Geplaatst door Tijdens vakanties geldt de ijzeren wet: hoe beter de WiFi, des te minder spellen er op tafel komen. Als de accommodaties dan ook nog een breedbeeldscherm met Netflix hebben kun je het als spellenliefhebber wel helemaal op je buik schrijven. Gelukkig speelde de vakantie zich gedeeltelijk af in de voormalige DDR, waar moderne technieken van zeg na 1990 nog minder zijn ingeburgerd dan in het westelijk deel van Duitsland (dat daarin sowieso al ernstig achterloopt) en was het me bijna gelukt Tai Pan te introduceren bij de andere gezinsleden. Bijna.
Daar stond dan weer tegenover dat ik nu Quedlinburg in het echt gezien heb; sommige Nederlanders noemen het wel Kakelenburg. Echte kwakzalvers heb ik er niet gezien, het spel lag in vrijwel iedere winkel die we hebben bezocht. Het op de doos afgebeelde kasteel hebben we niet meer bezocht.
Verder kocht ik in een boekwinkel nog Lost Cities: To Go voor een boterzacht prijsje. Ik wist al een tijdje van het bestaan, maar van een Nederlandse editie wil het maar niet komen. Jammer, wat mij betreft doet het niet onder voor de andere spellen in de familie. Omdat het verder weinig concurrentie had, was dit ook het leukste nieuwe spel dat ik in augustus speelde. Meer over het spel zelf lees je in mijn recensie.
Spellenwinkels ben ik verder niet zo veel tegengekomen, afgezien van Lost Cities To Go en de uitbreiding van Cartographers kwam ik wat dat betreft met vrij lege handen weer thuis. Het is maar beter zo.
Het enige andere nieuwe spel dat ik in augustus speelde was Spirits of the Wild. In dit vlotte tweepersoonsspelletje verzamel je gekleurde steentjes waarmee je sterrenbeelden in de vorm van allerlei dieren compleet probeert te maken. Er zit een aardig timingelement en nogal wat push-your-luck in. Misschien niet heel bijzonder, maar best vermakelijk om eens te doen.
Een zekere mijlpaal in augustus was het voltooien van het verhaal in My City. Ik ben er ooit met het hele gezin aan begonnen, maar mijn dochters haakten al heel snel af en zo hebben mijn vrouw en ik het met ons tweeën verder gespeeld. Dat ging met een verre van constant tempo. Zo speelden we twee volledige hoofdstukken in een week, zo lag het weer maanden onaangeroerd in de kast. Ik heb de legacyversie met veel plezier gespeeld en afgerond. In tegenstelling tot veel andere legacyspellen komen er in My City niet alleen regels bij, veel zijn tijdelijk en gelden maar een of twee hoofdstukken. Zo blijft de complexiteit binnen de perken. Ook het eeuwige spel heb ik inmiddels een keertje gedaan, dat blijkt een plezierig kort puzzelspelletje.