Geplaatst door In augustus stond er 54 keer een spel op tafel. Ganz schön clever was ons meest gespeelde spel en heeft inmiddels Keer op Keer van zijn troon gestoten als spel dat we ’s avonds nog even snel op tafel leggen. Afgelopen maand was ook de maand waarop de postbode twee keer een Kickstarter kwam brengen. Omdat ik die spellen al maanden geleden heb betaald, voelt het ontvangen van zo’n pakketje toch een beetje als een cadeautje dat je van jezelf hebt gekregen. Ik speelde vijf spellen voor het eerst, over Everdell en Ticket to Ride New York heb ik al een positieve recensie geschreven dus dat ga ik hier niet herhalen.
Deze maand speelde ik Mint Works en Mint Delivery beide voor het eerst. Dit zijn beide reisspelletjes waarvan het spelmateriaal in een klein blikje zit van het formaat dat ook veel gebruikt wordt voor pepermuntjes. In beide spellen staat een bepaald spelmechanisme centraal. Mint Works is een werkverschaffingsspelletje waar witte schijfjes (die verdacht veel op een pepermuntje lijken) de werkers zijn. Met deze werkers voer je acties uit waarmee je meer werkers verzameld, kaarten verzameld en kaarten uitspeelt. Op de kaarten staan gebouwen die punten waard zijn en die soms nog speciale eigenschappen hebben (bijvoorbeeld het genereren van extra inkomsten). Het doel is om als eerste zeven punten te verzamelen. Dit spel speelt echt razendsnel en misschien zelfs een beetje te snel waardoor je nauwelijks iets op kan bouwen. Ik vind het wel leuk, maar Niek is er minder voor te porren en dus krijg ik hem op dit moment moeilijk op tafel.
Mint Delivery is een pick up and deliver spel. In dit spel rijd je met en vrachtwagen heen en weer tussen pepermuntfabrieken en steden waar je opdrachten (contracten) kan verzamelen vervolgens naar de steden waar de verschillende soorten pepermuntjes moeten worden afgeleverd (gewone, suikervrij en kaneel). Ook dit spel speelt weer razendsnel. Het stelt allemaal niet heel veel voor, maar het speelt echt lekker weg en is daardoor een prima reisspelletje. Er zitten nog wat varianten in het doosje waar ik nog niet aan toe ben gekomen, maar dat komt vast binnenkort (inderdaad Niek vindt dit spel wel leuk).
Het laatste nieuwe spel dat ik deze maand speelde was een (voor mij) vreemde eend in de bijt, namelijk een kinderspelletje. Ik was bij mijn beste vriendin op bezoek en haar zoon had voor zijn vijfde verjaardag het spel Speed Colors gekregen. Hij is echt helemaal verslingerd aan dit spel en dus kan je niet op bezoek komen zonder een potje te doen. Speed Colors is een memory-spelletje waarbij je moet onthouden hoe een plaatje is ingekleurd. Iedereen krijgt een tweezijdige kaart waar op de ene kant een gekleurd plaatje staat en aan de andere kant een “kleurplaat”- versie van hetzelfde plaatje. Nadat je even de tijd hebt gehad om in je hoofd te stampen hoe het gekleurde plaatje er uit ziet, draai je het kaartje om en moet je zonder te spieken de kleurplaat goed inkleuren met speciale uitwisbare stiften. Voor elke kleur die je goed doet, scoor je een punt. Je kan het spel nog uitbreiden met extra regels (zoals netjes kleuren of twee plaatjes tegelijkertijd). Ik vond het een verrassend leuk memory-spelletje voor jonge kinderen. Ze kunnen dit vast ook prima in hun eentje spelen en het spel zit in een handig etuitje zodat je het makkelijk overal mee naar toe kan nemen. Aanrader dus voor als je nog een cadeautje voor een kleurgrage kleuter zoekt.