaarten, waarvan 2 kaarten op verdrietig (minpunten) en 1 op gelukkig (pluspunten) liggen. Er liggen drie kaarten open en iedere beurt mag je één kaart hiervan kiezen (of de bovenste kaart van de trekstapel). Je voert dan de actie uit die op deze kaart staat. Er zijn acties waar de koeien heel blij van worden (bezoekje van de boerin of een mooie stier) en andere waar ze juist weer van terugzakken in hun depressie (regen). Na de uitleg had ik zo mijn twijfels over of ik het wel een leuk spel zou gaan vinden (het klonk wel heel willekeurig allemaal), maar ik werd verrast! Het spel speelde lekker vlot weg en we hadden veel lol. Het spel is gewoon een simpel, luchtig spelletje waarbij je elkaar lekker een beetje dwars kan zitten. Terwijl we speelden was er nog een meisje aangeschoven en ze had meegekeken. Na ons eerste potje hebben we het spel ook nog met haar gedaan en wederom viel het spel in de smaak.
Vervolgens liepen we even langs de uitgever van Senet om te vertellen van onze ontdekking van het Ur-bord in het British Museum (zie mijn blogje over onze vakantie in Londen). Daarna vertelde het uitgevers-echtpaar dat ze nu bezig zijn met een Indiaas spel Pachisi genaamd. Dit is een soort mens-erger-je-niet-achtig spel dat je in koppels kan spelen. Je moet net als bij het gewone mens-erger-je-niet proberen om met je pion zo snel mogelijk het bord rond te lopen en je pionnen weer veilig thuis te krijgen. Dobbelen doe je met kleine schelpjes (kaurischelpen) en dit dobbelde tot mijn verbazing best lekker. Het leuke is dat je groepjes van jouw pionnen én die van je partner mag maken (tot maximaal 4 pionnen aan toe) en je deze groepjes vervolgens als één geheel mag verplaatsen. Het risico is wel dat als zo’n groepje geslagen wordt, ze ook echt alle vier helemaal terug naar het begin moeten. Zodra een speler al zijn pionnen binnen heeft, mag hij zijn maat gaan helpen met lopen. Ik ging als een speer en had als eerste mijn pionnen binnen. Maar helaas had mijn maat wat minder geluk met het gooien, wat bovendien nog versterkt werd doordat Niek zo vriendelijk was om zijn dobbelstenen meerdere keren te slaan (al moet ik bekennen dat mijn maat een keer een groepje van alle vier de pionnen van Niek had geslagen). Uiteindelijk verloren mijn maat en ik dus toch van het andere team. Maar we hadden ons prima vermaakt.
Hierna liepen we nog een rondje door de zaal heen. We zagen nergens een leeg tafeltje waar we wel aan wilden schuiven en dus besloten we huiswaarts te gaan. Onze laatste stop werd dus weer de Bring & Buy stand. Acht van de negentien spellen die we hadden ingeleverd waren verkocht. Onder de niet verkochte spellen zaten een aantal kinderspellen, dus de tussen conclusie is dat Ducosim-bezoekers niet geïnteresseerd zijn in deze spellen. Maar we waren niet ontevreden met het verkoopresultaat.
Gelukkig was het makkelijker om Utrecht uit te komen dan om in te komen en daardoor ging de terugweg een stuk vlotter dan de heenweg. We hadden een leuke middag gehad en gingen met minder spellen naar huis dan waarmee we waren gekomen.