3-5 spelers
20-30 minuten
Auteur: Joe M. Huber
Uitgever:
Face 2 Face Games (2004)
Het spel …
Een hoorntje met heerlijke bolletjes roomijs; op een zomerse dag staan mensen in de rij voor de ijscoman om hun bestellingen te plaatsen. In dit spel moet je proberen in vier dagen zoveel mogelijk van deze bestellingen te maken. Iedere dag is een ronde van het spel. De eerste dag krijgt iedereen 2 bakken roomijs in de vorm van een kaartje. Eén daarvan ligt open, en eentje is dicht. Vervolgens worden de bestellingen van de ijsjes gemaakt. De speler die aan de beurt is mag kiezen of hij een nieuw ijsje bestelt door een bolletje op een leeg hoorntje te leggen of dat hij een tweede, derde of vierde bolletje aan een bestelling toevoegt. Meer dan vier bolletjes per ijsje mag niet.
Als alle bolletjes van die ronde op zijn kunnen de ijsjes gemaakt worden. Alle spelers leggen hun geheime ijssmaak nu open. Om de beurt mogen de spelers een ijsje maken. Als er bestellingen liggen die jij met je smaken precies kan maken, dan moet je die ijsjes als eerste pakken. Zijn die perfecte bestellingen er niet, dan mag je ijsjes pakken waarvan je èèn smaak niet hebt (deze bolletjes moet je dan wel van de bestelling af halen) . Dit hoef je niet te doen! Je mag er ook voor kiezen om een nieuwe ijsbak te pakken. Dit gaat net zolang door totdat alle ijsjes gemaakt zijn. Alle bakken die voor minstens èèn bolletje gebruikt zijn moeten weggegooid worden. Alleen de bakken waar het deksel op is gebleven mogen voor de volgende ronde blijven staan. Alle spelers tellen de bolletjes die ze deze ronde verkocht hebben er krijgen daar punten voor. Iedere ronde krijg je een dichte bak er bij. Wie na vier ronden het meeste ijs heeft verkocht is de beste ijscoman.
… en de waardering
Het thema is natuurlijk erg leuk en ook behoorlijk goed uitgewerkt. Een literbak ijs waaruit je een onbeperkt aantal bolletjes kan scheppen zou ik ook wel willen! Vier ronden is wel een beetje te lang voor een luchtig spel als dit. Het wordt een beetje saai na een tijdje. Om goed te kunnen scoren heb je veel verschillende bakken nodig. Als de ‘perfecte ijsjes’ op zijn gaan de meeste spelers dan ook voor extra bakken, zodat er in de volgende ronde goed verdiend kan worden. De geluksfactor bij het trekken van de bakken is vrij hoog. Met een beetje mazzel heb je een hele rij bakken liggen voordat je weer verplicht wordt een ijsje te maken. Om het spel wat sneller te maken zou je het aantal ronden, of het aantal bolletjes per ronde in kunnen perken. Met de originele spelregels is ice cream helaas net te langdradig.
Ik vind de doos van Icecream helaas leuker dan het spel. Het vrolijke, zomerse gevoel dat de doos oproept, ben je na één rondje spelen wel kwijt omdat het spel te veel een herhaling van dezelfde acties is en daardoor nogal saai wordt. Je bent te afhankelijk van het geluk dat je kan hebben bij het trekken van de ijsbakkaarten om je het gevoel te geven dat je heel veel invloed hebt op het eindresultaat.