Tja, februari is alweer ruim een week onderweg, dus ben ik erg laat met het maandoverzicht van december 2012. Een erg spannende maand was het ook niet: 60 potjes verdeeld over 29 verschillende spellen, waarvan er één nieuw was: Trajan. En dat is dan automatisch het leukste nieuwe spel van de maand.
En was het leuk? Om maar met de deur in huis te vallen: Trajan is een onvervalste JASE, oftewel de zoveelste zielloze euro. Daar worden de de laatste jaren mee doodgegooid en Stefan Feld is de onbetwiste koning van het genre. Nu ben ik niet iemand die zweert bij aansprekende thema’s, dus sommige zielloze euro’s vind ik nog best te pruimen. Zo valt Hawaii voor mij net aan de goede kant van de scheidslijn, maar is Het Dorp een goed substituut voor slaappillen. Trajan viel na het eerste potje daar een beetje tussenin: ik weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Het is natuurlijk weer een reuze knappe puntenoptimalisatiespreadsheet, maar ik slaag er niet in hier een overkoepelend spel in te herkennen. Eerder zijn het zes losstaande minispelletjes, die je afzonderlijk best had kunnen weglaten of vervangen door iets anders. Dat maakt het ook een onoverzichtelijk spel: de eerste keer deed ik maar wat en richtte me op twee à drie van de minispellen. En verloor kansloos. Inmiddels is het kwartje wat meer gevallen, maar sterke liefde zal ik voor dit spel waarschijnlijk niet gaan voelen. Het bevestigt in ieder geval mijn huidige houding ten aanzien van Feld: eerst spelen voor ik zo’n spel koop.
Van mijn kastdochterproject speelde ik slechts een titel en dat was Capitol. Dit is een oud meerderhedenspel van Alan Moon en destijds vaste partner Aaron Weissblum. Was best leuk om te doen, maar ik zou het waarschijnlijk niet missen in de collectie. In het genre zijn China/K&K, El Grande en San Marco toch stuk voor stuk leukere alternatieven.
ai, ai, Trajan is echt een juweeltje. Heeft wel een leercurve. En toch vriendelijk: er zijn geen slechte acties om te doen. Alleen maar goede en nog betere. De mogelijkheden zijn in het begin overweldigend en het heel lastig om er veel lijn in te ontdekken. Vooral veel afkijken bij de ervaren spelers en er nog eens een nachtje over nadenken. Daarna nog een paar kansen geven. Dat mancala wiel en de verschillende puntenmotortjes die je daarmee kunt opzetten, zijn geweldig. Misschien wel het pittigste spel dat ik in huis heb. Briljant.