Gespeeld in juni

Geplaatst door

Juni was een diverse maand: in totaal speelde ik 41 verschillende spellen 75 keer. Slechts een daarvan kwam vaker dan drie keer op tafel (ik heb het natuurlijk over Dominion). Over nieuwe spellen had ik niet te klagen: zeven in totaal en daar zat niet één slechte bij. Tot mijn verrassing zijn de leukste drie allemaal werkverschaffers, een genre waarvan ik dacht dat ik het nu wel zo’n beetje gezien had. Wat ze gemeen hebben is dat ze allemaal lekker vlot spelen, niet teveel fratsen hebben en toch fris voelen. Stenen Tijdperk krijgt concurrentie!

De leukste nieuwe werkverschaffer van deze maand was Lords of Waterdeep. Deze ben ik al vaak tegengekomen op leukste-nieuwe-spel-van-de-maand-lijstjes en nu dus hier. De D&D-setting en de cheesy illustratie op de doos doen hun best om de indruk te wekken dat je hier te maken hebt met een heus fantasyspel, maar het spelidee is zo euro als het maar zijn kan. Het is nog het beste te omschrijven als Caylus-light. Hier zijn de spelers de machthebbers in de stad Waterdeep en huren ze avonturiers in om allerlei queestes te vervullen. Afhankelijk van het aantal spelers heb je een aantal pionnen beschikbaar om acties te kiezen. Met die acties kun je grondstoffen -sorry, avonturiers- nemen, opdrachten pakken, gebouwen maken, enzovoort. Voor iedereen die wel eens een werkverschaffer heeft gedaan is uitleg nauwelijks nodig, zo simpel is het. Het enige aspect dat je in werkverschaffers (en andere eurospellen) minder aantreft maar juist meer bij amerispellen zijn de intrigekaarten waarmee je je spelers af en toe een milde hak kunt zetten. Ik vond dit een verfrissende werkverschaffer. Het biedt weinig nieuws, maar als geheel werkt het erg goed en het thema is ook weer eens wat anders. Dit lijkt me een spel dat liefhebbers van Stenen Tijdperk ook wel kunnen waarderen. Ik heb mezelf op een streng dieet gezet wat betreft spellen kopen, maar hier zou ik een uitzondering voor kunnen maken.

Andere nieuwe spellen, van leuk naar minder leuk:

Lancaster: Nog een werkverschaffer, maar een met directere interactie dan we in dit genre gewend zijn. Hier beperkt die zich eens niet tot het inpikken van acties die anderen ook wilden. Met sterkere ridders kun je anderen ook gewoon wegsturen bij die acties. Lancaster speelt heel soepel weg (en is ook nauwelijks complexer dan iets als Stenen Tijdperk, toch wel de standaard op het gebied van toegankelijke werkverschaffers), maar lokt helaas ook wat meer keuzeverlamming bij de spelers uit. Normaal heb ik daar niet zo’n last van, maar hier overkwam het me toch een paar keer.

Ninjato: En ja, ook deze werkverschaffer deed me erg aan Stenen Tijdperk denken, tot en met de kaarten die aan het einde vette bonuspunten op kunnen leveren. Nieuw hier was het ‘push your luck’ mechanisme bij het roven van de schatten. Leuk, al hoef ik het niet direct aan te schaffen. Dit lijkt me namelijk juist minder leuk met twee spelers en dan valt een spel al snel af.

Giro Galoppo: Een kinderspel waar ik wel eens over heb gedacht om het aan te schaffen. Het is inderdaad erg leuk, maar inmiddels zijn mijn kinderen zo oud dat ik liever familiespellen met ze probeer (overigens met wisselend succes) dan iets dat toch vooral een kinderspel is.

Tricky Bid: Een slagenspel dat zowaar geschikt is voor twee. Mijn potje was met drie spelers. Het afwegen of je je hoge kaarten moet inzetten om een slag te halen of juist om punten te scoren vond ik erg leuk. Mijn medespelers waren helaas minder enthousiast vanwege het vermeende gebrek aan controle.

51st State: Hier was ik al een tijdje benieuwd naar vanwege de vergelijkingen met Race. Net als Race is het een combo-kaartspel met iconen die enige gewenning vereisen. Helaas is het spelverloop wel wat moeizamer. Je hebt eigenlijk voortdurend te weinig kaarten om iets leuks te kunnen en weinig mogelijkheden om aan meer kaarten te komen. Mijn beide potjes duurden beide langer dan een uur en dat is voor dit type spel eigenlijk te lang. Ik wil het nog wel een paar keer spelen om te zien of we met ervaring binnen het halfuur kunnen komen.

Maffiosi: Een chaotisch maar toch wel grappig familiespel van Hasbro. Heeft een hoge ‘pak aan!’-factor, maar dat past ook wel weer in het thema. Met het juiste publiek best te pruimen.

Ook kwamen er weer twee (te) lang niet gespeelde spellen op tafel:

Die Sieben Siegel (2004): Over dit slagenspel was ik destijds gek genoeg nooit zo enthousiast. Vreemd; de nieuwe titel ‘Wizard Extreme’ is wel op zijn plaats. Dit is een wat complexere boerenbridgevariant met hoge naaifactor. Dit spel beviel goed genoeg om direct een tweede potje te doen. Dat gebeurt normaal alleen met spellen als ze Dominion, Race for the Galaxy of Glory to Rome heten.

Genoa (2006): nog steeds een puik onderhandelingsspel en nog steeds een stevige zit. Pas halverwege kwam ik op het idee om eens iets anders te bieden dan alleen geld bij het onderhandelen over de bestemming van de handelaar. Daar wordt het spel wel een stuk leuker van. Je moet hier een beetje pittig onderhandelen en de vaart erin houden, anders valt het spel wel een beetje dood. Ervaring helpt daarbij denk ik, dus ik hoop het snel weer eens te kunnen doen.

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *