Jaaroverzicht 2016 (Peter Hein)

Geplaatst door

2016 was in veel opzichten misschien een jaar om snel te vergeten. Maar hier blik ik alleen terug op de spellen die ik speelde. Dan is er maar één conclusie mogelijk: 2016 was een jaar om in te lijsten. Dat betekent niet dat ik al mijn voornemens gehaald heb. De klassiekers kwamen te weinig op tafel en mijn geliefde Race for the Galaxy bleef steken op 10 potjes. De 500 is dus niet gehaald.

Maar dat woog niet op tegen de grote diversiteit aan spellen die ik gespeeld heb, bijna 250 verschillende titels. En mijn belangrijkste voornemen heb ik gehaald: van alle spellen in mijn verzameling heb ik bijna twee derde gespeeld, een absoluut record.

Natuurlijk kwamen er ook weer nieuwe spellen op tafel. De meeste waren prima, sommige matig, maar echte tegenvallers zaten er niet bij. Dat komt vooral doordat er weinig spellen waren waar ik erg hoge verwachtingen van had. Als een spel al niet mijn ding was, zoals het Hoogspanning kaartspel, dan wist ik meestal wat me te wachten stond.

Van de leukste nieuwe spellen licht ik er een paar uit.

Codenames Pictures is nauwelijks een nieuw spel te noemen. De regels zijn gelijk aan die van Codenames, maar nu zijn de woorden vervangen door plaatjes. Na mijn eerste potjes op het Spellenspektakel was ik dan ook sceptisch: leuk hoor, maar waarom aanschaffen als je Codenames al hebt? Wat later ging ik toch overstag (een goddelijke ingeving?). Daar heb ik geen spijt van gekregen. In krap een maand tijd werd dit mijn op één na meest gespeelde spel van 2016. Alleen Codenames speelde ik vaker. Dat zegt iets over mijn enthousiasme. Het mooie van het concept is dat je het met iedereen kunt spelen, een uitleg vrijwel niet nodig is en het altijd en overal kan. De plaatjes zorgen toch voor een wezenlijk verschil: voor Codenames is een zeker taalgevoel erg handig, hier helpt een sterk visuele fantasie goed. Het is ook nog eens goed te spelen met kinderen die nog niet zo goed lezen of dyslectisch zijn. Ook ligt het niet helemaal aan mij: iedereen met wie ik dit speel vindt het een ontzettend leuk spel. Ik ken zelfs iemand voor wie spellen soms een verplicht nummer zijn, maar die Codenames Pictures op de verlanglijst heeft gezet.

Heel ander materiaal is Terraforming Mars. Ik heb het al een paar jaar helemaal gehad met het laatste nieuwe vette spel onder spelliefhebbers, vol met toeters en bellen en een opgeblazen speelduur. Niet zelden is iedereen ze na een paar jaar weer vergeten en wacht ons de volgende hype. Terraforming Mars leek me zo’n spel, dus niet iets waar ik naar uitkeek. Maar zoals een spel waar je veel van verwacht kan tegenvallen, kan een spel waar je niks van verwacht enorm meevallen. Of sterker: gewoon echt goed blijken.
Niet dat ik me helemaal vergiste. Terraforming Mars zit gewoon tjokvol regeltjes en systeempjes. Met ruim twee uur (reken voor de eerste potjes zeker op drie) is het niet kort te noemen.
Maar je krijgt er veel voor terug. Beleving is het toverwoord. Veel van die puntenbrijspellen, zoals Terra Mystica en de meeste spellen van Stefan Feld, blijven gortdroge en zielloze optimalisatiepuzzels. Terraforming Mars vertelt een verhaal, met een duidelijk begin, midden en eind. De talloze verschillende kaarten geven het spel veel thematische ondersteuning. Het voelde een beetje als een mix tussen Race for the Galaxy en Agricola. De kaarten sturen je strategie, maar de keuzes in het spelen van kaarten en het moment waarop zijn belangrijker dan het trekken van de juiste kaarten. Met alles valt iets te beginnen, maar je moet het wel goed aanpakken. Tussen het opbouwen van je motor door moet je nog wel een goede neus voor timing hebben. Soms moet je gewoon op de punten letten en die motor even laten voor wat het is.
Het grootste probleem bij dit spel is de vraag of ik het wil aanschaffen. Met het groepje waar ik zoiets het snelst op tafel krijg is het al in bezit. In een ander gezelschap zie ik het mezelf niet zo snel spelen. Maar je weet nooit hè. Gelukkig is het nog even niet beschikbaar, dus ik hoef nog geen keuze te maken.

De laatste titel is lekker conventioneel. First Class is een echt eurospel, dat je er zelfs van zou kunnen beschuldigen een zielloze puntenbrij te zijn. Misschien, maar het is er wel een van het bijzonder elegante soort. Beurten zijn lekker snel: kaartje kiezen en klaar. Na drie kaarten punten punten tellen. Je kunt First Class nog het beste omschrijven als Russian Railroads: het kaartspel. Dat vond ik al een van de leukste werkverschaffers in jaren. First Class biedt misschien minder mogelijkheden tot optimalisatiepuzzeltjes, maar speelt ontzettend lekker weg. En dan heb ik nog alleen maar de twee standaardmodules gespeeld. Nog genoeg te ontdekken dus.

Nog één laatste hoogtepuntje. Jaren lag het Dungeons & Dragons bordspel te verstoffen en -pieteren in de kast. Maar ik heb nu kinderen in een leeftijd waarop hun mogelijke enthousiasme voor dit type spel optimaal is. Dus ik trok de stoute schoenen aan en heb alle miniaturen (veertig in totaal) beschilderd. De dames waren natuurlijk getuige van dit proces, schilderden zelfs wat mee en werden zo al wat lekkerder gemaakt voor het spel zelf. Deze kerstvakantie kwam het er dan eindelijk van en begonnen we tijdens een druilerige middag met het eerste scenario. 24 uur later werd scenario 4 met de kleinst mogelijke marge succesvol afgerond en waren alle helden maar net in leven. Missie volbracht dus. Het schilderen zelf bleek een stuk leuker dan ik had gedacht en over het eindresultaat was ik niet eens heel ontevreden. BattleLore lijkt me een mooi volgend project. Eens zien hoever ik daar ik een jaar mee kom.

Over 2016 dus geen klachten op spellengebied. Wat mij betreft wordt 2017 er weer zo een. Vooral spellen blijven spelen die ik al heb, misschien iets minder kopen en zeker meer spellen weg doen. Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat voor titels er aan zitten te komen. Ik laat me tegen die tijd wel verrassen. Vervelen zal ik me niet. En anders heb ik nog genoeg spellen met onbeschilderde miniaturen.

Tot slot wil ik graag alle lezers van dit blog weer een spelrijk en gelukkig nieuwjaar toewensen. Ik kom je graag eens tegen aan de speeltafel.

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *