2-5 spelers
90 minuten
Auteur: Gregory Daigle
Uitgever:
999 games
(2012)
Het spel …
Gefeliciteerd! Je bent tot burgemeester van een Hawaïaans dorp gekozen. De burgers in jouw dorp rekenen er op dat je het dorp tot grote bloei zult brengen door huizen te bouwen, bomen te planten en nieuwe inwoners naar het dorp te lokken. Het doel van het spel is om er voor te zorgen dat jouw dorp aantrekkelijker is dan alle andere dorpen.
Hawaï bestaat uit verschillende rondes waarin je uit winkelen wordt gestuurd om je dorp te verbeteren. Op een speelbordje staan de verschillende zaken waar je geld aan kan uitgeven afgebeeld, zoals bomen, huisjes, godenbeelden, hula-danseressen, surf-dudes, etc . Je begint aan de rand van het bordje en moet betalen met voetjes om naar een tegel toe te gaan waar iets ligt wat je wilt hebben (ieder stapje kost een voetje). Vervolgens moet je met schelpjes je aankoop afrekenen. Je krijgt nog een “bon” (een rond fiche met de prijs) mee, die je goed moet bewaren omdat aan het eind van elke ronde bonuspunten te verdienen zijn voor wie het meeste heeft uitgegeven. Tijdens het spel kan je ook nog cocosnoten verkrijgen, die je kan inzetten als joker in plaats van voetjes of schelpjes.
Na iedere ronde krijg je van de locale uitkeringsinstantie nieuwe voetjes en schelpjes voor de volgende ronde. Daarnaast leveren (sommige) gebouwen en bomen die je tijdens het spel gekocht hebt, ook extra inkomsten op (voetjes, schelpjes of cocosnoten).
Na vijf rondes is het spel afgelopen en worden de dorpen gewaardeerd. Hula-danseressen leveren bijvoorbeeld 1 punt op voor ieder element in het dorp waar ze zitten, sommige goden leveren punten op voor het aantal vruchtenbomen dat je hebt en sommige gebouwen zijn een vast aantal punten waard. De speler die de meeste punten heeft wint het spel.
… en de waardering
Hawaï mag dan in een fleurige doos zitten met prachtig spelmateriaal, het spel zelf is een gortdroge maximalisatie-puzzel. Je moet de balans vinden tussen het bouwen van zaken waarmee je tijdens het spel extra grondstoffen krijgt (extra voetjes, schelpen of cocosnoten) en zaken waar je uiteindelijk punten mee scoort. Omdat alles maar beperkt verkrijgbaar is (en de prijzen fluctueren), moet je bovendien in de gaten houden wat je tegenstanders willen hebben en dus beslissen in welke volgorde je gaat proberen de door jou begeerde fiches te kopen.
Het spel speelt verder best soepel en aangenaam weg, maar ik heb me geen moment in tropische sferen gewaand. En dat vind ik toch jammer. Ik houd van spellen waarbij je in het thema kan kruipen en het spelverloop beschreven kan worden in een verhaal. Dit lukt me niet bij Hawaï, hoe lekker de surf-dudes ook zijn. Hawaï is daarom wat mij betreft te veel “Just Another Soulless Euro” om een hoge waardering te krijgen. Het is een degelijk spel, dat ik best nog een keer wil doen, maar liever speel ik een spel met meer sfeer.