Maandoverzicht: mei 2019 (Dagmar)

Als het regent in mei, dan is april voorbij. En nu is ook al weer mei voorbij en staat de zomer op de stoep. Maar weer of geen weer, het is altijd spellenweer. In de afgelopen maand stond er 62 keer een spel op tafel, waaronder zes keer een nieuwe. Wingspan was afgelopen maand voor Niek en mij weer het meest gespeelde spel. Inmiddels heb ik dit spel 30 keer gespeeld en ik ben er nog lang niet op uitgekeken.

Ik zal mijn nieuwe spellen in willekeurige volgorde behandelen. Alleen Just One sla ik over omdat ik over dat spel al een recensie (lees hier) heb geschreven.

Corinth is het een nieuw roll & write spel dat is uitgegeven door Days of Wonder. Het is gebaseerd op het dobbelspel Yspahan (lees hier de recensie van Peter Hein). Yspahan werd uitgegeven door QWG games en dus moest de auteur van Yspahan op zoek naar een andere naam dan “Ysphan het dobbelspel”, ondanks de grote gelijkenissen tussen de twee spellen. In Corinth gooit de actieve speler met 9 witte dobbelstenen en worden de dobbelstenen vervolgens op waarde gesorteerd op een bordje gelegd waarop verschillende acties staan. De hoogste worp komt op de bovenste rij (bij het goud) te liggen en daarna worden de andere dobbelstenen van laag naar hoog op de onderste rijen neergelegd. Als een bepaald getal dus niet gegooid is, is er een actie minder om uit te kiezen. De spelers pakken vervolgens de dobbelstenen van één waarde en gebruiken deze om iets op hun briefje af te strepen. Met de hoogste worp kan je dus goud krijgen en met de laagste ezels. Deze kan je vervolgens gebruiken om gebouwen te bouwen die voordeeltjes opleveren. Met de tussenliggende getallen krijg je goederen die je af kan strepen op je briefje en waar je punten mee krijgt. Maar in plaats van goud/ezels/goederen kan je de dobbelstenen ook gebruiken om een dienaar op pad te sturen. Die loopt dan net zo veel vakjes als de waarde van de dobbelsteen. De dienaar loopt op een raster en je activeert het vakje waar hij op eindigt. Op deze manier kan je ook aan goud, ezels en goederen komen maar kan je ook punten verzamelen. Na een bepaald aantal ronden is het spel afgelopen en wie dan de meeste punten heeft verzameld wint het spel. Corinth is een lekker vlot roll & write spelletje. De eerste keer dacht ik “is dit alles”, maar hoe vaker we het doen, hoe meer mogelijkheden ik zie om punten te scoren en hoe leuker ik het spel ga vinden.

Op Spiel stond ik al verlekkerd naar Escape Tales: The Awakening te kijken. Dit is een escaperoom spel met een occult thema en dat pretendeert verhalender te zijn dan andere soortgelijke spellen. Maar omdat het spel in het Engels was, heb ik het toen niet gekocht. Gelukkig heeft White Goblin dit spel naar Nederland gehaald (de Nederlandse titel is Escape Tales: het ritueel). Escape Tales is een coöperatief spel waarin de puzzels die we uit veel escaperoom-spellen kennen worden gecombineerd met “choose your own adventure” elementen. Choose your own adventures zijn kinderboeken uit de jaren ’80 waar je als lezer keuzes moet maken voor hoe het verhaal verder gaat (bijvoorbeeld: kies je de linker of de rechter deur). Afhankelijk van de keuze die je maakt wordt je verwezen naar een bepaald (genummerd) tekstblok. Je kan dit spel met meerdere mensen samen spelen of in je eentje (dat doe ik). In dit spel speel je de vader van een meisje dat in een mysterieuze coma ligt. Je hoopt via een occult ritueel haar weer wakker te maken, maar het is een heel gepuzzel voor je weet hoe het ritueel werkt. Ik heb het spel nog niet uitgespeeld, maar vermaak me er tot nu toe prima mee. De meeste puzzels krijg ik wel opgelost, al zijn er ook een paar waar ik hints nodig had en zelfs een enkele die ik na de hints nog niet snapte (gelukkig kan je dan het antwoord opzoeken zodat je wel verder kan spelen). Op die momenten miste ik een medespeler die de puzzel misschien wel had gesnapt. Het is niet moeilijk om het spel tussentijds te onderbreken. Je hoeft daarvoor het beschikbare materiaal alleen maar apart weg te leggen en een paar aantekeningen te maken en de volgende keer pak je zo de draad weer op. Ik houd wel van het occulte thema, maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen hier op afknappen (als je Harry Potter niet wilt lezen omdat het thema je tegenstaat, moet je hier ook maar niet aan beginnen). Escape Tales is niet destructief dus als je het spel uitgespeeld hebt, kan je het doorgeven zodat iemand anders het spel kan doen. Of je speelt het zelf nog een keer en probeert het beter te doen (kies andere paden binnen het spel zodat het spel anders afloopt).

Tiny Towns is het vierde nieuwe spel deze maand. Ik las op BGG steeds meer enthousiaste berichten over dit spel en toen het hier in de spellenwinkel opdook ben ik het meteen gaan halen. Tiny Towns is een spel waarin spelers op een klein raster een stadje gaan bouwen. In het midden van de tafel liggen een aantal kaarten op staat welke gebouwen je kan bouwen en wat je daar voor nodig hebt (welke grondstoffen en hoe ze moeten liggen). De spelers kiezen om de beurt een grondstof die vervolgens alle spelers moeten pakken en op hun bordje moeten plaatsen. Na het plaatsen van de grondstof mag je gebouwen bouwen als je aan de voorwaarden voldoet. Je pakt dan de grondstofblokjes van je raster af en legt in plaats daarvan het betreffende gebouw op één van de plekjes waar een grondstof lag die je gebruikt hebt. Op deze manier speel je weer vakjes vrij waarop je weer grondstoffen kan leggen om nieuwe gebouwen te maken, maar tegelijkertijd wordt je speelveld steeds kleiner door de gebouwde gebouwen. Het leuke van Tiny Towns is dat iedereen elke beurt een grondstof krijgt en dus actief bezig is. De downtime tussen beurten is daardoor niet groter met twee dan met zes spelers. Je bent verder lekker aan het puzzelen om je raster optimaal te benutten. In de gevorderden variant van dit spel krijgt iedere speler aan het begin een speciaal gebouw die alleen die speler kan bouwen. Ieder speciaal gebouw levert leuke voordeeltjes op. Niek en ik vonden deze variant leuker dan het basisspel omdat het er voor zorgt dat de kans groter is dat de spelers verschillende gebouwen willen bouwen en dus verschillende grondstoffen willen kiezen waardoor de puzzel lastiger en dus leuker wordt.

Toen ik in de spellenwinkel was voor Tiny Towns viel mijn oog op House of Danger. Dit spel ziet er heerlijk retro uit en is (net als Escape Tales) gebaseerd op Choose your own adventures boeken uit de jaren ’80. Ik kan me herinneren dat ik als kind één keer zo’n boek had en het fantastisch vond dat ik bepaalde wat er ging gebeuren. Ik heb dat boek meerdere keren gelezen door telkens andere keuzes te maken. Ik was dan ook heel nieuwsgierig naar dit spel. In de doos zitten vijf scenario’s en ik heb er nu twee van gespeeld. Je bent in dit spel een paranormaal begaafd onderzoeker die op onderzoek moet in een spookhuis. Het spel wordt aangestuurd door kaartjes waarop het verhaal staat en die je naar andere kaartjes sturen door de keuzes die je maakt. Het spelelement in dit spel is dat je je op een scorespoor het gevaar en je paranormale gevoeligheid bijhoudt en hoe hoog je hier op staat van invloed kan zijn op de uitkomsten van bepaalde keuzes. Helaas wordt de uitkomst in die gevallen bepaald door een dobbelsteen (gooi hoger dan het gevaar niveau of je verliest) en dat vind ik wel een beetje ouderwets mechanisme. Het verhaal zit vol met allemaal clichés, maar dat vind ik op zich niet zo erg. Ik denk dat het veelzeggend is dat ik dit spel niet uitgespeeld heb toen Escape Tales in huis kwam. House of Danger is best aardig, ik had er meer van gehoopt.

Het laatste nieuwe spel dat ik speelde was Neta Tanka. Ik heb dit spel via Kickstarter gekocht en kreeg de deluxe versie deze maand bezorgd. In de deluxe versie is het spelmateriaal luxer uitgevoerd (bijvoorbeeld houten figuurtjes in plaats van schijfjes) en zit alles in leuke opruimdoosjes. Neta Tanka is een werkverschaffingsspel waarin de spelers strijden om de nieuwe stamoudste te worden van een Indianen-stam. Je kan voor je stam zorgen door te zorgen dat er genoeg eten of woonruimte is. Of je ontwikkelt je stam op cultureel gebied door bijvoorbeeld instrumenten of een mooie totempaal te bouwen. Voor alles wat je wilt bouwen heb je grondstoffen nodig en die verzamel je op het bord door je poppetjes te plaatsen. Tussen de verschillende locaties waar je een mannetje kan plaatsen staan bonusjes die je krijgt als je aan beide kanten van de bonus een mannetje hebt geplaatst. Dit mechanisme klonk interessant (dit was een van de redenen om dit spel te backen op kickstarter), maar komt met twee spelers niet echt uit de verf omdat het te makkelijk is bonussen te scoren (het bord is zo leeg dat je altijd wel een bonus kan krijgen). Veel symbolen vond ik ook onhandig klein op het bord afgebeeld zodat je echt goed moet kijken wat je waar krijgt. Ons ene potje smaakte niet meteen naar meer, maar ik wil het spel graag een keer een herkansing geven. Bij voorkeur met meer dan twee spelers omdat ik denk dat het spel dan beter tot zijn recht komt.