Maandoverzicht: augustus 2016 (Dagmar)

Geplaatst door

In augustus kwam er 32 keer een spel op tafel. Scrabble was mijn meest gespeelde spel en wie dit blog vaker leest weet dan genoeg: Niek en ik hadden vakantie en scrabbelen dan heel wat af op terrasjes in de zon. Het was heerlijk weer en dus zijn we lekker thuis gebleven en deden we vanuit ons huis leuke dingen (zoals scrabbelen aan het strand). Mijn op één na meest gespeelde spel was Dominion. Naar aanleiding van de aanschaf van de nieuwe uitbreiding (Empires, zie hier mijn eerste indruk) kwam die weer een paar keer op tafel.

Maar het was niet de hele maand vakantie, ik heb de eerste weken van augustus gewoon moeten werken. Gelukkig heb ik een paar spellustige collega’s waar ik af en toe na kantoor mee afspreek om een spelletje te doen. Ik heb twee avonden met hen gespeeld. Op de eerste avond speelden we T.I.M.E Stories uit. Zoals jullie in mijn recensie kunnen lezen was dat een beetje teleurstellende ontknoping.

Op de tweede avond hebben we Burgle Bros op tafel gezet. Dit spel had eigenlijk “Oceans Eleven, the boardgame” moeten heten. Het is namelijk een coöperatief spel waar de spelers samen ergens twee kluizen proberen te kraken om hun inhoud te jatten. Het bord bestaat uit twee rasters met vierkante kaartjes die de ruimtes in het gebouw waar je de kraak zet voorstellen. De kaartjes liggen dicht en pas als je naar een nieuwe ruimte gaat wordt een kaartje opengedraaid. Soms trigger je daarbij een alarm waardoor de bewaker naar je toe komt. Gelukkig zit er ook een hacker in het team en lukt het soms om alarmen uit te schakelen. En soms is het juist slim om ergens expres het alarm af te laten gaan zodat je de bewaker weg lokt uit een ruimte waar je langs wilt lopen. Ergens in de ruimte zit een kluis en als je die gevonden hebt dan moet je nog de code kraken (op elke kaart staat een nummer en vervolgens moet je de nummers van de kaarten die in de horizontale of verticale lijn naast de kluis gooien met dobbelstenen). Burgle Bros beviel ons heel goed. Het was een leuk coöperatief puzzelspel waarbij je slim samen moet werken om de buit binnen te halen. Het is niet makkelijk om te winnen, maar ook weer niet zo moeilijk dat het nagenoeg onmogelijk is. We hebben het eerste scenario (inbreken in een kantoor) twee keer gespeeld, de eerste keer verloren we en de tweede keer wisten we nipt te winnen. Er zijn nog twee andere scenario’s (een bank en Fort Knox) en die gaan we binnenkort ook proberen.

Naast Dominion Empires en Burgle Bros, speelde ik verder maar één nieuw spel deze maand, namelijk Roar! Vang het monster. Dit spel trok mijn aandacht omdat je een smart-device nodig hebt om het te kunnen spelen. Het spel doet denken aan Scottland Yard, waarbij mister X vervangen is door een monster. Het monster loopt door een stad en een drietal wetenschappers proberen het monster te vangen. Je kan dit spel prima met zijn tweeën spelen waarbij de ene speler het monster speelt en de ander de wetenschappers. Als je met meer spelers bent dan is nog steeds één speler het monster en de andere spelers zijn dan samen de wetenschappers (verdelen de poppetjes of beslissen alles samen). Het bijzondere is dat de wetenschappers over het bord heenlopen, maar dat het monster alleen in virtual reality bestaat. Het monster moet namelijk telkens het bord met zijn smart-device (ik gebruikte mijn iphone) scannen met de bijbehorende app zodat de app weet waar de wetenschappers staan. Het monster wordt vervolgens ook op het bord getoond (maar dus alleen op de telefoon dus de wetenschappers zien hem niet) en de speler die het monster speelt die geeft aan waar het monster naar toe moet lopen. Op het bord staan verschillende soorten locaties (de dierentuin, politie-auto’s, bomen, kermis, etc.). Nadat het monster heeft gelopen laat de app de geluiden horen van de locatie waar het monster staat (altijd vier geluiden). De wetenschappers moeten dus goed luisteren (dit is niet heel moeilijk) en op het bord de bijbehorende locatie vinden en vervolgens proberen daar het monster te vangen.

Ik was wel even aan het klooien voor ik de bediening van de app door had, maar daarna speelt het spel best redelijk door. Ik vind het een grappig concept, maar het spel zelf was te makkelijk doordat je door middel van de vier geluiden precies kan achterhalen waar het monster is en het dan alleen nog zaak is om met de drie wetenschappers het beest in te sluiten. Het is dus vooral een kinderspel in combinatie met een gimmick. In de app zit trouwens ook een functie dat je het monster op de foto kan zetten in je eigen omgeving. Ik vind dit erg grappig.

In het kader van golden oldies kwam Agricola het bordspel weer eens op tafel. Sinds ik het tweepersoons Agricola spel heb, komt het bordspel eigenlijk niet meer op tafel. Het tweepersoonsspel is zeker net zo leuk en een stuk sneller klaar te zetten en trek ik daarom sneller uit de kast. Maar deze maand viel de keus dus weer eens op het bordspel. Ik speel altijd de familie-versie (zonder de kleine investeringen en beroepen). Ik heb me weer prima vermaakt met het grote Agricola. Niek was er iets minder over te spreken omdat hij vindt dat startspeler een te groot voordeel heeft doordat hij het hout kan pakken (en dat ook altijd zal doen). De eerste keer trok ik het spel voor good old times sake uit de kast en de tweede keer kwam het op tafel nadat we geïnspireerd waren geraakt door een bezoekje aan boerderij Geertje in Zoeterwoude (boerderij met restaurant en winkeltje op het erf en waar je lekker mag rondkijken). Ik blijf het leuk vinden dat er op je speelbordje een miniatuurboerderij ontstaat.

Het laatste spel dat ik in dit blog even in de schijnwerper wil zetten is Loopin’ Chewy. Tijdens onze vakantie hebben Niek en ik alle zeven Star Wars films gekeken, beginnend met de laatste die we nog niet gezien hebben en daarna in de volgorde waarin ze zijn uitgekomen ( of te wel: 7-4-5-6-1-2-3). Ik was hele delen van de films inmiddels vergeten (deel 4-6 heb ik ergens in de eerste helft van de jaren 90 op tv gezien en de deel 1-3 hebben we in de bioscoop gezien toen ze net uitwaren). Ik wist bijvoorbeeld echt niet meer dat Chewy een echte rol speelde en niet een fluffy extra was die alleen af en toe vanaf dez zijlijn even kenmerkend brult. Ik vond het echt leuk om de films te zien en vond vooral deel 2 en 3 heel sterk, maar ik blijf toch echt een Trekkie en vind Star Trek de leukere van deze twee Science Fiction klassiekers. Maar anyway, ik vond het niet meer dan gepast om Loopin’ Chewy weer eens uit de kast te halen. Ik moest nog eerst even de batterijen vervangen (één was gaan lekken, jakkes), maar daarna konden we los. Ik heb me weer kostelijk vermaakt. Meestal zijn merchandise spellen bagger,maar dit spel is echt de uitzondering op de regel.

Eén reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *