Maandoverzicht: juni 2018 (Dagmar)

De afgelopen maand was een geweldige maand op spellengebied. Niet alleen speelde in weer een paar potjes Pandemic Legacy Season 2 met mijn collega’s en organiseerde ik een spellenavond op kantoor, maar ik had ook een super leuke spellendag met Peter Hein en Anton. Maar de kers op de taart was wel dat Niek en ik eind juni op vakantie gingen naar Amerika. We zijn eerst een week in Seattle geweest en hebben de laatste dagen van deze maand doorgebracht op een cruiseboot voor de BGG@SEA cruise naar Alaska. Veel mooier kan een maand niet worden. Dit is dan ook meteen de reden dat dit maandoverzicht een beetje laat is en dat het de afgelopen weken rustig was op het blog. Over onze vakantie zal ik in de komende blogjes verslag doen, dus ik beperk me in dit blogje tot een overzicht van mijn nieuw gespeelde spellen.

De hit van deze maand was Ganz schön Clever (lees hier de recensie). Hoe vaker ik dit roll&write spelletje doen, hoe leuker ik het ga vinden. Hoe vaker je het doet, hoe hoger ook je scores worden. Hieruit blijkt wel dat het in dit spel niet alleen maar om geluk draait (al helpt het natuurlijk altijd als Vrouwe Fortuna je goed gezind is).

Het derde nieuwe spel dat ik gespeeld heb was El Dorado (lees hier de recensie van Peter Hein). Dit is een deckbuilder waar je de juiste kaarten in je deck moet zien te verzamelen om door een afwisselend terrein te racen. Je kan verschillende routes nemen en hebt daar verschillende kaarten voor nodig dus je moet een beetje plannen wat je wilt gaan doen maar daarbij ook voldoende ruimte voor flexibiliteit inbouwen om een andere route te nemen als je net de verkeerde mix van kaarten trekt of als een andere speler je blokkeert. Ik vond het een leuk spel en stond het grootste deel van het spel strak aan kop. Maar in het laatste stukje van het bord liep ik hopeloos vast omdat ik niet de goede combinatie van kaarten trok (voornamelijk omdat ze te weinig in mijn dek zaten). Ik werd dan ook laatste. Ik vond het een erg leuk spel en zou het graag nog eens doen. Het spel zit elegant in elkaar en doordat je met een modulair bord werkt zit er ook veel variatie in het spel.

Het vierde nieuwe spel dat ik deed was het Bob Ross bordspel. Dit spel is in Europa lastig verkrijgbaar. In Amerika wordt het exclusief via Target (een warenhuis keten) verkocht. In Seattle zat vlak bij Pike Place (de farmers market waar ooit Starbucks begonnen is) een locatie van Target. Tijdens onze vakantie in Seattle heb ik dan ook een exemplaar van dit spel opgepikt omdat het me het perfecte souvenir leek voor onze vakantie omdat het een spel is waar de schilderijen van Bob Ross in centraal staan en Bob Ross heel veel schilderijen maakte van landschappen uit Alaska. Voor wie hem niet kent, Bob Ross is een schilder die in de jaren ‘80 op tv schilderles gaf. Hij deed dan precies voor wat je stap voor stap moest doen om een prachtig landschap te schilderen. Hij had een hele relaxte stem en mensen keken dus zelfs naar zijn programma als ze niet mee schilderden omdat het gewoon heerlijk ontspannen tv was. Bob Ross is echt een ikoon in Amerika en je ziet overal producten met zijn schilderijen er op, zoals puzzels, bekers, kaarten en posters. Om mijn winkansen te verhogen heb ik Bob Ross oorbellen en sokken gekocht. Helaas mocht dat niet baten want Niek heeft tot nu toe al onze potjes gewonnen. Het zullen zijn goede schilder-genen zijn die zijn moeder (kunstenaar) aan hem heeft doorgegeven. Daar kan natuurlijk geen sok tegen op.

In het spel proberen de spelers zo snel mogelijk (ik geef toe dat dat niet echt in de geest van Bob Ross is) een Bob Ross schilderij na te maken. Het betreffende schilderij staat op een ezel op tafel en er staan drie onderdelen op die je moet maken (bijvoorbeeld happy little trees, allmighty mountains en fluffy clouds) door een de juiste combinatie van verfkaarten en de juiste kwastkaart te verzamelen. Hoe sneller je dit doet, hoe meer punten je scoort. En dat zijn niet zo maar punten, maar chill-points. Het is per slot van rekening wel de bedoeling dat je ontspannen over de finish komt. En dat hoeft niet eens als winnaar te zijn, want compleet volgens Bob Ross’ filosofie: everybody is a winner volgens de spelregels. Het spel ziet er fantastisch uit en speelt redelijk vlot weg. Toch zitten er wel een paar rafelrandjes aan die een grotere uitgever er vast uit had gepoetst. Zo is het spel meteen afgelopen als iemand het eind van het Chill-points-track bereikt, maar wordt de ronde niet uitgespeeld. Dit geeft de startspeler een voordeel (lees: ik ben een beetje zure verliezer want Niek won een keer terwijl ik in mijn volgende beurt ook uit zou zijn gegaan maar omdat de ronde niet werd uitgespeeld kwam ik daar niet aan toe). Maar dit mag de pret niet drukken, dit is het beste vakantiesouvenir dat ik in deze vakantie heb gekocht.

In de categorie: gouden ouden speelde ik deze maand zowel het Puerto Rico bordspel als het Puerto Rico kaartspel (San Juan) weer eens. Beide spellen hebben niets aan hun glans verloren. In beide spellen staat het kiezen van rollen centraal. Alle spelers mogen de actie van de rol uitvoeren, maar de kiezende speler krijgt een extraatje. Omdat iedereen de actie mag uitvoeren probeer je het zo te plannen dat de anderen net niets aan de actie hebben op het moment dat jij hem kiest (bijvoorbeeld verkopen als de anderen geen goederen op voorraad hebben) en probeer je in te schatten wat de anderen gaan doen zodat jij daar optimaal op mee kan liften. Beide spellen smaakten naar meer, dus ik hoop ze binnenkort nog eens te kunnen spelen.