Geplaatst door Het is alweer heerlijk voorjaar, wie denkt er dan nog aan die donkere februaridagen? Ik, want op de valreep schrijf ik dan toch een indruk van de spellen die ik zoal speelde in die maand. De laatste dag van februari stond in het teken van coöperatieve spellen: een hele dag met gelijkgestemde zielen samen de wereld redden of engerds verslaan.
In februari was diversiteit weer belangrijker dan kwantiteit, want ik speelde 44 keer een spel, verdeeld over 28 verschillende spellen. Daaronder vier nieuwe, waarvan er drie zeker de moeite waard waren. De leukste kiezen was lastig, maar ik ga toch voor Helvetia.
Helvetia is een aardige werkverschaffer, waarbij je op twee manieren acties kiest. Met schijfjes kies je acties, waarvoor je weer familieleden nodig hebt om gebouwen in je dorp te activeren. Het aardige is dat je voor het krijgen van meer familieleden (‘kinderen’) huwelijken moet sluiten met familieleden van andere spelers. Flink uithuwelijken dus, leve de import. Van inteelt moeten ze in deze dorpjes niks hebben. Dat zorgt soms voor een aardig gepuzzel over met wie je liever trouwt en in welk gebouw van de anderen je familieleden dan terecht komen. De eerste keer is dat wat overzichtelijk, maar ik kan me voorstellen dat dat met een paar potjes wel went. Wat mij betreft mogen die er wel komen.
Andere nieuwe spellen, van leukst naar minst leuk:
The Hobbit: The Desolation of Smaug: net als zijn voorganger coöperatief yahtzee. Ik houd daar wel van. Niet zo snijdend spannend als grote broer In de Ban van de Ring, maar toch een aansprekende coöp zonder al teveel poespas.
City Tycoon: een leuk tegellegspel waarbij je een stad moet maken met gebouwen (tegels) die steeds beter worden naarmate het spel vordert. De stad maak je samen en je kunt elkaar dus in de weg liggen, maar ik heb de indruk dat je vooral in je eigen hoekje actief zult zijn. Dat is op zich geen bezwaar, want optimaliseren en lekker combinaties puzzelen kan in zo’n spel heel aangenaam zijn.
Spexxx: nog een spel dat schatplichtig is aan yahtzee, nu met een tweede dimensie. Met dobbelsteenworpen (vooral variaties op full house en de straatjes) claim je plekken op het bord en hoe meer plekken op rij je hebt, des te meer punten. Wel OK voor af en toe, maar mijn medespelers waren minder enthousiast. Het is dus lastig op tafel te krijgen.
Kastdochters kwamen er natuurlijk ook weer aan tafel. Van sommige was ik verbaasd dat ik ze al zo lang niet gespeeld had.
Hacienda (2009 voor het laatst gespeeld): nog steeds een puik bordspel. In mijn herinnering werden er vooral veel dierenkaarten gespeeld, nu werd land veel meer ontwikkeld. Er werd zelfs meerdere keren een hacienda of water aangelegd. Uiteindelijk zat iedereen qua score erg dicht bij elkaar. Doodzonde dat de iOS-versie alleen geschikt is om solo te spelen en niet online tegen anderen. Ik speel het daarom nooit digitaal.
Take 5! (2010): dit vlotte kaartspel was onverdiend zo lang ongespeeld gebleven. Ik weet nu dat mijn kinderen dit moeiteloos kunnen spelen, dus hopelijk komt dit weer veel vaker op tafel.
Vorsten van Florence (2010): schande schande, schande. Een top-10 spel, en dan zo lang niet spelen! Ik werd daarvoor direct gestraft, want ik eindigde kansloos derde, ver verwijderd van de eerste plaats.