Hellas

Het spel …

Met boten er op uit trekken om land te ontdekken, legers inzetten, met kaarten onverwachte trucs uithalen: eindelijk weer een spel voor twee waar een echte strijd moet worden gevoerd. Landjepik in een jasje van de Griekse oudheid.

De Griekse eilanden zijn aan het begin van het spel nog niet helemaal ontdekt. Iedere speler begint met vier tegels met daarop een stuk land, een leger en een boot. Als een speler aan de beurt is kan er gekozen worden uit drie handelingen. Je kunt je bestaande gebieden versterken met extra boten of legers of door extra actiekaarten te pakken. Je mag drie versterkingen doen. Je kunt dus naar eigen inzicht boten, mankracht of actiekaarten kiezen. Als een speler de meeste tempelcomplexen in zijn bezit heeft mag deze speler vier versterkingen doen. Naast versterken kan je er op uit trekken om nieuw land te ontdekken: je draait een tegel om en moet hem ergens aanleggen waar je de meeste boten in de aangrenzende wateren hebt. Kan dit nergens dan moet je de tegel weg leggen en heb je je beurt verspeeld.

De derde mogelijke handeling is het aanvallen van je tegenstander. Een aanval over land is makkelijker dan een aanval over zee. Buren overwin je al als je evenveel legers hebt als het slachtoffer. Bij aanval over zee moet je minstens 1 leger meer hebben dan de verdedigende stad. De verdediger verliest zijn stad, manschappen en boten. De overwinnaar mag evenveel boten bij de stad zetten als dat er verjaagd zijn. Tijdens een aanval kunnen er zowel door de aanvaller als door de verdediger kaarten gespeeld worden die invloed hebben op het verloop van de strijd. Dit is dus altijd een risico van de aanvaller. Een aanval is daarmee nooit van tevoren een gewonnen zaak. Wint de verdedigende stad dan is de aanvaller zijn legers kwijt die de stad hebben aangevallen. De beurt is ook voorbij.

De actiekaarten spelen dus een redelijk grote rol in het spel. Niet alleen tijdens gevechten maar ook tijdens andere handelingen in het spel kunnen de kaarten grote invloed hebben. Dit is niet storend omdat iedereen aan kaarten kan komen en de kaarten meerdere keren voor komen. Het is niet zo dat een speler de winnende kaart kan pakken. Bovendien ken je na een aantal keren spelen de kaarten en weet je waar je rekening mee moet houden. Het spel is afgelopen als één speler tien steden in zijn bezit heeft.

… en de waardering

Door de actiekaarten lijkt het of er veel kleine regeltjes zijn en de geluksfactor hoog is. Dit is echter niet zo. De kaarten leer je snel genoeg kennen en hebben juist een toegevoegde waarde aan het spel. Het maakt een aanval extra spannend en minder voorspelbaar. Natuurlijk zit er een geluksfactor in maar die is niet hoger dan de dobbelstenen bij Risk. Conquistador is duidelijk ook een inspiratiebron geweest maar aan Risk doet Hellas me nog het meest denken. De sfeer en spanning voor een aanval is bij beide spellen vergelijkbaar. Een geslaagde tweepersoonsvariant.