2-4 spelers (vanaf 8 jaar)
45 minuten
Auteur: Rüdiger Dorn
Uitgever: Queen Games (2018)
Het spel…
In Luxor zijn de spelers avonturiers die op zoek gaan naar de mummie van de farao in de tempel van Luxor. Geloof me, dan kun je lang zoeken. De mummies werden immers niet in de tempel bewaard, maar zijn in de Vallei der Koningen ten ruste gelegd. Een mooi verhaal hoeft gelukkig niet waar te zijn om toch een goed spel op te leveren.
De tempel van Luxor staat afgebeeld op het bord. De ingang van de tempel is aan de rand van het bord. Vanaf daar loopt het pad in een soort spiraalvorm naar het midden van het bord om daar te eindigen in de geheime kamer waar niet één maar zelfs twee farao-mummies liggen te wachten om ontdekt te worden. De spelers beginnen bij de ingang met twee avonturiers die klaar zijn om in de tempels schatten te gaan zoeken. Later in het spel kun je er nog maximaal drie avonturiers bijkrijgen.
Alle spelers trekken een hand van vijf kaarten waarop staat hoeveel stappen ze een avonturier mogen bewegen. Het bijzondere in dit spel is dat je de kaarten in je hand niet van volgorde mag veranderen. In je beurt moet je namelijk één van de twee buitenste kaarten spelen. Vervolgens trek je een nieuwe kaart en die stop je in het midden van je hand. De kaart die je op deze manier trekt, kun je dus op zijn vroegst over drie beurten spelen.
In de tempel liggen verschillende soorten tegels. Op de meeste plaatsen liggen schatten (vazen, standbeelden of juwelen). Op elke schat staat aangegeven hoeveel avonturiers er nodig zijn om de betreffende schat op te kunnen tillen. Als je met het juiste aantal avonturiers op een schat staat, dan pak je de tegel en leg je die voor je neer. Elke schat is een aantal punten waard, maar als je setjes verzamelt krijg je nog extra punten.
Verder zijn er gele Horus-tegels. Als je daar op eindigt dan mag je kiezen of je een sleutel wilt pakken (die heb je nodig om in de geheime kamer te komen) of een extra goede kaart wil trekken (waarmee je bijvoorbeeld meerdere avonturiers in één keer kunt bewegen of mag kiezen hoeveel stappen je zet). De derde soort tegels zijn de rode Osiris-tegels waarop een getal staat. Als je op zo’n tegel eindigt, dan zet je nog net zo veel extra stappen als het getal aangeeft. Als je sommige schatten pakt, dan staat daaronder een symbool dat aangeeft dat je er een nieuwe paarse Tempel-tegel moet neerleggen. Als een avonturier op zo’n tegel landt dan krijgt hij bijvoorbeeld een scarabee (dat levert punten op), een joker (voor de schatten), een speciale kaart of ontdekt hij een geheime tunnel waardoor je snel naar voren kunt sprinten.
Het spel is afgelopen zodra er twee avonturiers in de geheime kamer zijn aangekomen en daar de mummies hebben ontdekt. De ronde wordt dan uitgespeeld en de spelers krijgen punten voor hun gevonden mummies, schatten, scarabees en ongebruikte sleutels. En daarnaast krijgen ze punten voor de plaats waar hun avonturiers in de piramide staan. De geheime kamer levert natuurlijk de meeste punten op. Over het algemeen geldt: hoe verder je bent, hoe meer punten het oplevert. Maar de punten lopen niet gelijkmatig op waardoor het zo maar kan zijn dat een avonturier die al best ver in de piramide is, toch geen punten oplevert. De speler die de meeste punten heeft, wint het spel.
…en de waardering
Luxor is een erg leuk familiespel met een aansprekend thema dat lekker vlot wegspeelt. De regels zijn simpel: speel een kaart, verplaats je avonturier(s), pak wat je pakken mag en vul je hand aan. Beurten gaan daardoor lekker snel. Het is een leuke vondst dat je verplicht bent om altijd één van de buitenste kaarten in je hand te spelen. Het is daardoor een leuke uitdaging om te bedenken hoe je je kaarten zo gaat spelen dat je avonturiers daar komen waar je ze wilt hebben. Zo is het lastiger dan je denkt om meerdere avonturiers op dezelfde schat te laten landen. Het is verder leuk dat het zowel loont om veel schatten op te rapen, als dat het loont om zo snel mogelijk naar voren te sprinten richting de geheime kamer (hoe verder weg hoe meer punten je gemiddeld scoort en wie weet lukt het om een mummie te pakken te krijgen). Je staat ten slotte de hele tijd onder de druk van wat de andere spelers aan het doen zijn. Niets vervelender immers dan dat een schat die je bijna kan pakken, net door een ander voor je neus wordt weg gesnaaid of dat het spel wordt afgemaakt doordat twee spelers al in de geheime kamer zijn terwijl jij nog dacht zeeën van tijd te hebben om setjes te verzamelen.