Geplaatst door Het record aantal gespeelde spellen van april hield niet lang stand. Dankzij één enkel spel ging ik daar in mei ruimschoots overheen. Zonder dat spel was het een vrij gemiddelde maand, waarin ik maar weinig spellen vaker dan een keer deed. Daar staan 13 spellen tegenover die ik deze maand voor het eerst deed.
71x Finito!
10x Tai Pan, Boomgaardje
4x Appels en Peren, Pyramid
2x Kikeriki, Geharrewar in de Sushi-bar
Leukste nieuwe spel van de maand: Finito
Tja, kan ik iets anders aanwijzen dat ik in de eerste week al 50 keer gespeeld had? Erg verslaven, zoals ik al eerder opmerkte. Dit is het eerste spel waarvan ik ooit gezien heb dat mijn schoonouders het uit zichzelf pakten en gingen spelen, zonder mij erbij.
Andere spellen die nieuw voor mij waren in mei:
–Boomgaardje, een cadeautje voor Elin, die deze maand 3 werd. Spellen die voor zowel een 3-jarige als een volwassene leuk zijn om te spelen moet je koesteren.
–Pyramid: een leuke variant van Scotland Yard, waarbij de schatzoekers (‘detectives’) ook nog eens op een individuele overwinning uit zijn. Leuk voor kinderen vanaf een jaar of 8.
–Alea Iacta Est: een aardig dobbelspelletje dat vooral draait om meederheden. Deed me niet alleen vanwege het (vrij magere) thema denken aan Circus Maximus, van dezelfde (co-)auteur. Niet zo leuk als veel van de andere recente dobbelspellen (Roll Through the Ages, Sushi-bar), maar leuk genoeg.
–Bombay: zogenaamd een SdJ-kandidaat van Ystari, maar eigenlijk een matige tegenvaller. Net zo abstract en warrig als veel andere Ystari-spellen, maar zonder de veelzijdigheid of diepgang om dat goed te maken. Je kunt van Spiel des Jahres-winnaars zeggen wat je wilt, maar niet dat ze minder leuk zijn dan Bombay.
–Kolonisten van Catan junior: veel meer dan Carcassonne Junior een versimpelde versie van het basisspel. Voor jonge kinderen te hoog gegrepen, oudere zijn al bijna toe aan het gewone spel. De tijd ertussenin zou ik liever overbruggen met iets anders.
–Hochstapler: Bluff met kaarten. Echt. Ooit heb ik ergens gelezen dat Knizia vrijwel nooit spellen van anderen speelt. Had hij Bluff gekend, dan had hij dit waarschijnlijk niet uit willen brengen. Ik geef Kosmos dus maar de schuld. Maar Bluff is een leuk dobbelspelletje, dus met een kaartversie kan er niet veel misgaan. Heeft wel weer zo’n typische Knizia-twist, waarvan ik na een potje nog niet kan beoordelen hoeveel impact die heeft.
–Krakow 1325 AD: de runner-up voor leukste spel van de maand. Een meerderhedenspel voor teams, maar waarbij er uiteindelijk toch maar een winnaar is. Het spelen van kaarten wordt bijna overal vergeleken met een slagenspel, maar waarom is mij volstrekt onduidelijk. Of het moet zijn dat de speler met de hoogste kaart van het winnende team in de volgende ronde als eerste een kaart mag spelen (‘uitkomen’). Bij een echt slagenspel komt wel meer kijken. Maar slagenspel of niet, het spelen van kaarten is subtiel en gewiekst genoeg om dit tot een intrigerend spel te maken. Jammer dat het alleen met 4 kan.
–Labyrinth – Het duel: als je schuifpuzzels nog kent die in de jaren 80 zo populair waren, dan weet je hoe dit spel werkt. Meer puzzel dan spel dus. Misschien iets voor liefhebbers van Set enzo, ik speel liever een spel waarbij er wat te kiezen valt.
–Gepakt & Gezakt: innovatief spel met leuke ideeën, die alleen niet helemaal uit de verf komen. Het graaien van kaarten doet me teveel denken aan Factory Fun, en werkt bovendien niet helemaal goed. En de gunsten van Vrouwe Fortuna zijn wel erg belangrijk. Maar ach, het is kort en origineel genoeg om af en toe te spelen.
–Small World: Vinci met bijgewerkte regels en vormgeving. Vinci vond ik leuk (ik moet toch eens die recensie schrijven) en Small World is niet wezenlijk anders. Het heeft een paar voordelen, waarvan de vormgeving het meest opvalt. Belangrijker zijn de verschillende borden voor verschillende spelersaantallen, waardoor je elkaar altijd op gelijke mate in de weg zit. Bij Vinci was het verschil tussen een spel met 3 of 5/6 wel erg groot. Nadelen zijn de beperktere combinatiemogelijkheden en het feit dat de scores geheim zijn. Bij Vinci kon je tenminste nog de echte leider aanvallen, hierbij alleen de speler die je ervan verdenkt op kop te liggen. Die zal dat natuurlijk altijd ontkennen, en dus gaat diplomatie een grotere rol spelen.
–Valdora: in tegenstelling tot Bombay haalde dit wel de lijst met aanbevolen spellen van de SdJ, en ik snap waarom. Hier maak je tenminste nog echte keuzes en is het plannen van een goede route van levensbelang. Nog steeds vrij abstract, maar ach, hoe erg is dat?
–Wie Verhext!: hmm, nieuw in de top-100 he? Ik vond mijn ene potje leuk, maar was nog niet zwaar onder de indruk. Misschien dat ik het eens met minder dan vijf moet spelen. Nu was het echt ijdele hoop om als enige een bepaalde kaart te selecteren (voor mij dan, maar ik werd laatste).