Seattle

Seattle ligt in de noordwest-hoek van Amerika. Het is dus een pokkeneind vliegen (10 uur) en er is een flink tijdsverschil met Nederland (9 uur). Ik vreesde dus voor een enorme jetlag, maar dat is me gelukkig alles meegevallen. En daar ben ik blij om want daardoor hebben we onze tijd in Seattle echt optimaal kunnen benutten met allemaal leuke dingen, zoals een bezoekje aan de Spaceneedle (de plaatselijke Euromast), een prachtig glasmuseum met het werk van glaskunstenaar Chihuly, een rondrit in een bus die ook kan varen (riding the duck) en een bezoekje met geschiedenisles onder de grond tijdens de Underground Tour. In de buurt van Seattle is verder prachtige natuur te vinden. zo zijn we een dagtocht met gids naar National Park Mount Rainier geweest. Maar het hoogtepunt was wel een dagtocht met een boot waarbij we orka’s hebben gezien. Kortom: Seattle is echt geweldig gaaf en er is genoeg te doen om je makkelijk een week bezig te houden.

Maar er is meer te doen voor een Spellengek in Seattle. In Seattle staat het Museum of Pop Culture. Ik dacht daarbij vooral aan popmuziek, maar de collectie was breder dan dat. Zo is er een afdeling over sciencefiction waar je bijvoorbeeld de strakke rode jurk van Zes uit Battlestar Gallactia kan zien. Ook was er een afdeling gewijd aan horror films, waar je oog in oog kon staan met een alien uit Alien of met stokjes-bouwsels uit The Blair Witch Project. Maar wat de leukste afdeling is voor de Spellengek is de afdeling over Magie. Deze afdeling begint met een introductie over roleplaying en welke archetypes daar in gebruikt worden. Deze archetypes blijven de hele tentoonstelling terugkomen, bijvoorbeeld door te duiden welke archetypes je in de klassieke films/series uit dit genre ziet terug komen (denk Harry Potter en Game of Thrones). Als je roleplaying zegt, dan zeg je natuurlijk ook meteen Dungeons & Dragons. In een van de vitrines kom je de eerste editie van dit spel dan ook tegen. En in de vitrine er naast liggen Magic-kaarten, waaronder een aantal prototypes. Ik vind het echt super gaaf dat deze twee spellen zo in het spotlicht worden gezet in een drukbezocht museum.

Niek en ik zijn verder tijdens onze trip naar het grootste spellencafe in de regio geweest. Ik had op internet de tip gevonden dat Mox Boarding House de place to be was. Mox heeft twee locaties, een in Seattle en een in Bellevue. Ik dacht dat Bellevue een wijk van Seattle was, maar het bleek een hele andere plaats te zijn (met meer dan een miljoen inwoners). Dankzij Uber was dat gelukkig geen probleem, na een rit van een klein half uurtje werden we gewoon netjes voor de deur afgezet.

Mox is een combinatie van een spellencafe en spellenwinkel. Beide onderdelen zijn echt enorm groot. Ik keek dan ook mijn ogen uit. Omdat een foto meer zegt dan woorden, zijn hier de foto’s van het winkelgedeelte.

De spellen vond ik niet echt goedkoop. Vaak zijn ze net wat duurder in dollars dan wat wij in euro’s betalen. En dan komt er bij de kassa nog wat BTW bij. Het assortiment was gigantisch, maar bevatte alleen Engelstalige spellen en geen anderstalige import. Er waren maar een handvol titels die ik niet kende uit onze eigen spellenwinkels. De spellenwereld is behoorlijk internationaal, goede titels verspreiden zich razendsnel. Je hoeft dus niet naar Amerika te gaan om daar te zoeken naar bijzondere spellen.

Het spellencafe bestond uit verschillende ruimtes. Wij zijn in het restaurant gaan zitten (157 zitplaatsen volgens het bordje aan de muur), maar je kon ook spelen in een tournooiruimte of in een ruimte speciaal voor Magic-spelers. Ook was er nog een “geheime” kamer waarvan de deur achter een boekenkast verstopt zat (de deur stond op een kier dus ik kon even gluren). Alle ruimtes waren mega-groot en zagen er verzorgd uit (het deed mij een beetje denken aan de looks van het Chrysler gebouw in New York).

Bij de kassa in de spellenwinkel kon je uit een kast met ongeveer 500 titels een spel uitzoeken om te lenen. En dit was nog gratis ook. Er wordt dan wel van je verwacht dat je in het restaurant wat te eten of drinken bestelt, maar dat vind ik niet meer dan logisch. Je moet vervolgens wel zelf in de regels duiken want er zijn geen mensen die de spellen aan je komen uitleggen. Dat vond ik wel een beetje jammer. Ik had geen zin om te midden van de drukte regels te gaan uitzoeken en dus kozen Niek en ik spellen die we al kenden. Wij hebben op deze manier Patchwork, Azul, Sagrada, San Juan, Magic Maze en Codenames Duet gedaan. Het was grappig om Codenames Duet in het Engels te spelen. Dat maakte het nog net wat lastiger dan het normaal al is.

We waren halverwege de middag aangekomen en zijn tot een uur of 8 gebleven. Toen we kwamen zaten er al best her en der wat mensen te spelen, maar het werd tijdens de middag en avond steeds drukker. Het publiek was heel erg gemengd (mannen, vrouwen, verschillende leeftijden, verschillende nationaliteiten), maar mengde zelf niet. Mensen speelden in hun eigen groepjes, maar ik zag nooit dat bijvoorbeeld groepjes wisselden of zelfs maar een praatje met elkaar maakten.

Ik heb geprobeerd om zonder een spel te kopen de winkel uit te lopen, maar dat is “helaas” niet gelukt. Omdat de kofferruimte natuurlijk beperkt is, heb ik mezelf wel weten te beperken tot een klein spelletje, namelijk Inbetween. Ik weet niet zo veel over dit spel en heb het gekozen omdat het dus in een klein doosje zit, voor twee spelers is en thematisch geïnspireerd is door Stranger Things (een van mijn favoriete series van de afgelopen jaren).