Maandoverzicht: Januari 2016 (Dagmar)

Geplaatst door

Zo, de eerste maand zit er al weer op. De dagen beginnen inmiddels merkbaar minder kort te worden (heel fijn), maar de avonden zijn nog lang genoeg om regelmatig een spelletje op tafel te zetten (ook heel fijn). Deze maand kwam 30 keer een spel op tafel (met dank aan Spellenpret, een spellenavond op kantoor en het bezoek van mijn spellenminnende vriendin B). Het leek er even op dat dit de eerste maand zou worden waarin ik geen enkel nieuw spel had gespeeld, maar op de op één na laatste dag van de maand bracht ik nog een bezoekje aan een spellenwinkel en kwam alles toch nog goed. Er gingen twee nieuwe spellen mee naar huis en ze kwamen zo waar ook nog beide op tafel.

Het eerste nieuwe spel was T.I.M.E. Stories. Hoe meer ik op internet las, hoe nieuwsgieriger ik werd. En nadat Niek enthousiast reageerde toen hij een paar flarden opving van filmpjes over dit spel die ik keek, wist ik niet hoe snel ik op zoek moest gaan naar een winkel die dit spel nog op voorraad had. Dat kostte me nog een paar telefoontjes, maar gelukkig hadden ze bij de Koperen Pion in Den Haag nog een exemplaar. Ik was daar nog nooit geweest (meestal ga ik naar Het Spellenhuis in Den Haag omdat ik daar met de tram zo snel naar toe kan dat het me zelfs binnen een lunchpauze nog lukt om heen en weer te reizen). Ik was aangenaam verrast, wat een vriendelijke winkel met een groot assortiment en fijne verkoopster. Behalve T.I.M.E. Stories nam ik ook nog het tweepersoonsspelletje Tides of Time mee.

T.I.M.E. Stories is een coöperatief spel waarbij je samen een mysterie moet ontrafelen. Je werkt bij een organisatie die kan tijdreizen en je wordt teruggestuurd naar een moment in de tijd waarop er iets mis is gegaan en het is aan jouw team om uit te zoeken wat er precies mis is gegaan. Omdat het een mysterie is, ga ik natuurlijk niets verklappen dat je niet in de spelregels aantreft, dus je kan veilig verder lezen. In het basisspel zit al een scenario en je kan vervolgens losse scenario’s kopen als je de smaak te pakken hebt. Je kan elk scenario één keer spelen want daarna weet je de oplossing van het raadsel (of je moet wachten tot je het hele scenario vergeten bent). In het basisspel zit een scenario over een Asylum (psychiatrisch ziekenhuis) in de jaren ’20 in Parijs. Je begint in een ruimte en die bouw je op uit een aantal kaarten die samen een panorama vormen. De spelers mogen vervolgens zelf weten naar welke kaart ze gaan kijken (dan mag je de achterkant zien waar tekst en/of afbeeldingen opstaan). Je mag de kaart niet aan de andere spelers laten zien, maar je mag de kaart wel beschrijven in je eigen woorden. Als je dit op een beetje leuke manier doet (roleplaying light) dan verhoogt dat de sfeer natuurlijk enorm. Vervolgens kan je beslissen om naar andere ruimtes te gaan en daar dingen te ontdekken en langzaam aan ontvouwt zich een verhaal over hoe jouw team het raadsel ontrafeld. Je hebt een bepaalde hoeveelheid tijdseenheden tot je beschikking en als de tijd op is, dan is een sessie afgelopen. De volgende keer speel je hetzelfde scenario, maar weet je al dat je sommige dingen juist wel of niet moet doen en zo ga je steeds efficiënter te werk totdat je het raadsel hebt opgelost. Het is dus slim om aantekeningen te maken (hoe nerdy is dat).

Niek en ik hebben een eerste sessie gespeeld en ik heb me prima vermaakt. Ik vond wel dat we er erg lang over deden (het was al laat en ik was best moe). Het deed mij een beetje aan een computerspel denken (niet dat ik daar nou heel veel ervaring mee heb, maar ergens in de jaren ‘80 heb ik nog wel eens een spelletje gedaan). Je ontdekt langzaam de kamers en moet op basis van de informatie die je hebt beslissen of je bepaalde dingen wel of niet wilt doen of met welke karakters (die op de panorama’s staan afgebeeld) je wilt praten. Ik was na afloop van het spel nog lang aan het nadenken over het verhaal en dat is een goed teken. Ik wil dan ook graag snel weer verder spelen, maar omdat een sessie best lang kan duren (ik denk dat wij er wel 2 uur over deden, al hoop ik dat het de volgende keer sneller gaat omdat we het dan al een beetje weten), is het niet iets wat je op een doordeweekse avond nog even op tafel legt. Wij speelden het met twee en dat werkt op zich best ok. Maar ik snap waarom ik op internet vaak lees dat je dit spel eigenlijk met zijn vieren moet spelen. Maar ja, die luxe heeft niet iedereen dus vandaar dat Niek en ik het nu maar even samen doen.

Het andere nieuwe spel dat ik deze maand speelde is Tides of Time. Dit is bijna het tegenovergestelde van T.I.M.E. Stories: het is juist wel voor tweepersonen en het speelt razendsnel. Het spel bestaat uit niet meer dan een deck met 18 kaarten met daarop prachtige afbeeldingen van sprookjesachtige kastelen. De meeste kaarten zijn voorzien van een kleur (rood, blauw, geel, paars of groen) en een regel op basis waarvan je punten kan krijgen (je krijgt 3 punten voor elke roze kaart of je krijgt 7 punten als je de meeste groene kaarten hebt). Een aantal kaarten hebben geen kleur maar dan een bijzondere eigenschap (bijvoorbeeld verdubbel het aantal kaarten waar je de meeste van hebt) of een bijzondere manier om punten te scoren. Het spel wordt in drie rondes gespeeld. In iedere ronde heeft iedere speler vijf kaarten, daar kies je er één van die je voor je neerlegt en de andere vier geef je door aan de andere speler. Uit de vier kaarten die je dan krijgt kies je weer een kaart en je geeft de resterende drie kaarten weer terug, etc. (inderdaad draften dus). Zodra je vijf kaarten voor je hebt liggen, waardeer je iedere kaart. Daarna gaat er één kaart terug in de doos (uit het spel), één kaart bewaar je en neem je mee naar de volgende ronde(s) en de rest wordt weer door de stapel geschud waarvan je weer vijf nieuwe kaarten krijgt. Na drie rondes is het spel klaar en wie de meeste punten heeft wint. Dit spel is een spellensnackje met diepgang. In maximaal een kwartiertje heb je 16 interessante keuzes gemaakt en de keuzes zijn regelmatig veel lastiger dan je van zo’n kort spelletje verwacht.

In januari speelde ik verder eindelijk weer Pandemic Legacy met mijn collega’s. We moesten nog wel even opfrissen welke veranderingen het spel sinds we begonnen waren had ondergaan, maar daarna pakten we het spel snel weer op waar we gebleven waren. We speelden maart (voor de tweede keer omdat we de eerste keer hadden verloren, maar dit keer wonnen we gelukkig) en april (en die wonnen we zo waar in één keer). We hebben nu een kwart van het spel gespeeld en het wordt steeds leuker. We hebben al een aantal doosjes en vakjes geopend, maar er zijn er nog genoeg dicht dus ik kijk reikhalzend uit naar de volgende keer dat ik verder ga spelen (de afspraak is al gemaakt).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *